มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 157

ดิกสันพูดโอ้อวดเกี่ยวกับเส้นสายในเมืองเมย์เบอร์รี่ของครอบครัวของเขาตลอดบทสนทนาที่เหลือขณะที่แหย่เจอรัลด์เล่นไปด้วย

มันคงไม่จริงถ้าเจอรัลด์ไม่ได้รู้สึกโกรธใด ๆ เลย ณ ขณะนี้ เขาอยากจะชกเข้าที่ใบหน้าของดิกสันจริง ๆ สิ่งที่ดิกสันทำได้ก็เพียงแค่โอ้อวดและล้อเลียนผู้คนเท่านั้น นอกเหนือจากสิ่งอื่นเหล่านั้น เขาก็ไม่ได้มีความมุ่งหมายใดที่ใหญ่กว่า

การสังสรรค์ของครอบครัวในบ่ายวันนั้นค่อนข้างแย่มาก พวกเขายังคงพูดคุยกันต่อหลังจากมื้อเที่ยง และไม่นาน ก็ล่วงเลยเที่ยงวันไปแล้ว

เจอรัลด์ตื่นแต่เช้าตรู่ และเขาก็เริ่มเหนื่อยล้าแล้ว

จู่ ๆ แอมเบอร์ก็ตะโกนขึ้นมา และทำให้เจอรัลด์ตกใจ “ดิกสัน นี่ก็เกือบจะห้าโมงเย็นแล้วและปาร์ตี้ก็กำลังจะเริ่มในไม่ช้านี้! ไปเตรียมพร้อมกันเถอะตอนนี้ มันคงไม่ดีถ้าเราไปสาย!”

“ใช่! โยเอล โฮลเดน เป็นคนจัดงานนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเราต้องไม่ไปสาย!” ดิกสันพูด

“โอเค คุณควรจะไปตอนนี้เลย ดิกสัน โปรดดูแลแอมเบอร์และเอเลน่าด้วยนะ!” รูบี้พูด กันเจอรัลด์ออกจากบทสนทนาอย่างจงใจ

“ครับ คุณผู้หญิง!” ดิกสันตอบ

พวกเขาไปรับรถของพวกเขา และเจอรัลด์ก็กระโดดขึ้นไปกับรถปอร์เช่ของแอมเบอร์ เป็นเพราะเอเลน่าที่ยืนกรานเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ พวกเขาคงจะไม่ปล่อยให้เจอรัลด์เข้าไปในรถได้

เอเลน่าจับแขนของเจอรัลด์ไว้แน่น เป็นเชิงบอกเขาว่าเธอขอโทษ เธอไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะใจร้ายกับเขาได้ขนาดนี้ เธอขออภัยในนามของครอบครัวของเธอด้วย

เจอรัลด์ส่ายหัวด้วยความรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของเขา