“เอาล่ะ พอได้แล้ว ชายหนุ่ม! เธอไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ด้วยการทุบตีผู้หญิงนะ! หากเธอต้องการจะพิสูจน์คุณค่าของตัวเองจริง ๆ ก็ทำงานอย่างหนักเพื่อที่เธอจะเสียใจที่ทิ้งเธอไปในอนาคต!” ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดีซึ่งดูสง่าและมีภูมิฐานว่ากล่าว
ถึงจุดนี้แล้ว เมอร์ฟีก็สงบลงเล็กน้อยแล้ว เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจขณะที่กำหมัดไว้แน่น
"ถูกตัอง! หากนายต้องการแสดงให้เห็นคุณค่าของนายงั้นก็ไปพยายามที่จะทำให้ประสบผลสำเร็จด้วยตัวนายเองตั้งแต่แรกสิ! ฉันคิดว่านั่นเป็นไปไม่ได้อยู่ดีเพราะนายมันเป็นคนบ้า! วันนี้นายกล้าดีมาทุบตีฉันได้ยังไง? นายจบแน่!” ชารอนที่ยังนอนแผ่อยู่บนพื้น หายใจหอบหนัก ตะโกนออกมา
“เธอเองก็ควรพูดให้น้อยหน่อยนะ สาวน้อย เธอควรจะเลิกเดทแต่กับผู้ชายที่ร่ำรวย คนรวยมักจะโลเล ถ้าเธออยากจะเลิกกัน ก็ชี้แจงสิ่งต่าง ๆ กับคู่ของเธอก่อน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องพูดอะไรอื่นเพื่อกระตุ้นต่อมทางอารมณ์จากพวกเขา” ครั้งนี้ชายคนเดียวกันกล่าวตำหนิชารอน
ชารอนถึงกับเงียบไปและเพียงเอามือปิดหน้าขณะที่ร้องไห้คร่ำครวญ
เธอไม่สามารถเถียงกลับได้จริง ๆ เนื่องจากชายวัยกลางคนนั้นต้องเป็นเจ้านายใหญ่คนหนึ่งอย่างแน่นอน
“เธอโอเคดีไหม ชารอน?”
เจอรัลด์ไม่แน่ใจว่าจะต้องทำอย่างไร เขาจึงพยายามเริ่มต้นการสนทนากับเธอทันทีที่เขาเดินมาถึง
ชารอนมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่าเขาก็อยู่ที่นี่เช่นกัน
“สิ่งที่สุภาพบุรุษที่นั่นพูดนั้นถูกต้อง ความเข้าใจผิดนั้นสามารถเคลียร์ได้อย่างสันติเสมอตราบใดที่ทั้งสองฝ่ายยังคงใจเย็น จากสิ่งที่ได้ยินมา ดูเหมือนว่าพวกเธอทั้งคู่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกันในอดีตนะ โชคชะตาได้เปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อกันเหมือนศัตรู…”
“ไอ้บ้านี่! นี่ไม่ใช่เรื่องของนาย! นายคิดว่าตัวเองมีค่าพอที่จะมาสั่งสอนฉันจริง ๆ หรือไง? คุณก็ถูกเขี่ยทิ้งเหมือนกัน! นายมันก็น่าสมเพชพอ ๆ กันกับเมอร์ฟี แต่นายก็มีความกล้าที่จะพยายามมาสั่งสอนฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?”
เจอรัลด์มีเจตนาดีกับคำพูดของเขาเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม แม้คำพูดเกือบจะเหมือนสิ่งเดียวกันกับชายวัยกลางคน แต่ปฏิกิริยาของชารอนนั้นกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ชารอนกังวลอย่างมากในตอนนี้ คล้ายกับถังดินปืนที่เพิ่งถูกจุด
ในใจของเธอ เธอกำลังคิดว่าเธอจะคงจะไม่เป็นไรกับใครก็ตามจากที่ไหน ๆ ในโลกนี้ที่มาสั่งสอนเธออย่างไร แต่กับคนอย่างเจอรัลด์งั้นเหรอ? เขาจะไม่มีวันมีค่าพอ
เขาเพิ่งซื้อโทรศัพท์มือถือระดับไฮเอนด์สองเครื่องไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงมาโอ้อวดที่นี่ล่ะ?
ความโกรธของเธอได้รับแรงกระตุ้นมากขึ้นเมื่อเธอคิดถึงว่าเธอไม่เพียงแค่ถูกทำให้อับอายต่อหน้าสาธารณชนได้อย่างไร แต่ยังมีเจอรัลด์ที่เห็นอีกด้วยเช่นกันในขณะที่เธอถูกทุบตี
เขายังมีความกล้าที่จะชี้แนะและกล่าวประณามเธอ!
เธอไม่กล้ายั่วยุเมอร์ฟีเพราะกลัวว่าเขาอาจเริ่มทำตัวเหมือนคนคลั่งอีกครั้ง ชายวัยกลางคนที่กล่าวตำหนิเธอก็ไม่ต้องเอ่ยถามถึงเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน