มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 931

หนึ่งชี่วโมงภายหลัง เมื่อเจอรัลด์เดินออกมาจากหุบเขานั้นในที่สุด

เจอรัลด์เองเอาชีวิตรอดออกมาได้เพราะเสี้อคลุมตัวยาวที่เขาสวมอยู่ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อปกป้องเขาจากยุงทั้งหลายที่นั่น

ขณะที่เขาสวมเสื้อผ้าปกติอย่างรวดเร็ว เขาก็นึกถึงช่วงเวลาอันน่าสังเวชของเจ็ตต์ ขณะที่เขาตายอย่างช้า ๆ เพียงแค่ไม่กี่นาทีก่อน

ในที่สุดการแก้แค้นของเขาก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกถึงความรู้สึกความพอใจได้ หลังจากนานมาแล้ว แม้ว่าคนของคอร์ดจะสามารถตามรอยลูกชายของเขามาจนถึงพื้นที่ภูเขาแห่งนี้ได้ แต่เจอรัลด์ก็มั่นใจว่าหุบเขาป่าพิษแห่งนี้จะเป็นสถานที่สุดท้ายที่พวกเขาคิดที่จะค้นหา

ถ้าทั้งหมดเป็นไปตามที่เขาคิดไว้ คอร์ดก็จะยังคงค้นหาเจ็ตต์ต่อไปอีกสักพักแน่นอน ในระหว่างช่วงเวลานั้น ในที่สุดครอบครัวของเจอรัลด์ก็จะมีโอกาสได้พักผ่อนกันบ้างชั่วคราว

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเจอรัลด์จะไม่สามารถย้อนกลับไปยังเวสตันได้สักพัก เขารู้ว่าเขาจำเป็นต้องรีบหาที่อื่นเพื่อล่าถอย อย่างน้อยก็สำหรับช่วงนี้

โดยการสะพายกระเป๋าเป้ของเขา เมื่อเขาเปลี่ยนชุดเสร็จ เขาดูเหมือนกับนักศึกษาที่เพิ่งจบใหม่ เขามีท่าทางที่เรียบง่ายและปราศจากเครื่องตกแต่ง ก็เหมือนกับที่เขาเคยเป็นในสมัยนั้น

และในขณะที่เชากำลังตัดสินใจว่าจะมุ่งหน้าไปยังทิศทางไหน ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงการเร่งเครื่องของมอเตอร์ดังมาจากเนินเขา

เมื่อหรี่ตาของเขา ไม่นานเจอรัลด์ก็เห็นรถออฟโรดกำลังไล่ตามผู้คน เห็นได้ชัดว่ากำลังหมดแรง ซึ่งตอนนี้กำลังวิ่งมาทางเขา เขาจำพวกเขาทั้งคู่ได้ทันที

พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนขายขนมปังกรอบตัวอ้วนกับคนงามที่สวมกางเกงหนังสีดำจากก่อนหน้านี้!

“เป็นพวกเขาเอง…” เจอรัลด์พูดกับตัวเองขณะที่เขารีบสวมหมวกแก๊ปและลดปีกหมวกลงต่ำเล็กน้อย

“ช ช่วยด้วย! คนเหล่านั้นกำลังพยายามที่จะฆ่าพวกเรา!” ผู้ชายตัวอ้วนตะโกน

เมื่อตรวจดูอย่างใกล้ชิด เจอรัลด์สังเกตเห็นว่าหญิงสาวคนนั้นได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส และขาของเธอมีเลือดไหลออกค่อนข้างมาก เขายังสังเกตเห็นว่ากล่องสีขาวที่เธอถือไปทั่วก่อนหน้านี้ตอนนี้ก็เป็นสีดำไปแล้วเช่นกัน

“น น้องชาย ได้โปรด! ช่วยพวกเราด้วย! คนเหล่านั้นมีปืน!” ผู้ชายตัวอ้วนร้องออกมาอีกครั้งด้วยความสิ้นหวังของเขา

“เอาล่ะ พวกเราไม่สามารถจากไปได้โดยไม่มีกล่องเงินนั่น…” หัวหน้าคนนั้นตอบกลับอย่างค่อนข้างลังเลใจ

“…ฮึ่ม เอาล่ะ ถ้าหุบเขานั้นอัตรายตามที่นายว่า ฉันก็มั่นใจว่าพวกเขาจะวิ่งออกมาในเร็ว ๆ นี้! ในขณะเดียวกัน โทรเรียกคนของเรามาที่นี่เพิ่มเพื่อล้อมทางเข้าของหุบเขาทั้งหมดนี้ อย่าลืมเตือนพวกเขาแต่ละคนให้บรรจุกระสุนปืนไว้ด้วย!” หัวหน้ากล่าวเสริม

“ได้ครับ หัวหน้า!”

“บ้าเอ๊ย! ทำไมถึงมียุงมากมายขนาดนี้ที่นี่? สถานที่นี้คืออะไรกัน น้องชาย?” ผู้ชายตัวอ้วนถามอย่างประหม่า ขณะที่เขาอุ้มผู้หญิงที่แทบจะหมดสติเดินลึกเข้าไปในป่ากันมากขึ้น

“แน่นอนว่าจะมียุงมากมาย นี่คือป่ายุงพิษ!”

“หุบเขา…ป่ายุงพิษหรือเปล่า? นายคงไม่ได้พูดถึงหุบเขาที่อยู่ในดินแดนต้องห้ามมรณะหรอกนะ ใช่ไหม?” ผู้ชายตัวอ้วน ที่มีความรู้อย่างน่าประหลาดใจถามขึ้น ด้วยความแปลกใจ

“บิงโก!”