มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1195

ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ก็อธิบายลักษณะของเมาน์เมนท็อปออกมาได้อย่างละเอียดยิบ ราวกับว่า เขาเคยไปอยู่ที่นั่นมาแล้วจริง ๆ และก็คงไม่ใช่เพียงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ไม่เช่นนั้น เขาจะอธิบายภาพของมันออกมาได้ชัดเจนขนาดนี้ได้อย่างไร?

ในขณะที่ไรเลย์และคุนดรี้ยังอยู่ในอาการตกใจ สมาชิกตระกูลสไนเดอร์และคนอื่นในงาน ต่างมีสีหน้าที่ถอดสีกันทุกคน

สีหน้าของโนเอลก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขามองเจอรัลด์ด้วยความเคารพนับถือมากขึ้น เนื่องจากเจอรัลด์ได้อธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับเมาน์เทนท็อปวิลล่าได้อย่างละเอียด และถูกต้องจนน่าเหลือเชื่อ

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีใครกล้าตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์อีกต่อไป

เมื่อมั่นใจแล้วว่าเจอรัลด์คือตัวจริงเสียงจริง โนเอลก็รีบลงมาจากเวที และโค้งคำนับเจอรัลด์ ก่อนจะพูดกับเขาว่า “หมายความว่า วันนี้เรามีแขกผู้มีเกียรติเพิ่มขึ้นอีกคน! ยกโทษให้พวกเราสไนเดอร์ด้วยนะครับ ที่ไม่ได้ต้อนรับคุณก่อนหน้านี้ หวังว่าคุณคงจะให้อภัยกับความผิดพลาดของเรา”

ความจริงแล้ว เขาไม่ได้ให้ความเคารพเจอรัลด์โดยตรง เพราะสำหรับเขาแล้ว เจอรัลด์ก็เป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ที่เขาทำแบบนั้น ก็เพราะต้องการแสดงความเคารพให้คุณคลอฟอร์ดต่างหาก

ในตอนนี้ ไรเลย์เริ่มรู้สึกประทับใจในตัวเจอรัลด์ ความลับของพวกเธอเกือบจะถูกเปิดโปง และเขาก็น่าจะปล่อยให้พวกเธอรับมือกับเหตุการณ์นั้นตามลำพัง แต่เขากลับรู้จริง และตัดสินใจที่จะช่วยพวกเธอเอาไว้!

ขณะนั้น ซียอนกับลูกชายของเขาแทบจะยืนไม่อยู่ พวกเขาพยายามจะรวบรวมสติ และคิดที่จะรีบเข้าไปคุกเข่าเพื่อขอร้องให้เจอรัลด์อภัยให้พวกเขา

“พ พอมาคิดว่า คนคนนั้นคือลูกน้องของคุณคลอฟอร์ดมาโดยตลอด…!” แฟนสาวของแอปเนอร์พูดตะกุกตะกัก แววตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ทันใดนั้นเอง ซียอนก็หันไปหาเธอ และตบหน้าเธออย่างเต็มแรง โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเสียด้วยซ้ำ!

ในขณะที่คนรักของแอปเนอร์ร่วงลงไปกองกับพื้น และเอามือกุมแก้มที่กำลังบวมช้ำด้วยอาการมึนงง ซียอนก็คำรามเสียงดังออกมา “แก…แกมันหญิงชั่วช้า! ครอบครัวของเรากำลังจะพังก็เพราะแก!”

“ช้าก่อน! ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ นะ!” แขกในงานคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“...หืม? นายหมายความว่าอย่างไร?” โนเอลถาม

เด็กหนุ่มช่างสงสัยคนนั้นไม่เชื่อในคำพูดของเจอรัลด์อย่างเห็นได้ชัด แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกมา โนเอลก็รีบยกมือขึ้น

“เอาล่ะ อย่าเพิ่งใจร้อนกันไปเลย ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน! ความจริงแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่จะมาถกเถียงกันเรื่องที่คุณเจอรัลด์จะกลับไปแล้วหรือยัง เรามารอการมาถึงของแขกผู้ลึกลับของงานกันดีกว่า! พอเขาเดินทางมาถึงที่นี่! พวกเราก็จะได้รู้ความจริง! เพราะแขกคนนั้น ก็มาจากตระกูลคลอฟอร์ดเหมือนกัน!” โนเอลป่าวประกาศพร้อมกับหัวเราะออกมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก โนเอลได้ติดต่อคนในตระกูลคลอฟอร์ดด้วยเหรอ?

“ในเมื่อคุณเป็นคนของคุณคลอฟอร์ด คุณพอจะทราบไหมครับว่า แขกผู้ลึกลับท่านนี้เป็นใคร? เป็นไปได้หรือไม่ว่า คุณคลอฟอร์ด อาจจะไม่ได้บอกคุณว่า เขาส่งใครบางคนมาในงานนี้?” โนเอลถามด้วยท่าทีที่ยังดูอ่อนน้อม

โนเอลเป็นคนที่รู้จักการวางตัว และรู้ว่าควรจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อย่างไร เขารู้ว่ามันมีความเป็นไปได้ที่เจอรัลด์จะเป็นลูกน้องของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ และมีอิทธิพลที่สุดจริง เขาจึงไม่กล้าทำอะไรที่จะเป็นการท้าทาย จนกว่าเขาจะได้รู้ความจริงในที่สุด

เจอรัลด์เพียงแต่ส่ายหัว ก่อนจะตอบเขาว่า “ผมไม่รู้หรอกครับว่าใครกำลังมาที่นี่ อย่างที่ผมบอก คุณเจอรัลด์บอกให้ผมมาที่นี่ เพื่อมาส่งจดหมายเชิญเท่านั้น!”