อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 14

“ไงอลัน! มีภรรยาตั้งแต่ตอนไหนวะ เพื่อนซี้อย่างฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” คารอสเอ่ยถามเพื่อนรัก ก่อนจะหันมาหานางฟ้าคนสวยที่กำลังเล่นกับลูกรักของตน ซึ่งปกติมันจะไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้ แต่กับเธอคนนี้กลับทำท่าระริกระรี้เข้าใส่

“ว่าแต่...นางฟ้าชื่ออะไรครับ?”

“สวัสดีค่ะ แพรณารา สิริรันทนากรณ์ค่ะ เรียกว่ามิกิเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” แพรณาราแนะนำตัวเองกับผู้ชายตรงหน้า ที่ดูหล่อเหลาราวกับเทพบุตรและดูอบอุ่น สุภาพ ก่อนจะหันไปมองค้อนออร์แลนโด้ที่เขาบังอาจหลอกเธอ เรื่องแนะนำว่าเป็นภรรยา ‘เจ้าเล่ห์นักนะ อีตาบ้านี่!’

“สวัสดีครับ มิกิ พี่ชื่อคารอส เรียกสั้นๆ ว่าพี่เพชรก็พอครับ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ” คารอสเอ่ยและยื่นมือไปจับทักทายตามมารยาทสากล

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” แพรณารายื่นมือไปจับ แล้วยิ้มให้อีกฝ่ายบางๆ

ออร์แลร์โด้หน้าบึ้งขึ้นมาทันใด ‘ให้ตายสิ! เนียนเลยนะมึงไอ้เพชร นั่น! ยังไม่ยอมปล่อยอีก เดี๋ยวเถอะ! กลับห้องไปเมื่อไหร่ พ่อจะจับล้างมือสักสิบรอบ’

“นึกว่าแกอยู่ที่เดอะไลออนซีซะอีก! (เรือสำราญ THE LION SEA)” ออร์แลนโด้ถามก่อนจะหันไปมองสาวเจ้า ที่ตอนนี้เข้าไปเล่นกับซีซ่าร์ ‘บ้าจริง! ห้ามจุ๊บกับไอ้หมาบ้านั่นนะ!’

“อย่ามาเนียนอลัน ตอบมา! ตกลงไปมีเมี- เอ่อ...ภรรยาเมื่อไหร่!” คารอสซักต่อ

“ก็มีตอนที่แกเห็นเนี่ยแหละวะ!” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างกวนๆ

“ฮ่าๆๆ/ฮ่าๆๆ” คารอสและเชคาริกมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง ชอบใจที่เห็นเจ้าชายน้ำแข็งกำลังโกรธ แพรณาราที่ก้มหน้าก้มตาเล่นลูกหมาตัวน้อยที่แสนจะน่ารักและขี้อ้อน รีบเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มทั้งสามอย่างงงๆ

“ไงหนุ่มๆ ดื่มอะไรดีจ๊ะ อุ๊ย! แล้วนี่นางฟ้าของใครเนี่ย! สวยจังเลย” นามีเรียเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ ที่เห็นสาวสวยตัวเล็กนั่งเล่นกับลูกชายของคารอส

“นี่ภรรยาของผมครับ ชื่อแพรณาราจะเรียกว่ามิกิก็ได้ครับ มิกิคะ! นี่พี่มีเรียภรรยาของพี่เชคค่ะ” ออร์แลนโด้แนะนำสองสาวให้รู้จักกัน

แพรณาราหันมามองคนที่ยังคงตีหน้าซื่อ แนะนำเธอว่าเป็นภรรยาต่ออย่างเคืองๆ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าแล้วหันไปเอ่ยทักทายภรรยาของเชคาริก

“สวัสดีค่ะ พี่มีเรีย” แพรณารายิ้มกว้างให้กับอีกฝ่าย

“สวัสดีจ้ะ สาวน้อย ว้าว! สวยแบบนี้นี่เอง ถึงทำให้เจ้าชายน้ำแข็งที่หวงแหนอิสรภาพเปลี่ยนไป แล้วนี่ไปไงมาไงจ๊ะ ถึงได้...” นามีเรียเอ่ยค้างไว้ พร้อมกับจ้องมองออร์แลนโด้อย่างสงสัย ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะจีบสาวเป็น!

“มิกิโดนฉุดมาค่ะ!” แพรณารารีบฟ้อง

คำพูดและสีหน้าจริงจังของหญิงสาว ทำเอาทุกคนถึงกับอึ้งและเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขัน คิดว่าสาวเจ้ากำลังปล่อยมุกเด็ดออกมา “ฮ่าๆๆ/คิกๆ”

“หัวเราะกันทำไมครับ! เห็นผมเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือไง!” ออร์แลนโด้ได้ฟังคำตอบของเมียหมาดๆ ถึงกับกลอกตา ‘ให้ตายสิ! นี่กล้าเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง!’

“ใช่/ ใช่/ ใช่/ โฮ่งๆ” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดี๋ยวกัน รวมทั้งลูกหมาตัวน้อยที่ดูคล้ายว่าจะเข้าใจการสนทนาเมื่อครู่

“คิกๆๆ” แพรณาราหัวเราะตามจนหน้าแดง ถูกใจกับคำตอบที่คิดเหมือนเธอ

“เอาที่สบายใจแล้วกันนะครับทุกท่าน อย่าให้ผมเอาคืนละกัน รับรองจุกอกแน่ๆ!” ชายหนุ่มบอกเสร็จก็เดินเข้าไปสวมกอดสาวเจ้า ‘เฮ้อ...เอาเข้าไป! ไม่น่าพามานี่เลยกู’

ทุกคนที่อยู่ในวงถึงกับอึ้ง กับการกระทำที่หวานแบบไม่แคร์สื่อของเจ้าพ่อคอนสตรักชั่นคนดัง ด้านคนถูกกอดนั่งตัวแข็งทื่อหน้าแดงก่ำ รู้สึกอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“มิกิดื่มอะไรดีคะ ดื่มเบียร์ผลไม้ดีไหม หืม!” คนกำลังอินเลิฟหอมแก้มสาวโชว์ทันใด

“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ แต่พี่อลันขยับไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวได้ไหมคะ นั่งด้วยกันแบบนี้มิกิอึดอัดค่ะ” แพรณาราพยายามจะขยับตัวออกห่าง แต่ถูกคนหน้ามึนล็อกเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

“ไม่เอาค่ะ นั่งแบบนี้แหละ อ้อ! พี่มีเรียครับ ผมขอซาซิมิที่หนึ่งครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเสร็จก็หันไปสั่งอาหาร แล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทำเอาทุกคนต่างช็อกไปตามๆ กัน ที่เห็นการแสดงออกที่แปลกไปของออร์แลนโด้

“ได้เพคะ เจ้าชาย” นามีเรียเอ่ยล้อก่อนจะเดินตรงไปยังหน้าคอมพิวเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆ แล้วกดเมนูให้อีกฝ่าย

“มิกิอายุเท่าไหร่แล้วครับ” คารอสถามอย่างสงสัย

“ยี่สิบสองจะยี่สิบสามค่ะ” แพรณาราตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“พระเจ้า! พี่เพชรนึกว่าอลันมันล่อลวงเด็กอายุไม่ถึงยี่สิบซะด้วยซ้ำ” คารอสตาโตยกมือขึ้นมาทาบที่หน้าอก ทำเหมือนกับกำลังตกใจอย่างหนัก

“ไอ้เพชร! เยอะไปหรือเปล่าวะ” ออร์แลนโด้กลอกตาอย่างเพลียๆ กับท่าทางที่ดูจะโอเวอร์แอคติ้งเกินเหตุของเพื่อนรัก

“แล้วมิกิอยากรู้เรื่องของอลันก่อนหน้านี้ไหม? แค่บอกมาคำเดียวพี่จะเล่าให้ฟังหมดเปลือกเลยจ้ะ” คารอสถามต่ออย่างไม่สนใจสายตาขวางๆ ของเพื่อน

“เพชร! แกหยุดเลยนะ เอาเวลาไปหาแม่ให้ซีซ่าร์จะดีกว่าไหม? จะได้ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของคนอื่น” ออร์แลนโด้เอ่ยเตือน

“คนอื่นที่ไหนกันเล่าอลัน! คนกันเองทั้งนั้น จริงไหมจ๊ะมิกิ” คารอสทำเสียงหวานยั่วต่ออย่างนึกสนุก

“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมพี่อลันถึงไม่อยากให้รู้เรื่องเมื่อก่อนล่ะ?” แพรณาราที่มัวเล่นกับเจ้าซีซ่าร์ เริ่มจะสนใจเรื่องที่คารอสภูมิใจนำเสนอขึ้นมาตงิดๆ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็อย่างที่พี่เคยเล่าให้มิกิฟังนั่นแหละ” ออร์แลนโด้รีบบอก

“อลันอาจจะเล่าไม่ละเอียดเท่าพี่ก็ได้” คารอสจัดต่อ

“เรื่องอะไรเหรอคะ มิกิชักอยากรู้แล้วสิ” แพรณารามองหน้าสองหนุ่มสลับกันไปมาอย่างสงสัย

“โธ่...มิกิจ๊ะไม่มีจริงๆ ค่ะ ไอ้เพชรมันแกล้งเล่นเฉยๆ” ออร์แลนโด้รีบบอก

“ใช่ครับ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่…อลันมันนอนกับสาวๆ ครั้งละสองสามคนเท่านั้นเอง” คารอสปล่อยหมัดเด็ดทันที หลังจากที่รอจังหวะสวยๆ มานาน

“F_ck You” ออร์แลนโด้สบถดังเสียงอย่างโมโห อยากจะลุกขึ้นเตะเพื่อนรักสักป้าบสองป้าบ! ที่บังอาจสร้างความร้าวฉานให้ตนกับสาวเจ้า!

“ฮ่าๆๆ” เชคาริกหัวเราะเสียงดังอย่างถูกใจ ที่เห็นออร์แลนโด้โกรธจนหน้าแดงก่ำ

“ให้ตายสิ! นั่นมันเมื่อก่อนโว้ย! เลิกทำให้ผัวเมียเขาผิดใจกันซะทีเถอะ!” คนมีเมียเป็นตัวเป็นตนโวยวายเสียงดังอย่างไม่พอใจที่เพื่อนรักเอาอดีตมาพูดให้ปัจจุบันฟัง

“แหม! แหย่นิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้เลยนะ เดี๋ยวนี้!”

“ไม่ได้โว้ย! คนเขามีเมียแล้วไม่ได้โสดอย่างแกนี่ พูดจาเลอะเทอะอยู่ได้” ออร์แลนโด้ตอบกลับอย่างหงุดหงิด ‘อย่าให้ถึงคิวบ้างแล้วกัน หึ! พ่อจะจัดหนักให้ดู’

“พอได้แล้ว พี่ว่าพักยก แล้วมาดื่มเบียร์กันดีกว่า” เชคาริกยกแก้วเบียร์ในถาดที่เด็กเสิร์ฟถือมา ส่งต่อให้คารอส ออร์แลนโด้และแพรณาราก่อนจะหันไปมองทุกคนแล้วพูดขึ้น...