มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 926

คราวนี้ อย่างไรก็ตามผู้ชายคนนั้นจะไม่แค่ยืนอยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว

ทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้พอ ผู้ชายคนนั้นจึงคว้าของผู้ชายสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาทันที ก่อนจะงอข้อมือของเขาเบา ๆ

ไม่กี่วินาทีต่อมา ผู้ชายทั้งคู่ก็เริ่มกระอักเลือดออกมาทันทีขณะที่พวกเขาได้ยินเสียงคอที่แตกละเอียดของพวกเขาง่าย ๆ แบบนั้น พวกเขาไม่มีชีวิตอีกต่อไปแล้ว จบลงอย่างง่ายดายเหมือนกับดับเทียนเล่มหนึ่ง

ตามมาหลังจากนั้น เขาทำซ้ำขั้นตอนเดียวกันกับผู้โจมตีที่เหลือของเขา โดยการกำจัดพวกเขาทั้งหมดด้วยความแม่นยำ และมีประสิทธิภาพอย่างสูงสุด

“น นายเป็นใครกันแน่…” เจ็ตต์พูดตะกุกตะกัก

คน ๆ นี้แข็งแกร่งอย่างมาก นอกจากนี้ วิธีการของเขาก็มีความชำนาญไม่แพ้กันกับพวกเขา ซึ่งน่ากลัวอย่างโหดเหี้ยม นอกเหนือจากคอร์ด เจ็ตต์ก็ไม่เคยเห็นใครอื่นที่มีพลังแท้ ๆ เช่นนี้เลย มันจึงทำให้เขาคิดว่าผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ คือคนมีฝีมือที่มีประสิทธิภาพสูงไม่น้อยไปกว่าพ่อของเขาเลย

เมื่อรู้ว่าแบบนั้น นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงตกใจมาก ขณะที่เขายังคงจ้องมองเจอรัลด์ต่อไป

“ไม่มีความจำเป็นต้องถาม แค่ตามฉันมา!” ผู้ชายคนนั้นตอบกลับ

“…เอาล่ะ เนื่องจากคุณเลือกบุคลิกของผู้อาวุโสคนหนึ่ง ผมก็จะตามไปในฐานะคนที่อ่อนกว่า แต่ก่อนเรื่องนั้น ผู้อาวุโส อย่างน้อยก็ช่วยบอกชื่อของคุณกับผมได้ไหม? ผมอยากจะเล่ามันให้พ่อของผมฟังในอนาคต ในขณะที่พวกเราดำเนินการนี้ อนุญาตให้ผมถามคำถามนี้ด้วย คุณเป็นเพื่อนหรือศัตรูกัน?” เจ็ตต์ถาม ขณะที่เขาหรี่ตาของเขาเล็กน้อย

“อย่าบอกว่าฉันไม่ได้เตือนนายว่าอย่าถามอะไรอีก"

มันเป็นสิ่งเดียวที่เจ็ตต์จะจดบันทึกเอาไว้ได้ ก่อนชายชุดดำจะเดินมาหาเขาทันที และจับไหล่ของเขาไว้ เพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น ทั้งหมดที่เจอรัลด์ต้องการเพื่อใช้แรงกดดันเล็กน้อย และสร้างรอยแตกร้าวที่น่าสะอิดสะเอียน

ดวงตาของเจ็ตต์เบิกกว้างขึ้นทันที ขณะที่เขาคำรามด้วยความเจ็บปวด แขนของเขาเคลื่อน และถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง!

ถึงอย่างนั้นเจอรัลด์ก็ยังไม่เสร็จ การเคลื่อนของเขาต่อไปคือการเตะเข้าที่เข่าเจ็ตต์โดยตรง ทำให้ขาขวาของเขาเคลื่อนเช่นกัน

ขณะที่สายตาของเจ็ตต์เปบี่ยนเป็นแดงก่ำ ในขณะที่อดทนต่อความเจ็บปวด เขาก็หันไปมองผู้ชายชุดดำก่อนจะถามขึ้น “…แก… แกรู้บ้างไหมว่าพ่อของฉันเป็นใคร…?”

เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าผู้ชายคนนี้จะเย็นชาและไร้ปราณีขนาดนี้

“ฉันไม่จำเป็นต้องหรอก” ผู้ชายชุดดำตอบกลับอย่างเย็นชา ขณะที่เขายกเจ็ตต์ขึ้นมาราวกับว่าเขากำลังแบกสุนัขขาเป๋ตัวหนึ่ง

เนื่องจากลูกน้องคนหนึ่งของเจ็ตต์ไม่ได้โจมตีเจอรัลด์ก่อนหน้านี้ เจอรัลด์จึงไม่ยุ่งกับเขา อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาก็ตกใจกลัวจนแทบตายได้ ขณะที่เขาตัวสั่นอยู่มุมหนึ่งของห้อง

เขาโยนเจ็ตต์ไปทางลูกน้องของเขา เจอรัลด์ชี้ไปที่เขาก่อนจะสั่ง “ถ้านายต้องการมีชีวิตอยู่ แบกเขาและตามฉันมา! ตอนนี้ก็ไปกันเถอะ!”

ในขณะที่ลูกน้องคนนั้นกล่าวไปแบบนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

“มีอะไรอัปเดตบ้างไหม? ว่าไงนะ? จังหวัดพาราไดซ์งั้นเหรอ?… ตกลง!”

หลังจากการวางสาย เขาก็มองไปที่คอร์ดอีกครั้ง ก่อนจะพูด “ตามสิ่งที่ลูกน้องคนนั้นบอกได้ พวกเขาทั้งสามคนดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปยังจังหวัดพาราไดซ์ครับ!”

“ใครกันจากจังหวัดนั้นที่มีปัญหากับเรา?” คอร์ดคำรามขณะที่เขาทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ โดยทำให้มันแยกครึ่งในท่าทางนั้น!

“ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นใคร เขาจะไม่สามารถหลุดรอดไปได้แน่ เมื่อฉันรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา!” คอร์ดตะโกนด้วยความเดือดดาล

เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ จากนั้นลูกน้องก็แนะนำขึ้นมา “คุณ…คิดว่ามันอาจเป็นใครบางคนจากตระกูลคลอฟอร์ดที่ทำแบบนี้ไหมครับ นายท่านสอง?”

“…ไม่ และฉันมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้อง อย่าลืมว่า ดีแลนจะไม่มีความกล้าหาญที่จะทำเรื่องพวกนี้ได้หรอก แม้เขาทำ เขาก็คงไม่มีกำลังคนสำหรับเรื่องนี้! มีบางอย่างที่ผิดปกติมากเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้…” คอร์ดอธิบายอย่างค่อนข้างใจเย็น ขณะที่เขาวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบัน

หลังจากชั่วครู่สั้น ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นก่อนจะพูด “สั่งกำลังทั้งหมดที่ควบคุมคลอฟอร์ดในเวลานี้ ให้ย้ายไปที่จังหวัดพาราไดซ์โดยเร็วที่สุด ต้องหาเจ็ตต์ให้พบไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!”

‘แกต้องมั่นใจ เจ็ตต์…เข้มแข็งไว้!’ คอร์ดคิดกับตัวเอง ขณะที่เขาถอนหายใจ