อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 10

ทั้งสามนั่งทานข้าวด้วยกัน แต่คนละความรู้สึก ด้านคนกลายพันธุ์นั้นรับประทานอย่างมีความสุขราวกับไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใดๆ แถมยังคอยตักอาหารให้สาวเจ้าอยู่ตลอดเวลาอย่างเอาใจ จนอีกฝ่ายต้องห้ามแล้วห้ามอีก เพราะทานต่อไม่ไหว ส่วนอันโตนีโอ้ก็รีบอิ่มก่อนและขอตัวออกไปสั่งงานข้างนอก

ทันทีที่คนสนิทเดินออกจากห้องไป ออร์แลนโด้ก็ลุกเข้าไปนั่งใกล้ๆ และฉวยโอกาสยกสาวเจ้าขึ้นมานั่งที่บนตักของตัวเองอย่างออดอ้อน

แพรณารากลอกตาอย่างเซ็งๆ กับการกระทำของอีกฝ่าย ‘นี่ทะเลาะมาตั้งนาน! เถียงมาตั้งนาน! แต่สุดท้ายแล้ว...เธอก็ต้องมานั่งที่บนตักของเขาจนได้สินะ’

“มิกิจ๋า ป้อนคัสตาร์ดพี่หน่อยสิคะคนดี” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงหวาน

“เฮ้อ...ก็ได้ค่ะ” แพรณาราถอนหายใจ ก่อนจะลงมือตักคัสตาร์ด เครมบรูเล ให้คนหน้ามึนทานอย่างเสียไม่ได้

‘นี่เขาจะต้องได้ทุกอย่างที่ต้องการตลอดเลยเหรอเนี่ย’ หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มด้วยสายตา พลางตักอีกคำส่งเข้าปากที่อ้ารอรับนั้นอย่างหมั่นไส้

จนกระทั่งคำสุดท้าย...ที่อีกฝ่ายทานเสร็จ ก็ให้รางวัลคนป้อนด้วยการกดจมูกลงหอมที่นวลแก้มไปสองครั้งติดๆ กัน

“อืม...หอมพี่มั่งสิ พี่อยากให้มิกิหอมแก้มพี่ค่ะ” คนเจ้าเล่ห์บอกพร้อมกับเอียงแก้มรอให้สาวเจ้าหอมคืน

“เอ่อ คือ...” แพรณาราเจอลูกอ้อนของอีกฝ่ายเข้า ถึงกับไปไม่ถูก

“นะ พี่จะได้ชื่นใจบ้าง พี่รู้สึกเหมือนมิกิไม่สนใจพี่ยังไงก็ไม่รู้” เขากระซิบบอกยิ้มๆ

“จุ๊บ!” แพรณาราอายหน้าแดง จำใจหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้

“ขอบคุณค่ะ” คนถูกหอมยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข ที่สาวเจ้าทำตัวน่ารักว่านอนสอนง่าย และยอมตามใจตน!

“เอ่อ...ขอโทษครับ คือว่าผมมาตรวจคนไข้ครับ” นายแพทย์เอียน หนุ่มหล่อประจำโรงพยาบาล ที่เข้ามาตรวจคนไข้แทนนายแพทย์ใหญ่ที่มีเคสผ่าตัดด่วน กลั้นใจเอ่ยทำลายบรรยากาศของหนุ่มสาวที่กำลังหวานกันอยู่

ออร์แลนโด้หันมาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คุณหมอวิลเลี่ยมไปไหน! แล้วทำไมถึงให้คุณมาตรวจแทน”

‘หมอผู้หญิงไม่มีรึไงวะ ถึงได้ส่งไอ้หน้าหล่อนี่มา แถมไอ้บ้านี่ยังมองเมียเขาตาค้างอีก ดูๆ เดี๋ยวพ่อก็จัดซะหรอกไอ้หน้าอ่อนนี่!’ คนขี้หึงกระฟัดกระเฟียดในใจ ก่อนจะส่งสายตาขวางๆ ไปให้ชายตรงหน้า

“คุณหมอวิลเลี่ยมมีเคสผ่าตัดใหญ่ ผมนายแพทย์เอียนมาทำหน้าที่ตรวจแทนครับ” เอียนรีบแนะนำตัว หลังจากจ้องใบหน้าสวยหวานของสาว ที่นั่งอยู่ข้างๆ ผู้ชายใบหน้าดุๆ ที่พูดจาไม่มีมารยาท แถมยังทำท่ายังกับจะมีเรื่องกับตนให้ได้ ‘ผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน!’

“ผมไม่อนุญาตให้คุณตรวจภรรยาของผม ผมต้องการแพทย์ผู้หญิงเท่านั้น ถึงจะอนุญาตให้ตรวจภรรยาของผมได้” ออร์แลนโด้ตอบเสียงแข็งพร้อมกับขยับกอดแพรณาราเอาไว้แน่น

แพรณาราทำหน้าเหวอ อายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปมุดไว้ตรงไหนของห้อง! ‘ให้ตายสิ! อีตาบ้านี่ช่าง...หน้าไม่อายอะไรอย่างนี้ ไหนจะเรื่องมารยาทอีก เธอไม่ได้สวยขนาดนั้นซะหน่อย ทำไมต้องทำท่าหวงไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนี้ด้วยนะ’

“ทำไมเหรอครับ?” นายแพทย์หนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน

“คุณจะมาตรวจเมียผมได้ไงฮะ! คุณเป็นผู้ชายมันไม่ถูกต้อง ผมไม่ยอม” ออร์แลนโด้สวนกลับเสียงดังบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจอย่างมาก

“นี่คุณครับ! ผมเป็นหมอนะ ผมมีจรรยาบรรณพอ” เอียนตอบกลับอย่างไม่พอใจเช่นกัน

“เอ่อ... พี่อลันคะ ได้โปรดหยุดเสียงดังก่อนได้ไหม คุณหมอแค่มาตรวจเฉยๆ ค่ะ ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากด้วยล่ะคะ แล้วก็ช่วยปล่อยมิกิด้วยค่ะ ได้โปรด!” แพรณารามองคนที่แทบกลายร่างเป็นยักษ์ ก่อนจะค่อยๆ พูดจาอย่างใจเย็น เพราะรู้สึกอายหมอตรงหน้าเป็นอย่างมาก!

“แต่พี่ไม่ชอบนี่คะ เปลี่ยนเป็นหมอผู้หญิงเถอะค่ะ...” ออร์แลนโด้ยังไม่ทันได้อ้อนจนจบ พยาบาลรุ่นใหญ่คนเดียวกับที่เจอเมื่อคืน ก็เดินเข้ามาพร้อมกับรถเข็นที่มีอุปกรณ์ทางการแพทย์

“มีอะไรกันเหรอคะ? แล้วคุณหมอตรวจคนไข้หรือยัง?” พยาบาลเอ่ยถามด้วยสีหน้างงๆ เพราะเธอได้ยินเสียงเอะอะตั้งแต่เปิดประตูเข้ามา

“ยังครับ พอดีญาติของคนไข้ไม่ยอมให้ตรวจครับ” นายแพทย์หนุ่มตอบตามจริง

“ไม่ใช่ญาติโว้ย!! สามีต่างหาก” ออร์แลนโด้โวยวายขึ้นอย่างหัวเสีย

แพรณาราถึงกับหน้าชา ชะงักไปสามวินาที ‘พระเจ้า! คำว่าสามีที่ลอยมากระแทกหน้าเมื่อครู่ ทำให้เธออยากจะวิ่งชนผนังห้องตายหนีอายซะจริงๆ’

หญิงสาวรีบเข้าไปกอดออร์แลนโด้ไว้ เพราะกลัวว่าพ่อคนเลือดร้อนจะของขึ้นแล้วไปทำร้ายร่างกายคุณหมอหนุ่มเข้า

“โอเคๆ ดิฉันเข้าใจแล้ว! เอางี้นะคะเดี๋ยวดิฉันจะเป็นคนตรวจอาการของคนไข้เอง เพื่อความสบายใจของสามีคนไข้” พยาบาลรุ่นใหญ่ตัดบท เพราะดูท่าชายหนุ่มจะไม่ยอมจบง่ายๆ แถมคุณหมอวิลเลี่ยมยังบอกว่าอีกฝ่ายเป็นลูกชายของเลโอนาดท์ เพื่อนซี้ของโดมินิก ซาเก้ ร็อฟเวลล์ เจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ ดูท่าทางหนุ่มตรงหน้าจะเลือดร้อน ขี้หึง และเอาแต่ใจน่าดู เธอจึงต้องรีบตัดปัญหาก่อนที่จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปกว่านี้

“เอ่อ งั้นก็ได้ครับ ผมฝากด้วยแล้วกัน เพราะเสียเวลามากพอแล้ว ต้องไปตรวจคนไข้ต่ออีกครับ”

นายแพทย์หนุ่มอดเหน็บแนมไม่ได้ เพราะเขาชักจะรำคาญสามีขี้หึงของคนไข้แล้วเหมือนกัน แม้จะรู้สึกเสียดายที่ผู้หญิงตรงหน้ามีเจ้าของ

เธอสวยทั้งๆ ที่ไม่ได้แต่งเติมใดๆ ทำเอาหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะเลยเมื่อครู่ นายแพทย์เอียนหันไปมอง อีกครั้งราวกับอยากจะขอจดจำใบหน้าของคนไข้สาวเอาไว้

“ค่ะ เดี๋ยวดิฉันดูแลต่อให้ค่ะ” พยาบาลรีบตอบรับ

แพรณารารู้สึกแย่ที่ออร์แลนโด้ทำตัวเหมือนพวกอันธพาลไร้มารยาทและไม่มีเหตุผลจนทำให้เธอรู้สึกขายหน้าอยู่ไม่น้อย จึงต้องรีบเอ่ยขึ้น “ต้องขอโทษคุณหมอด้วยนะคะ ที่ทำให้เสียเวลา”

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ...ขอตัวก่อนนะครับ” เอียนตอบคนไข้คนสวยพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้อย่างลืมตัว ก่อนจะหันมาเจอสายตาดุๆ ที่จ้องเขม็งมาของสามีคนไข้ เลยต้องรีบเอ่ยขอตัวแล้วเดินออกมาจากห้องอย่างตัดใจ

หลังจากที่นายแพทย์หนุ่มออกไปแล้ว พยาบาลรุ่นใหญ่ก็เริ่มตรวจแพรณารา และไล่ออร์แลนโด้ให้ออกไปรอหน้าห้อง

ชายหนุ่มเดินหน้างอๆ ออกมาบอกการ์ดที่อยู่ข้างนอกห้องให้เก็บอาหารออกไป พร้อมกับนั่งรออย่างกระสับกระส่าย