มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 340

โชคดี ผู้จัดการจัดการหยุดเฮเวิร์ดได้ก่อนที่เขาจะสามารถโจมตีเมอร์ฟีต่อ คนจิตใจดีสองสามคนก็ช่วยเมอร์ฟีให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะโทรเรียกรถพยาบาล

“แม่ง! ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ด้วย เจอรัลด์?”

ในที่สุดลิเลียนก็เห็นเจอรัลด์ที่ยืนอยู่ด้านข้างมาตลอด

“อย่าแม้แต่จะเอ่ยชื่อเขาอีกต่อไปเลย! ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้งั่งที่น่าสมเพชคนนั้นฉันก็คงจะไม่ได้ทำกำไลข้อมือหยกเฮ่อเทียนราคาเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ และกำไลข้อมือหยกมังกรราคาสามหมื่นสองพันดอลลาร์หักหรอก!” ชารอนตอบด้วยสีหน้ารังเกียจ

“…พูดอีกทีสิ? มากกว่าสามหมื่นดอลลาร์…”

เฮเวิร์ดตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก ผ่านการโทรศัพท์ชารอนบอกเพียงว่าเธอได้ประสบกับอุบัติเหตุที่ร้านขายเครื่องเพชรทรินิตี้ เธอไม่ได้พูดถึงอะไรเลยเกี่ยวกับค่าชดเชยหรือค่าใช้จ่ายที่อุกอาจนี้เลย

ตามธรรมดา ที่เขาจะพูดไม่ออกไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเช่นนี้ เช่นเดียวกับลิเลียน

เนื่องจากความกังวลใจของเธอ ลิเลียนจึงเริ่มดุว่าเจอรัลด์

“แล้วไงถ้าเกิดชารอนถูกทุบตี? นั่นเกี่ยวอะไรกับนาย? นายคิดว่านายต้องก้าวเข้ามาเพื่อหยุดการต่อสู้ด้วยใช่ไหม? นายคิดว่านายเป็นใครกัน? โธ่เว้ย! แล้วนายจะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้? นายจะไม่จ่ายค่าชดเชยเลยใช่ไหม?!”

ลิเลียนชี้ไปที่เจอรัลด์ขณะที่เธอยังคงสบถด่าเขา

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายคิดว่านายน่าทึ่งขนาดนั้นเพียงเพราะนายซื้อโทรศัพท์มือถือถึงสองเครื่อง! น่ารังเกียจจริง!”

“โอ้ ลิเลียน ปล่อยให้เขาเป็นงั้นเถอะ เฮเวิร์ด เธอทั้งสองคนช่วยฉันหน่อยได้ไหมว่าฉันควรทำอย่างไรดีเพื่อจะรวบรวมเงินมากขนาดนั้น?”

เจอรัลด์ไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีด้วยคำพูดจากลิเลียนเลยด้วยซ้ำ

เขาตกตะลึงจนถึงจุดที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะโต้แย้งพวกเขาได้อย่างไร

เขาอารมณ์เสียเกินกว่าที่จะเปรียบเทียบได้ เป็นเวลาเพียงสามปีที่พวกเขาขาดการติดต่อกันและกันแต่ในช่วงเวลานั้น ความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ของชารอนดูเหมือนจะเลือนหายไปอย่างสิ้นเชิง!

“ออกมาแล้ว! ผลการประเมินออกมาแล้ว!” พนักงานขายสาวตะโกนออกมา

คราวนี้เธอวิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น

เฮเวิร์ด, ชารอน, และคนอื่น ๆ จ้องมาที่เธอ คาดหวังการประกาศของเธอด้วยสายตาที่เบิกกว้าง

“โชคดี กำไลหยกมังกรไม่ได้เสียหาย ดังนั้น คุณจะต้องจ่ายค่าชดเชยสำหรับกำไลข้อมือหยกเฮ่อเทียน ซึ่งมีราคาเพียงเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์เท่านั้น!” พนักงานขายสาวอธิบาย

“โอ้ ขอบคุณพระเจ้า!”

เมื่อชารอนได้ยินสิ่งนี้ เธอก็เกือบจะเป็นลม น้ำหนักมหาศาลบนไหล่ของเธอถูกยกขึ้นและเช่นนั้นทำให้เธอวิตกกังวลมากที่สุด.

แต่อย่างไรก็ตาม ปัญหาอีกอย่างก็ยังคงอยู่.

เจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ไม่ใช่จำนานเงินน้อย ๆ เธอจะทำอะไรได้บ้างเพื่อรวบรวมเงินทั้งหมดนั้น?

“เฮเวิร์ด ลิเลียน มีเงินเท่าไหร่กันบ้าง? พวกเธอต้องต้องช่วยฉันนะ!”

ชารอนรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้อีกครั้ง

“ตอนนี้ฉันมีเงินอยู่ประมาณสี่พันห้าร้อยดอลลาร์ติดตัวอยู่ตอนนี้ แล้วเธอล่ะลิเลียน”

“แค่เจ็ดร้อยห้าสิบเอง” เธอตอบ

“ฉันมีเงินประมาณเจ็ดร้อยห้าสิบเหมือนกัน แต่เมื่อรวมทุกอย่างเข้าด้วยกันเราจะมีเงินประมาณหกพันดอลลาร์ ฉันยังขาดเงินอีกหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์!” ชารอนกล่าวขณะที่เธอกระโดดอย่างกระวนกระวาย

“อย่าเพิ่งกังวลไป ฉันจะโทรหาพ่อก่อน ฉันแค่จะขอให้เขาโอนเงินจำนวนนั้นมาให้ละกัน!”

เฮเวิร์ดรู้สึกได้ว่ากระเป๋าเงินของเขาเบาขึ้นเมื่อเขาคิดว่าจะต้องใช้เงินมากแค่ไหน แต่อย่างไรก็ตาม เขาจะเสียหน้าอย่างแน่นอนถ้าเขาบอกว่าเขาไม่มีเงินเลยต่อหน้าคนจำนวนมาก

พวกเขาทั้งสามคนต่างก็รออย่างใจจดใจจ่ออยู่ด้านข้างของร้านขณะที่เฮเวิร์ดต่อสายโทรออก

"พ่อ? ผมต้องการเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ มันเป็นเรื่องสำคัญ พ่อจะได้รับเงินชดเชยชุดที่สองในอีกไม่กี่วันนี้ ใช่ไหม? ตอนนี้ฉันต้องการเงินตอนนี้จริง ๆ โอเค? ได้ครับ!"

เฮเวิร์ดวางสายโทรศัพท์และไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากวีแชทของเขา

โอนเงินสำเร็จแล้ว

“เอาล่ะ! ตอนนี้เรามีเงินพอแล้ว!” เฮเวิร์ดกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

ในขณะนั้น ชารอนก็รู้สึกเต็มไปด้วยความชื่นชมที่มีต่อเฮเวิร์ด เธอรู้สึกว่าตราบใดที่เขาอยู่ที่นั่น เธอก็จะปลอดภัยและมั่นคงอยู่เสมอ

เธอยืนยันกับตัวเองว่าวันหนึ่งเธอจะแต่งงานกับเขาอย่างแน่นอน

ลิเลียนในทางกลับกัน กลับเฝ้ามองอย่างรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยที่เฮเวิร์ดใช้เงินหกพันดอลลาร์กับชารอน

ความหึงหวงของเธอได้รับการรับรองว่าใครจะไม่รู้สึกแบบนั้นกันบ้างกับผู้ชายที่โดดเด่นเช่นนี้

“พูดถึงเรื่องเจ้านายคนไหนแล้วก็ คุณช่วยเอากำไลข้อมือหยกที่หักนั่นให้ผมได้ไหมครับ? หลังจากการซ่อมแซมบางส่วนก็ยังสามารถสวมใส่ได้!” เฮเวิร์ดกล่าวกับผู้จัดการ

“อ่า…แน่นอนสิครับ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” จากนั้นผู้จัดการก็ส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา

เฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ จึงนำสร้อยข้อมือหยกที่หักออกจากกล่องและตรวจสอบดูว่ายังสามารถซ่อมแซมได้อยู่หรือไม่

ในขณะที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น พนักงานขายสาวก็ปรากฏตัวอีกครั้ง คราวนี้มีกล่องใหม่ที่ห่ออย่างสวยงามสองกล่อง

“ดิฉันขออภัยด้วยนะคะที่ทำให้คุณต้องรอนาน คุณคลอฟอร์ด กำไลหยกทั้งสองได้รับการบรรจุอย่างดีแล้วค่ะตอนนี้!” พนักงานขายสาวกล่าวอย่างเคารพขณะที่เธอส่งกล่องให้เจอรัลด์

“ขอบคุณครับ” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาพยักหน้าและรับกล่องเหล่านั้นไปจากมือเธอ