มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 339

“ให้ตายเถอะ...นั่นดูไม่เหมือนสร้อยข้อมือหยกธรรมดา ๆ เลย …ช่างน่าเสียดายมันหักเป็นสามส่วนแล้ว…”

“อืมม…ดูเหมือนว่าจะเป็นกำไลหยกข้อมือเฮ่อเทียน ฉันจะบอกว่ามันมีราคาประมาณเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ ช่างน่าเสียดายอะไรอย่างงี้ที่ตอนนี้มันพังไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นทำรุนแรงมากเกินไปจริง ๆ เธอควรจะต้องจ่ายเงินเต็มจำนวนเพราะเธอเป็นคนที่ผลักพนักงานขายสาว!”

“ยังมีอีกกล่องนะ ฉันอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่ถูกบรรจุในนั้นกัน…”

หลายคนที่นั่นกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ขณะที่พวกเขามองไปที่ชารอน

ในขณะเดียวกัน พนักงานขายสาวก็ตกอยู่ในความตื่นตระหนกและลืมที่จะขออภัยเจอรัลด์ เธอเริ่มเปิดกล่องใบที่สองทันที

เมื่อเธอเปิดมัน ทุกคนที่นั่นก็อุทานกันออกมาเสียงดังทันที

“นั่น…นั่นคือหยกมังกร! หยกมังกรอันเดียวและหนึ่งเดียว! ฉันเคยได้ยินมาว่าถ้าเธอมองมันดี ๆ เธอจะสามารถเห็นรูปร่างของมังกรในตัวหยกนั้นเองได้!”

“ฉันก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน! มันเป็นหนึ่งในสินค้าขายดีในร้านนี้ ช่างอัญมณีฝีมือดีเป็นคนทำขึ้นมา มีราคาประมาณสามหมื่นสองพันดอลลาร์!”

“โชคดีสำหรับผู้หญิงที่ร้ายกาจคนนั้น ที่กำไลหยกมังกรไม่หัก ลองนึกดูสิว่าเธอจะต้องชดเชยเป็นเงินเท่าไหร่กัน!”

“เธอหมายความว่ายังไงขอบคุณที่มันไม่พังงั้นเหรอ? มันจำเป็นอย่างยิ่งที่สีของหยกมังกรจะต้องคงเอาไว้ หากการผสมสีของชิ้นส่วนมังกรหยกถูกรบกวน งั้นมันก็จะไม่อยู่ในรูปของมังกรอีกต่อไป! ถ้านั่นควรจะเกิดขึ้น มันจะดีกว่าถ้าแค่ทำลายกำไลข้อมือนั่นไปซะ!”

ผู้มีความรู้หลายคนกำลังแบ่งปันมุมมองของพวกเขาอย่างกระตือรือร้น!

“ว้าว ฉันสงสัยว่าเจ้าของของกำไลอยู่ที่ไหนกันนะ…”

แม้แต่เจ้านายวัยกลางคนจากก่อนหน้านี้ก็ยังประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?”

ขณะนั้นเอง ผู้จัดการหนุ่มของร้านก็รีบร้อนออกมาดู

เมื่อเขาเห็นกำไลหยกสองอันในกล่องของพวกเขาซึ่งยังคงอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวทันที

“เธอยังทำอะไรอยู่ที่นี่อีก? นำกำไลข้อมือหยกมังกรไปให้ผู้เชี่ยวชาญอัญมณีเดี๋ยวนี้! ให้เขาตรวจดูว่ารูปร่างของมังกรหยกได้รับความเสียหายหรือไม่!”

“โอ-โอเค! ได้ค่ะ! งั้น นี่-”

“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อีก?!” ผู้จัดการตะคอก น้ำเสียงของเขาร้อนใจอย่างมาก

พนักงานขายสาวลืมที่จะขอโทษเจอรัลด์อีกครั้ง และเพียงแค่รีบไปพบกับผู้เชี่ยวชาญอัญมณีเพื่อประเมินค่ากำไลข้อมือหยกมังกร

“คุณผู้หญิง คุณต้องอยู่ในร้าน เราจะพูดคุยเกี่ยวกับการชดเชยเมื่อผลการประเมินราคาออกมา” ผู้จัดการกล่าวอย่างเย็นชาต่อชารอน

“ค่ะ…อืม…ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำลายกำไลข้อมือ…ฉันแค่อยากผลักเธอออกไป…” ชารอนพูดอย่างอ่อนโยน

เมื่อเธอได้ยินว่ากำไลหยกทั้งสองมีราคาแพงมากแค่ไหน เธอก็รู้สึกหวาดกลัวจนขาของเธอสั่นเหมือนกับเยลลี่

“แน่นอนว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกัน ระหว่างที่รอ ก็ติดต่อครอบครัวของคุณด้วยล่ะ หากกำไลข้อมือหยกมังกรไม่ได้รับความเสียหาย งั้นคุณจะต้องชดเชยแต่กำไลข้อมือหยกเฮ่อเทียนเท่านั้น” ผู้จัดการตอบ

แม้ว่าเจอรัลด์จะเป็นคนซื้อกำไลหยกทั้งสองชิ้น แต่เขาก็ยังคงนิ่งเงียบ

เขารู้สึกโกรธและอารมณ์เสียมากในตอนนี้

เจอรัลด์แค่อยากจะให้คำแนะนำชารอนก่อนหน้านี้ แต่เธอปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเธอไม่ได้มองว่าเขาเป็นมนุษย์เลยด้วยซ้ำ

เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรในครั้งนี้ เขาเลือกที่จะจ้องไปที่ชารอนเงียบ ๆ

“แม่งเอ้ย! ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของนาย! ฉันโชคร้ายแค่ไหนที่ต้องเจอพวกนายทั้งคู่ในวันเดียวกันนี้!” ชารอนหน้าบึ้งขณะที่เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออก

ตามปกติแล้ว เธอจะไม่โทรหาครอบครัวของเธอ ถ้าพ่อแม่ของเธอรู้เรื่องนี้เข้าพวกเขาจะต้องฆ่าเธออย่างแน่นอน

คนเดียวที่เธอคิดได้คือ เฮเวิร์ดและลิเลียน

เมื่อเธอติดต่อพวกเขาได้แล้ว สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือรอผลการประเมินราคา

ชารอนกำหมัดแน่นขณะที่เธอถลึงตามองทั้งเจอรัลด์และเมอร์ฟี

เธอมีสีหน้าคุกคามบนใบหน้าของเธอราวกับว่าเธอกำลังบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะต้องเผชิญกับการลงโทษไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้แน่

เฮเวิร์ดและลิเลียนมาถึงไม่นานหลังจากนั้น

เมื่อได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เฮเวิร์ดฟังแล้ว แล้วเขาก็เดือดดาลด้วยความโกรธ

ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธมากที่รู้เกี่ยวกับความจริงที่ว่าชารอนถูกทุบตี

“ใครทำแบบนี้กับเธอ” เฮเวิร์ดถาม

“เมอร์ฟีไง!” ชารอนตะโกนออกมาก

แม้ว่าเฮเวิร์ดจะไม่ค่อยเข้ากันได้ดีกับชารอน แต่เขาก็ยังคงมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับทั้งชารอนและลิเลียน

ตามที่คู่แข่งทางความรักที่ว่านี้กำลังเผชิญหน้ากัน พวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังไม่แพ้กัน

เฮเวิร์ดหยิบแจกันที่อยู่ใกล้ตัวเขาทันทีและทุบมันลงบนหัวของเมอร์ฟี

เสียงแก้วที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้ยินขึ้นมาไม่นานเท่าไหร่นักหลังจากนั้น และเลือดก็พ่นออกมาจากหัวของเมอร์ฟีแล้ว

ตอนแรกเมอร์ฟีรู้สึกตกใจเงียบ ๆ กับกำไลข้อมือหยกที่หักนั้น เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเฮเวิร์ดจะทุบแจกันลงบนหัวของเขาโดยตรงแบบนั้น เนื่องจากเขาไม่ได้ตั้งตัว ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือนอนแผ่อยู่บนพื้น เลือดของเขากลายเป็นแอ่งเล็ก ๆ บนพื้น

“นายกล้ามายุ่งกับฉันได้ยังไง? ฉันจะฆ่านายซะ!"