มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1668

เจอรัลด์พยักหน้าเป็นการตอบเขา “ใช่ครับ ผมและเพื่อน ๆ มาจากจาเอลตรา และเนื่องจากเราไม่มีเงิน ผมจึงตัดสินใจขายจี้หยกชิ้นนี้!”

“…คุณ… คุณไม่รู้เหรอว่าจี้หยกมังกรเขียวนี้มีค่าแค่ไหน…?” เจ้าชายเซเวรินพึมพำด้วยความสับสน

เจอรัลด์ไม่รู้เรื่องนั้นจริง ๆ

หากจะให้พูดตามตรง ถ้าเขาไม่ต้องการเงินมากนัก เขาคงไม่ขายจี้หยกชิ้นนี้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขายังไม่ได้ใช้เวลาศึกษามันด้วยซ้ำ ถึงกระนั้น น้ำเสียงของเจ้าชายเซเวรินเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะบอกเจอรัลด์ได้ว่าจี้หยกนี้เป็นสมบัติที่ล้ำค่าแค่ไหน...

ในตอนนี้เจอรัลด์เริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น เขาส่ายหัวก่อนจะถามว่า “ผมเกรงว่าผมจะไม่รู้จริง ๆ ครับ เจ้าชายเซเวรินโปรดให้ความกระจ่างแก่ผมด้วย!”

"…ได้สิ! คืออย่างนี้นะ จี้หยกที่คุณขายให้ผมนั้นเป็นสัญลักษณ์ของมังกรเขียว และผู้ที่เป็นเจ้าของมันก็จะได้รับพลังของมังกรเขียว! ในกรณีที่คุณไม่รู้ ในบรรดาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ มังกรเขียวนั้นแข็งแกร่งที่สุด!” เซเวรินอธิบาย

เมื่อได้ยินดังนั้น ทั้งสามคนก็ต้องประหลาดใจทันที พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจี้หยกจะมีประโยชน์ขนาดนี้! ตอนนี้เมื่อเขารู้แล้วว่าจี้หยกนั้นมีความสามารถมากแค่ไหน เจอรัลด์ก็เริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เขาเลือกขายมัน...

ถึงกระนั้น เขาก็ตัดสินใจทำมันลงไปแล้ว ตอนนี้เขาไม่สามารถเอามันกลับคืนมาได้ เมื่อมันถูกขายอย่างเป็นทางการแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ที่ซื้อจี้หยกก็คือเจ้าชายแห่งทวีปนี้! เมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้แล้ว การได้มันกลับมาจะยิ่งยากขึ้นไปอีก!

เมื่อเข้าใจว่าจะเป็นการดีที่สุดถ้าเขาเลิกล้มความคิดที่จะเอามันกลับมา เจอรัลด์จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวังเล็กน้อย “…เข้าใจแล้วครับ ผมรู้สึกซาบซึ้งที่คุณบอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าชายเซเวริน… ถึงอย่างไร ตอนนี้จี้หยกก็เป็นของคุณแล้ว ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกังวลว่าผมจะพยายามเอามันกลับมานะครับ!”

เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเจอรัลด์ เจ้าชายก็สัมผัสได้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้โกหกเขา จากนั้นเขาก็ตอบว่า “…พูดได้ดี ผมเชื่อในตัวคุณ!”

หลังจากนั้น ทั้งสองฝ่ายก็พูดคุยกันอีกสักพักก่อนที่จะแยกทางกัน...

ขณะที่พวกเขาออกจากโรงประมูลออรัม เจอรัลด์ก็เฝ้าเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าการร้องไห้ให้กับสิ่งที่เสียไปแล้วนั้นไม่ทำเกิดประโยชน์อะไร ความจริงที่ว่าตอนนี้พวกเขามีเงินทองมากมายก็ช่วยให้เจอรัลด์คิดกับตัวเองได้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาไม่ได้แย่ขนาดนั้น สุดท้ายก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย