เมื่อเข้ามาในห้องนอน แพรณารายังคงนิ่งเงียบมาตั้งแต่ในห้องทำงานเมื่อครู่เหมือนกับกำลังจมอยู่ในความคิดของตน ออร์แลนโด้เห็นอาการก็ทนไม่ไหวจึงเอ่ยถาม ในขณะที่แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก
“มิกิมีอะไรจะถามพี่ไหมคะ?”
แพรณาราหันมามองครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยปากถาม “มีสิคะ! อย่างแรกเราจดทะเบียนสมรสกันตอนไหน?” เธอจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่วางตา
“ฮ่าๆๆ เรื่องนั้น เอาไว้คืนนี้พี่จะเล่าให้ฟังค่ะ” ออร์แลนโด้หัวเราะกับท่าทางเอาจริงของสาวเจ้า ถ้าบอกตอนนี้มีหวังว่าเขาจะต้องดราม่ายาวแน่ๆ ซึ่งเขายังไม่พร้อม เพราะมีเรื่องสำคัญรออยู่ข้างล่าง
“งั้นคำถามต่อไป พี่อลันกับคุณลีโอและคุณมะลิรู้เรื่องสัญญาได้ยังไงแล้วทำไมสองคนนั่นถึงมาที่นี่” แพรณาราถามอย่างสงสัย แต่ก็รู้สึกดีใจที่มีออร์แลนโด้และครอบครัวนั่งอยู่ข้างๆ เธอจึงไม่ได้รู้สึกกลัวสองคนนั้นเหมือนเมื่อก่อน
“มิกิเป็นภรรยาของพี่แล้ว ไม่มีเรื่องไหนที่พี่ไม่รู้ค่ะ ส่วนเรื่องสัญญานั่น เดี๋ยวพี่จะจัดการให้เอง ที่มิกิต้องทำตอนนี้คืออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดข้างล่าง แล้วก็ฉีกยิ้มกว้างๆ ให้สองคนนั้นรู้ว่ามิกิไม่ใช่คนเดิมที่พวกเขาจะทำร้ายและเอาเปรียบได้อีกต่อไป แค่นี้ค่ะที่มิกิต้องทำ พอจะทำเพื่อพี่ได้ไหมคะ” ออร์แลนโด้เอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น หญิงสาวรีบฉีกยิ้มกว้างให้เขาดูทันที
“ยิ้มแบบนี้แหละค่ะ ที่พี่อยากเห็น” ออร์แลนโด้ช้อนอุ้มแพรณาราเดินตรงเข้าห้องน้ำทันที เธอกลอกตาอย่างเคืองๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเริ่มจะชินกับความเอาแต่ใจของอีกฝ่าย ที่ต่อให้ห้ามยังไงก็คงจะหาทางแถ เอ๊ย! เอาชนะจนได้อยู่ดี
สี่สิบนาทีต่อมา...
ทั้งสองรีบอาบน้ำแต่งตัว แพรณาราอยู่ในชุดเดรสสีชมพูอ่อน แต่งหน้าบางๆ จึงทำให้ดูอ่อนหวาน ออร์แลนโด้มองแก้มนวลที่ดูเปล่งปลั่งนั้นอย่างหลงใหล ก่อนจะยิ้มให้สาวเจ้าที่ยืนหมุนไปมาหน้ากระจกอย่างชื่นชม
แพรณาราที่หันมาเจอสายตากรุ้มกริ่มเข้าก็หน้าแดงขึ้นมา เมื่อนึกไปถึงตอนที่อยู่ในห้องน้ำเมื่อครู่ ที่อีกฝ่ายถูหลังให้เธอไปแล้วบางอย่างก็ถูไถช่วงเอวของเธอไปด้วย พอเธอหันกลับไปมองก็ต้องตกใจ ที่เห็นอีกฝ่ายก็มองเธอด้วยสายตาหื่นๆ ราวกับคนอดอยากปากแห้งมานาน ทั้งที่ไม่เคยเว้นเรื่องบนเตียงแม้แต่คืนเดียว จนเธอต้องรีบล้างตัวแล้วเดินเลี่ยงออกมาก่อนที่จะถูกเขาจับกินตับในห้องน้ำ
“ไปกันหรือยังคะ” แพรณารารีบเอ่ยชวน เพราะเริ่มจะไม่ไว้ใจกับท่าทีของเขา
“เดี๋ยวก่อนค่ะ ยังไปไม่ได้” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงเรียบๆ ก่อนจะล้วงที่กระเป๋าเสื้อสูท แล้วชูสร้อยเส้นเล็กๆ ที่มีจี้เพชรน้ำงามเรียงรายเป็นรูปหัวใจ แพรณารามองอย่างอึ้งๆ
“ของขวัญวันเกิดปีแรกจากพี่ค่ะ” ออร์แลนโด้เดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อสวมสร้อยให้กับเธอ
“ขอบคุณนะคะ” แพรณาราอมยิ้มจนหน้าแดง ก่อนจะรู้สึกเย็นๆ ที่ใบหู เพราะเขาใส่ตุ้มหูให้เธอ หลังจากที่สวมสร้อยให้เสร็จ
“พี่สิต้องขอบคุณมิกิ ที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตของผู้ชายเถื่อนๆ คนนี้” เขาบอกก่อนจะก้มลงจูบต้นคอระหง แล้วกุมมือของเธอขึ้นมาบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายวงเดิมเป็นครั้งที่สามให้กับเธอ พร้อมกับกำชับเสียงเข้ม
“ไม่ว่าจะทะเลาะกันอีกกี่ครั้ง ก็ห้ามถอดแหวนออก แล้วก็ห้ามหนีพี่ไปไหนอีกนะ! เพราะมิกิคือผู้หญิงคนเดียวที่พี่ให้สิทธิ์ในการเป็นเจ้าของทุกสิ่งอย่างทุกอย่างที่เป็นของพี่ รวมทั้งตัวของพี่ด้วย ถ้าพี่ทำตัวแย่ๆ ให้มิกิไล่พี่ออกจากบ้านแทน พี่ยอมค่ะ! ดีกว่าให้เมียไปลำบากข้างนอก พี่จะเป็นบ้าให้ได้รู้ไหม” ออร์แลนโด้บอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“อ้าว! มิกิคิดว่าพี่อลันบ้าอยู่แล้วซะอีก คิกๆๆ” เธอหัวเราะอย่างชอบใจ
“เดี๋ยวเถอะมิกิ! ถ้าพี่เปลี่ยนใจไม่ให้ลงไปข้างล่างขึ้นมาอย่ามาโทษคนบ้านะ!” ออร์แลนโด้เอ่ยพลางจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา
“มิกิล้อเล่นค่ะ ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิด ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง มิกิสัญญาว่าจะไม่ถอดแหวนออก แล้วก็จะไม่หนีไปไหนอีก แต่จะไล่พี่อลันออกจากบ้านแทน ตกลงตามนี้นะคะ”
“โอเคค่ะ งั้นเราลงไปข้างล่างกันดีกว่าค่ะ” ออร์แลนโด้โอบเอวของสาวเจ้าให้ออกเดินลงไปข้างล่าง ซึ่งทุกคนกำลังรออยู่
สายตาหลายสิบคู่จ้องมองหนุ่มสาวอย่างสนใจ แขกที่มาในงานเป็นคนวงในที่เดินทางมาร่วมงานแต่งของแพททริกสัน แต่ยังไม่ได้กลับต่างประเทศ เลโอนาดท์จึงชวนมาร่วมงานวันคล้ายวันเกิดของว่าที่ลูกสะใภ้คนรอง และเป็นแจ้งกำหนดงานแต่งในอีกสี่สิบวันข้างหน้า ซึ่งจะจัดขึ้นที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์ ที่ประเทศอังกฤษ แทนกำหนดเดิมของแพททริกสัน ที่แต่งในไทยไปแล้วเมื่อวันก่อน
“อย่าจับก้นมิกิสิคะ! โอบแค่เอวก็พอ!” แพรณาราเอ็ดระหว่างเข้าไปในงานเลี้ยง พลางตีที่หลังมือของอีกฝ่ายเบาๆ
“ขอโทษค่ะ พี่ลืมตัว!” ออร์แลนโด้เลื่อนมือขึ้นมาวางที่เอวคอดแทน
แขกที่มาในงานต่างพากันร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสอง แขไขและสามีก็ได้หน้าไปด้วย เพราะจะได้เกี่ยวดองกับตระกูลดังที่ทรงอิทธิพลลำดับต้นๆ ของโลก แถมภายในงานยังมีแต่คนดังที่เป็นเจ้าของธุรกิจมากมายเดินทางมาร่วมงาน แพรณาราถูกออร์แลนโด้ควงไปแนะนำกับแขกหลายๆ ท่าน ท่ามกลางคำพูดที่เอ่ยชื่นชมว่าที่เจ้าสาวกันแทบทั้งงาน
‘เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากๆ เลย, น้ำแข็งละลายแล้วสินะ, คนนี้ที่เป็นข่าวใช่ไหม? สวยสมคำร่ำลือจริงๆ, ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าชายน้ำแข็งจะสละโสด’
บรรยากาศในวิลล่าเต็มไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม กระทั่งล่วงเลยมาจนถึงเวลาเกือบจะตีสอง แขกต่างพากันทยอยกลับ แขไขกับสามีก็กลับไปแล้วเช่นกัน
เลโอนาดท์กับมะลิฉัตรให้นาฬิกาฝังเพชรเป็นของขวัญวันเกิดกับแพรณารา จากนั้นก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนทิ้งให้หนุ่มสาวนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกด้วยกัน
ออร์แลนโด้มองคนที่ดูจะเพลียๆ เพราะวันนี้เดินเที่ยวเล่นแทบทั้งวัน พอกลับมาถึงวิลล่าก็ถูกพ่อกับแม่ของเขาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้อีก กว่าแขกจะพากันกลับก็ล่วงเลยเวลาของวันใหม่
“เหนื่อยไหมคะ” เขาเอ่ยถาม ขณะนั่งลงใกล้ๆ กับคนที่ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟารับแขก
“มากเลยค่ะ แล้วก็ง่วงนอนสุดๆ เลยด้วย” แพรณาราเอ่ยพร้อมกับกดดูข้อความอวยพรวันเกิดที่ฟ้ารดา แพรลานนา และนานาส่งมาให้ ก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ เพื่อนรักยังไม่ลืมวันเกิดของตน
“งั้นเดี๋ยวพี่พาขึ้นไปนอนค่ะ” ออร์แลนโด้เอ่ยพลางลุกขึ้น แล้วก้มตัวลงช้อนอุ้มภรรยา ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง
เธอไม่ได้ท้วงหรือขัดขืนใดๆ แต่กลับหลับตาแล้วเอาแขนคล้องคอของสามีอย่างว่าง่าย ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับยิ้มหน้าบานที่เมียรักว่าง่ายกว่าปกติ
เช้าวันต่อมา...
เลโอนาดท์ มะลิฉัตรและอันโตนีโอ้พากันเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพราะต้องไปร่วมงานแต่งของเจเจ มือขวาคนสนิทของ แพททริกสัน
ออร์แลนโด้ให้อันโตนีโอ้ไปช่วยงานแต่ง และเที่ยวสังสรรค์กับเหล่ามือขวา ที่ไม่ค่อยได้เจอกันพร้อมหน้าเท่าไหร่ โดยให้เวลาเต็มที่ห้าวัน แล้วค่อยบินตามไปช่วยงานที่อังกฤษทีหลัง ส่วนตนจะไปรับอรองจากคารอสที่จะอยู่ไทยต่ออีกสักพัก จากนั้นก็จะเดินทางกลับอังกฤษ เพราะต้องไปบริหารงานแทนแพททริกสันที่บริษัทใหญ่ของโรคาซานเดอร์ในช่วงที่อีกฝ่ายไปฮันนีมูน และต้องเคลียร์งานที่คั่งค้างที่บริษัทของตนเองให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมตัวเข้าพิธีแต่งงานกับแพรณาราในอีกสี่สิบวันข้างหน้าที่จะถึง
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... England
ออร์แลนโด้ต้องเคลียร์งานหลายๆ อย่างทั้งที่บริษัทของตัวเอง และต้องดูงานแทนแพททริกสัน เลยทำให้กลับมาดึกๆ ดื่นๆ แทบทุกวัน ไหนจะอาการเวียนหัวที่มีแทบทุกเช้า ต้องวิ่งไปโก่งคออาเจียนในห้องน้ำที่อยู่อีกห้องถัดไป เพราะกลัวว่าจะทำให้แพรณาราตกใจตื่น
หลังจากอาเจียนเสร็จก็ล้วงกระปุกมะขามจี๊ดจ๊าดที่เหมาซื้อมาจากประเทศไทยมากิน พอมะขามคลุกพริกเกลือเข้าปากเท่านั้น ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ทำให้ห้องและมุมต่างๆ ในบ้านมีกระปุกมะขามจี๊ดจ๊าดวางอยู่ไปทั่ว แม้กระทั่งในรถแทบทุกคันที่ออร์แลนโด้ใช้ ต้องมีสำรองอย่างน้อยสองกระปุก เพื่อป้องกันอาการเวียนหัวและคลื่นไส้ที่มักจะเป็นบ่อยๆ เวลาได้กลิ่นแสลงๆ ที่ฉุนมากๆ ทุกสิ่งทุกอย่างในกระเพาะจะตีวนออกมาทันที
เมื่อห้าวันก่อน...ขณะที่ออร์แลนโด้นั่งเก้าอี้ประธานใหญ่ รักษาการแทนแพททริกสันที่บริษัทใหญ่ของโรคาซานเดอร์ พอเปิดประชุมไปได้เพียงสามสิบนาที ชายหนุ่มก็โมโห ไล่ผู้ช่วยเลขาฯ ที่ใส่น้ำหอมกลิ่นฉุนๆ ให้กลับบ้านไปอาบน้ำมาใหม่! หลังจากที่ต้องลุกออกไปอ้วกในห้องน้ำมาสองครั้งระหว่างกำลังประชุมสรุปงบประมาณ และครั้งที่สามก็เริ่มมาจ่อตรงต้นคอ จึงทำให้เขาหงุดหงิดและทนไม่ไหว เล่นเอาผู้ร่วมประชุมคนอื่นหน้าเหวอไปตามๆ กัน รีบหุบแขนหุบขาให้ชิดแนบกับลำตัวอย่างหวาดระแวง กลัวว่ากลิ่นของตน จะไปเตะจมูกประธานรักษาการเข้า ส่วนผู้ช่วยเลขาฯ สาวที่ถูกต่อว่า ถึงกับปล่อยโฮกลางห้องประชุม ก่อนจะวิ่งหนีออกไปอย่างเสียอกเสียใจ
จากนั้นไม่ถึงสิบนาที กิตติศัพท์ของประธานรักษาการผู้เย็นชา ก็ได้แพร่ออกไปทั่วทั้ง Rocasander Corporation Group London อย่างรวดเร็ว ทำให้วันต่อมา...พนักงานที่ต้องเข้าร่วมประชุมต่างก็รีบเช็กกลิ่นตัวกันจ้าละหวั่น และนั่งตัวตรงเกร็งกันอย่างถ้วนหน้าตลอดการประชุมเลยทีเดียว
ชายหนุ่มโหมงานหนักและกลับดึกแทบทุกวัน พอเข้ามาในห้องนอนก็เห็นอรองนอนอยู่บนเบาะ แกว่งหางและส่งเสียงครางออดอ้อน วิ่งรอบตัวเขาไปมา พอมองไปบนเตียงก็เห็นหญิงสาวหลับสนิทไปแล้ว เขาทำได้แค่เข้าไปหอมแก้มให้หายคิดถึง จากนั้นก็จะตรงไปอาบน้ำชำระร่างกาย แล้วออกไปหาอะไรทาน และให้รางวัลอรองที่นอนเฝ้าเมียให้อย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะกลับเข้าไปนอนอย่างเหนื่อยล้า เขาใช้ชีวิตแบบนี้ทุกวันตั้งแต่กลับจากไทย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อมกอดอสูรไร้ใจ