มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 289

“ใครจะไปคิดว่าเจอรัลด์จะเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้? ฮ่าฮ่า ถ้าพวกเราไม่ได้พบกับเขาโดยบังเอิญในวันนี้ละก็ เขาอาจจะแวะดูร้านขายโทรศัพท์แต่ละร้าน และจากนั้นก็ทำเป็นเหมือนกับว่าเขาจะซื้อมันก็ได้!”

“ใช่ไหมล่ะ และจากนั้นเขาก็จะลงเอยด้วยการไม่ซื้อมัน ฉันเคยได้เห็นคนตีหน้าอย่างเขามามากมายเกินไป!”

หญิงสาวทั้งสองเปลี่ยนกันเย้ยหยันเจอรัลด์

“ฉันหวังว่านายจะฉลาดให้มากขึ้นนะ เจอรัลด์ ครอบครัวของนายยากจนกว่าคนอื่น ๆ และในอนาคต นายจะมีจุดเริ่มต้นในอาชีพของนายที่ต่ำกว่าคนอื่น ๆ แม้แต่เฮเวิร์ด ที่กำลังจะได้รับค่าชดเชยของเขาจากการรื้อถอนของบ้านของเขาก็ยังไม่กล้าจะซื้อโทรศัพท์พวกนี้สักเครื่อง แต่นายยังคิดที่จะซื้อมันอีกสักเครื่องงั้นเหรอ? หยุดอวดอ้างได้แล้ว!” ชารอนอุทานออกมา

พูดตามตรง ความสนใจของเธออยู่ที่เฮเวิร์ดมาโดยตลอดก่อนหน้านี้

เธอไม่เคยอยากจะให้ความสนใจใด ๆ กับเจอรัลด์เลย

ตอนนี้ที่แม้แต่เฮเวิร์ดก็ยังหัวเราะเยาะเจอรัลด์ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะทำตามและเยาะเย้ยเขาด้วยคำพูดหนึ่งหรือสองคำบ้าง

จากนั้น เธอก็ส่ายหัวของเธอด้วยความดูถูก

“เฮเวิร์ด เนื่องจากว่าคุณก็มาถึงที่นี่แล้ว ฉันเพิ่งจะได้ขออนุญาตเจ้านายของฉัน และตอนนี้ฉันสามารถขายโทรศัพท์เครื่องนั้นให้คุณได้ในราคาที่ลดลงให้ 300 ดอลลาร์! เงื่อนไขก็คือคุณจะต้องซื้อมันสองเครื่อง และคุณต้องสัญญากับฉันว่า ในอนาคต คุณจะต้องพาลูกค้ามาที่ร้านของฉันให้มากขึ้น ไม่อย่างงั้นละก็ฉันจะถูกดุว่าจากเจ้านายของฉันอย่างมากแน่!”

มาร์กี้จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาจากไหนไม่รู้เพื่อจะโน้มน้ามเฮเวิร์ดให้ซื้อโทรศัพท์ของเธอ

เธอทำได้ดีจริง ๆ กับการโปรโมทสินค้าของเธอ และคนเหล่านั้นที่ไม่รู้ก็คงจะคิดว่าเธอได้ประสบกับการเสียดุลทางการค้าอย่างมากแน่

ทั้งลิเลียนและชารอนต่างก็ถูกชักจูงโดยทักษะทางการตลอดของเธอ

เฮเวิร์ดได้ทำผิดพลาดไป แต่การผิดพลาดนี้ก็เป็นเพียงแค่อีกความผิดพลาดหนึ่งเนื่องจากว่าเขาก็แค่สามารถเปลี่ยนหัวข้อเรื่องได้

“อะแฮ่ม รอก่อนแปปหนึ่งนะ มาร์กี้ ผมไม่ได้ร่ำรวย แต่ผู้ชายที่ร่ำรวยตัวจริงคือเพื่อนคนนี้ที่อยู่ที่นี่ เขากำลังจะซื้อโทรศัพท์เครื่องละ 5,000 ดอลลาร์ ดังนั้นทำไมคุณไม่ไปชักชวนเขาแทนที่จะเป็นผมกันล่ะ!”

เฮเวิร์ดรีบเบี่ยงหัวเรื่องไปที่เจอรัลด์

“เหอะ? เขาเหรอ? ฉันจะตีตัวเองสักสองครั้งในที่สาธารณะถ้าเขาสามารถแม้แต่จะจ่ายมันได้อ่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อมาร์กี้เห็นว่าคน ๆ นั้นคือเจอรัลด์ เธอก็หัวเราะอย่างแรงจนเธอตะคอกขึ้นมา “เฮ้ เฮเวิร์ด อย่าเปลี่ยนเรื่องนะและไปที่ร้านของฉันเพื่อตรวจดูมันเถอะ!

“คุณคะ คุณไม่สามารถโผล่พรวดเข้ามา และฉกลูกค้าของเราไปแบบนี้ มันผิดกฏของร้านเรา!”

พนักงานขายสาวกล่าวอย่างประหม่า

“โอ้ เธอต้องเป็นคนใหม่ที่นี่ ถูกไหม? ทุกคนในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้รู้จักฉัน ทำไมเธอไม่เดินไปรอบ ๆ และถามดูล่ะว่าฉันเป็นใคร? ถ้าเธอกล้าจะพูดกับฉันแบบนั้นอีกละก็ ฉันจะให้คนไปกรีดใบหน้าเล็ก ๆ ที่น่ารักของเธอซะหลังจากเลิกงาน ดังนั้นเธอควรจะระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”

พนักงานขายสาวจึงไม่กล้าที่จะพูดอีกต่อไป

“คุณครับ ช่วยเอาอีกเครื่องห่อให้ผมดี ๆ หน่อยได้ไหม ผมจะซื้อสองเครื่อง!”

เจอรัลด์ปฏิเสธที่จะรับฟังการเยาะเย้ยของพวกเขา