มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1752

หลังจากได้ยินคำอธิบายของเจอรัลด์ ท้ายที่สุดทั้งคู่ก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด กลับกลายเป็นว่าถุงหอมเป็นสัญลักษณ์ของอะไรบางอย่างจริง ๆ

“…แล้วอย่างนั้น… 'เรื่องสำคัญ' ที่ว่าไม่ใช่เรื่องดีหรอกหรือ?” เรย์ถาม

เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบว่า “แย่หน่อยที่ไม่ใช่แบบนั้น ฉันเคยได้ยินเรื่องราวของกริมเฮล์มมาก่อนเหมือนกัน มันเป็นสถานที่ที่เลวร้ายมาก ดังนั้นการที่เขาไปที่นั่นคงแปลว่าเขาต้องเจอกับปัญหาบางอย่างแน่”

เจอรัลด์ยังรู้ด้วยว่าผู้เฒ่าฟลินท์ฉลาดพอที่จะไม่ส่งถุงหอมมาเช่นนี้หากอยู่ภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาจะทำเช่นนี้เฉพาะตอนที่เขาต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนเท่านั้น...

"…เข้าใจแล้ว! ถ้าอย่างนั้น…เราจะออกเดินทางเมื่อไหร่ดี?”

“เราจะออกเดินทางกันในวันพรุ่งนี้ตอนเก้าโมงเช้า!” เจอรัลด์ประกาศเนื่องจากรู้ว่าสถานการณ์เร่งด่วนเพียงใด

หลังจากนั้น เขาจึงหันไปเผชิญหน้ากับเรย์และจูโน่ก่อนจะเอ่ยปากขึ้นว่า“เรย์ จูโน่ ไปปลุกโนริและเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ให้เธอฟัง เสร็จแล้วก็เริ่มเก็บข้าวของ ฉันอยากให้ทุกคนตามฉันไปที่นั่นด้วยกัน!”

เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นนับว่าร้ายแรงมาก เจอรัลด์จึงต้องการความช่วยเหลือจากทุกคน เมื่อมีทุกคนไปด้วย กลุ่มของพวกเขาก็จะยิ่งมีกำลังมากขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จูโน่ก็ตอบรับขึ้นว่า “เข้าใจแล้ว!”

เรย์เองก็ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ เช่นกัน ทั้งคู่จึงรีบแยกจากเจอรัลด์อย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็รีบเก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางพรุ่งนี้เช้า…

เจอรัลด์จัดกระเป๋าเสร็จค่อนข้างเร็ว คืนนี้เขาจึงมีเวลาให้กระสับกระส่ายมากเป็นพิเศษ...

เมื่อถึงเวลาย่ำรุ่งทั้งสี่คนก็ตื่นขึ้น และหลังจากทำความสะอาดร่างกายและรับประทานอาหารเช้าแล้ว พวกเขาทั้งสี่ก็ออกเดินทาง

เนื่องจากเขาสวมแว่นกันแดด จึงไม่มีใครรู้อย่างแท้จริงว่าดวงตาของเขาเปิดหรือปิดอยู่

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับคำตอบ แต่เจอรัลด์จึงเหยียบคันเร่ง ขับตรงเข้าสู่ทางหลวง...

“จะใช้เวลาประมาณสิบชั่วโมงก่อนที่เราจะไปถึงปลายทาง คุณสามคนสามารถพักผ่อนได้ตามต้องการเลย พวกเราตื่นเช้ากันไม่น้อย!” เจอรัลด์แนะนำ

เมื่อได้ยินเช่นนั้นทั้งสามก็พยักหน้า นั่นเพราะเมื่อขับรถผ่านทางหลวง พวกเขาก็ไม่มีอะไรให้ทำมากนัก เว้นแต่พวกเขาจะเจอจุดแวะพัก ด้วยเหตุนี้ ไม่นานเพื่อนร่วมทางทั้งสามของเจอรัลด์ก็หลับไป...

ณ เวลานั้น ภายในรถก็เงียบสนิท และเจอรัลด์ก็ขับรถอย่างตั้งใจ ในขณะที่ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงเงียบเช่นเคย

แม้ว่าสถานการณ์เช่นนี้จะดูน่าเบื่อหน่ายสำหรับคนทั่วไป เนื่องจากการขับรถสิบชั่วโมงค่อนข้างนาน แต่มันกลับไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจอรัลด์ เขาไม่เหนื่อยเลยสักนิด...