มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 390

“ยินดีด้วยค่ะ คุณดัฟฟี่ สำหรับรางวัลคีย์บอร์ดทองคำที่มีมูลค่า 15,000 ดอลลาร์!”

พิธีกรหมุนวงล้ออีกครั้ง

ติ้ง!

“ยินดีกับคุณ…”

“…”

รางวัลต่าง ๆ ถูกแจกจ่ายออกไปตามลำดับ

ติ้ง!

“ยินดีด้วยค่ะ คุณโจนาธาน แลดด์! คุณชนะรางวัลกำไลหยกมรกตที่มีมูลค่าถึง 30,000 ดอลลาร์!”

“อ่าา!!!”

มอนทาน่าวิงเวียนด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เธอได้ยินการประกาศของพิธีกร

ผู้ชมปรมมือเช่นกัน

รางวัลอย่างเดียวก็แค่เป็นส่วนหนึ่งของการจับฉลาก

ที่สำคัญที่สุด มอนทาน่าสามารถขึ้นไปบนเวทีกับโจนาธาน เวทีเดียวกันกับที่คนใหญ่คนโตคนอื่น ๆ ยืนอยู่ นอกจากนี้ ก็ผู้สื่อข่าวมากมายอยู่ด้านข้างด้วย

บ้าไปแล้ว!

ผู้หญิงคนหนึ่งจะขออะไรได้มากกว่านี้ล่ะ?

มอนทาน่าปิติยินดีมากจนเธอเผลอตีแก้มเจอรัลด์ เธอแค่ตื่นเต้นมากเกินไป และตบนั่นก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!

“ใครจะเป็นคนที่ได้กลับบ้านพร้อมกับรางวัลใหญ่กันนะ?”

เสียงพิธีกรดังก้องไปทั่ว และฝูงชนก็ตกอยู่ในความเงียบกัน

ขณะที่เข็มชี้ตกลง สายตาของผู้คนก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความคาดหวัง

ติ้ง!

สุดท้าย เข็มชี้ก็หยุดขยับ

“ยินดีด้วยค่ะ คุณคลอฟอร์ด ในการชนะรางวัลรถเบนซ์ G500 ที่มีมูลค่าถึง 3000,000 ดอลลาร์! ขอเสียงปรบมือดัง ๆ อีกรอบให้เขาหน่อยค่ะ!”

พิธีกรตะโดนออกมาด้วยความตื่นเต้น

“อ๋าาา!!!”

ฝูงชนกรี๊ดกร๊าดกัน

แน่นอน ผู้ชนะสำหรับรางวัลอื่น ๆ นั้นทั้งหมดเป็นการสุ่ม แต่สำหรับรางวัลหลัก คุณคลอฟอร์ดถูกจัดให้ชนะได้รางวัลนี้แม้ว่าเขาอาจจะไม่รู้สึกชื่นชมมันก็ตาม

ทุกคนรู้ว่าวงล้อแจกรางวัลเป็นการสร้างขึ้น

“เอาล่ะค่ะ ขอเชิญผู้ชนะรางวัลขึ้นมาบนเวทีด้วยค่ะ! นอกจากนี้ คุณคลอฟอร์ด ถ้าคุณมาถึงแล้ว โปรดขึ้นมาบนเวทีเช่นเดียวดันด้วยนะคะ!”

ผู้ชมเงียบลงกันฉับพลันอีกครั้ง

สายตาของทุกคนค้นหาไปทั่วทุกที่รอบ ๆ ห้องโถง

“เร็วเข้า เร็วเข้า เจเรมี่ คุณสามารถร่วมเวทีกับคุณคลอฟอร์ดได้!”

มอนทาน่าจัดชุดเดรสของเธอให้เรียบเพื่อซ่อนคราบไวน์

เธอรีบร้อนควงแขนโจนาธานและยืนขึ้น

ในอีกทางหนึ่ง เจอรัลด์ก็ไม่อยากจะทำให้คนอื่น ๆ รอนานไปกว่านี้

เขาจึงตัดสินใจว่าจะเลิกทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจอีกต่อไป เขาลุกยืนขึ้นไปพร้อมกับมอนทาน่าและตามพวกเขาไปทางเวที

“ให้ตาย ทำไมนายถึงตามเรามาล่ะ?”

มอนทาน่าเพียงตระหนักได้ว่าเจอรัลด์ตามอยู่ข้างหลังเธอไปในขณะที่เธอกำลังจะถึงเวทีแล้ว

“ผมมาที่นี่เพื่อรับรางวัลของผม!” เจอรัลด์ตอบ

“ไสหัวไปให้พ้น ไม่มีใครเอ่ยชื่อของนาย รางวัลนั่นไม่ใช่สำหรับนาย นั่นสำหรับคุณคลอฟอร์ด ไม่ใช่เจอรัลด์ นายแม่งตาบอดหรือไงห๊ะ?”

มอนทาน่าโต้เถียงอย่างกังวลใจ

“ให้ตายเถอะ โจนาธาน คุณไม่แม้แต่จะอยากรู้แน่ว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ฉันบังเอิญได้พบกับนักเรียนเก่าของฉันที่ห้องโถงชั้นล่าง จากนั้น พ่อบ้านของนักเรียนคนหนึ่งก็มาและเรียกหาคุณคลอฟอร์ด และไอ้โง่เจอรัลด์คนนี้ก็ยืนขึ้น แม้แต่ฉันในฐานะคนยืนมองก็ยังรู้สึกกระดากอายแทนเขาเลย!”

“และตอนนี้ เขากำลังพยายามจะขึ้นไปบนเวทีเพื่อรับรางวัล! ถ้าผู้คนเริ่มหัวเราะเยาะเขาและรู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในนักเรียนของฉัน พวกเราจะต้องอับอายขายหน้าแน่!”

ทั้งหมดนั่นคือสิ่งที่มอนทาน่ากังวล

“คุณคลอฟอร์ด โปรดขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ!”

คราวนี้ แซค ไลล์ ขึ้นมาบนเวทีในฐานะแขกผู้มีเกียรติ

เขาดูเคารพต่อเจอรัลด์และเรียกหาเขา

“อืมม!”

เจอรัลด์พยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรมากนัก

เขาเดินขึ้นไปบนเวที

ไมเคิล ซีค ที่นั่งอยู่โต๊ะวีไอพีด้านล่าง เช่นเดียวกับทีมคนอื่น ๆ ของบริษัทเมย์เบอร์รี่ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ต่างก็ลุกยืนขึ้นและส่งเสียงเชียร์เขา

“คุณคลอฟอร์ด ยินดีด้วยครับ!”

“ขอบคุณครับทุกคน!”

เจอรัลด์ยิ้มอย่างสุภาพ

“ให้ตาย เช่นนั้นเขาคือคุณคลอฟอร์ดจริง ๆ!”

ฝูงชนทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบทันที…