อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 8

ขณะที่สองหนุ่มกำลังฉุดกระชากลากดึงกันอยู่หน้าห้องตรวจ นายแพทย์ใหญ่ที่ตรวจคนไข้เสร็จ ก็เดินออกมาพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ อย่างเอือมระอา เพราะเสียงของสองหนุ่มดังเข้าไปในห้อง จนตนทนไม่ไหวต้องรีบออกมาบอก แล้วปล่อยให้พยาบาลดูแลคนไข้ต่อ!

“ใครเป็นญาติของคนไข้เชิญที่ห้องนู้นด้วยครับ” นายแพทย์ใหญ่เอ่ยเสียงเข้ม แล้วเดินนำทางไปทันที

ออร์แลนโด้ไม่ตอบแต่เดินตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว เพราะรู้สึกร้อนอกร้อนใจกับอาการของสาวเจ้า

“คุณจะแจ้งความไหม?” นายแพทย์ใหญ่เอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งๆ หลังจากที่ผู้ต้องสงสัยเข้ามานั่งเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว

“แจ้งความ? แจ้งความทำไมครับ” ออร์แลนโด้ถามอย่างงงๆ

“ผมตรวจร่างกายของคนไข้อย่างละเอียดจากประสบการณ์! ผมบอกได้ว่าคนไข้ถูกข่มขืนครับ” นายแพทย์ใหญ่เปิดประเด็นเด็ดอย่างไม่รอช้า

“...” คนที่ได้ฟังถึงกับชาวาบไปทั้งตัวกับคำกล่าวหา

“ผมตรวจดูภายในที่มีการอักเสบ อวัยวะเพศฉีกขาด เย็บไปสองเข็ม ตามเนื้อตัวของคนไข้มีทั้งรอยช้ำและรอยฟัน ข้อมือมีรอยช้ำบ่งบอกว่าเธอถูกใส่กุญแจมือ และดิ้นรนขัดขืนจนเกิดรอยช้ำทำให้ถลอก คุณพอจะบอกได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ถ้าสิ่งที่บอกไม่ตรงกับที่ผมคิดไว้ ผมคงต้องแจ้งความ!”

ออร์แลนโด้รู้สึกเหมือนโดนตีกลางแสกหน้าเข้าอย่างจัง! ‘พระเจ้า! ตั้งแต่เกิดมา เขาเพิ่งจะรู้สึกอายแทบตายก็วันนี้แหละวะ’ ชายหนุ่มใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีทันใด

“เอ่อ...ตอนนี้เธอเป็นยังไงมั่งครับ” ออร์แลนโด้เอ่ยถามอย่างรู้สึกผิด

“ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ หมอเพิ่งให้ยานอนหลับกับคนไข้ไป เธอจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ แล้วตกลงคุณจะบอกได้หรือยังว่าคุณเป็นอะไรกับเธอ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยที่นอนอยู่บนเตียงครับ คุณออร์แลนโด้ โรคาซานเดอร์” นายแพทย์ใหญ่เรียกชื่อจริงของชายหนุ่มอย่างเต็มยศ

“เธอเป็นภรรยาของผมครับ เราเอ่อ...ทะเลาะกัน แล้วผมก็ทำรุนแรง กับเธอ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นครับ” ออร์แลนโด้ยอมรับการกระทำของตัวเองด้วยเสียงเศร้าๆ

“ทำไมคุณถึงต้องทำรุนแรงกับเธอขนาดนี้ด้วยล่ะ เธอตัวเล็กนิดเดียว จะเอาแรงจากไหนมาสู้กับอสูรร้าย...เอ่อ…ผมหมายถึงผู้ชายที่ตัวใหญ่แบบคุณได้ แล้วถ้าเดาไม่ผิดเธอเป็นผู้หญิงเอเชียใช่ไหมครับ?” นายแพทย์แอบเหน็บแนมชายหนุ่มไปในตัว

“ครับเธอเป็นผู้หญิงไทย” ออร์แลนโด้กลอกตากับคำว่าอสูรร้ายอย่างเคืองๆ

“งั้นก็อยู่ประเทศเดียวกับแม่ของคุณสินะ” อีกฝ่ายถามต่อ

“ใช่ครับ คุณหมอรู้ได้ไง” ชายหนุ่มถามอย่างงงๆ

“รู้สิ ผมรู้จักทั้งพ่อแล้วก็แม่ของคุณ!” คุณหมอบอกยิ้มๆ

“เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณหมอชื่ออะไรครับ” ออร์แลนโด้จ้องมองอีกฝ่ายนิ่ง

“ผมนายแพทย์ วิลเลี่ยม วอมินเนีย เป็นรุ่นน้องที่เรียน มหา’ ลัยเดียวกับพ่อของคุณ เลโอนาดท์”

“ยะ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมต้องขอโทษที่เมื่อครู่ เอ่อ...เสียมารยาทไป” ชายหนุ่มรู้สึกอาย ที่ต้องมาเจอกับบุคคลที่รู้จักทั้งบิดาและมารดา ในสถานการณ์ที่น่าอายแบบนี้ แถมเมื่อครู่ตนยังคิดไม่ดีกับอีกฝ่าย และโวยวายเสียงดังที่หน้าห้องตรวจอีก

“ไม่เป็นไรหรอกครับ! ถ้าคุณบอกกับผมว่าเธอคือภรรยา คุณก็ควรจะใจเย็นๆ ใช้สติ! ไม่ใช่ใช้อารมณ์แล้วทำร้ายเธอแบบนี้ เธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมจะให้โอกาสไม่แจ้งความกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่คุณต้องสัญญาว่าจะดูแลและให้เกียรติเธอ เชื่อสิ! ว่าหลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมา ผมภาวนาให้เธอไม่เกลียดคุณแล้วกัน เดี๋ยวรายละเอียดต่างๆ ผมจะให้พยาบาลไปแจ้งคุณที่ห้องพักของคนไข้ ยังไงผมคงต้องขอตัวก่อน เพราะมีคนไข้รออยู่” นายแพทย์ใหญ่บอกเสร็จก็รีบลุกขึ้นยืน

“ขอบคุณมากครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลเธออย่างดีครับ” ออร์แลนโด้ก่อนจะลุกออกจากห้องตามหลังนายแพทย์ใหญ่ ที่หันมาพยักหน้ารับและยิ้มให้บางๆ

ออร์แลนโด้เดินตรงไปยังห้องของผู้ป่วยวีไอพีที่แพรณาราพักฟื้นอยู่ พอเข้ามาในห้อง ก็เห็นพยาบาลกำลังดึงผ้าขึ้นมาห่มให้คนที่นอนหลับอยู่บนเตียง

“ไม่ทราบว่า...คุณจะอยู่ดูแลคนไข้เอง หรือจะให้ดิฉันเรียกพยาบาลเข้ามาช่วยดูแลเธอคะ” พยาบาลเอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบๆ

“ผมจะดูแลภรรยาของผมเองครับ” เขาตอบก่อนจะหันไปมองคนที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกโกรธและเกลียดตัวเอง ที่ทำให้เธอต้องมาอยู่ในสภาพไม่ต่างไปจากผู้หญิงที่ถูกข่มขืน

“เธอยังมีไข้อยู่นะคะ เมื่อกี้ดิฉันเพิ่งจะฉีดยาแก้ไข้ ยาแก้อักเสบ ยาฆ่าเชื้อ แล้วก็ยานอนหลับไป น่าจะสักช่วงสายๆ ของพรุ่งนี้ เธอถึงจะตื่น แต่ถ้าหากเธอยังมีไข้ขึ้นสูง ให้คุณกดปุ่มเรียกพยาบาลได้เลยค่ะ อ่อ...ภรรยาของคุณเธอสวยมากเลยนะคะ ผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบางอย่างเธอ เหมาะแก่การทะนุถนอมมากกว่าจะถูกทำร้ายนะคะ คุณว่าไหม?” พยาบาลวัยห้าสิบ เอ่ยเหน็บทายาทตระกูลดังก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป โดยไม่รอฟังคำตอบของอีกฝ่ายแต่อย่างใด

หลังจากถูกเหน็บเป็นครั้งที่สอง ออร์แลนโด้ก็ยืนสำนึกความผิดของตัวเอง ‘ใช่! เธอบอบบางมาก เรื่องนี้เขารู้ดี! แต่เขาก็โมโหจนขาดสติ ไม่ยับยั้งใจจนเผลอทำรุนแรงกับเธอ เพราะโกรธที่รู้ว่าเธอโกหก! และแอบคุยกับผู้ชายคนอื่น ตอนที่เขาได้ยินเสียงของผู้ชายคนนั้นรับสาย หัวใจของเขาแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ถ้าเกิดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนรักของเธอ เขาจะทำยังไง? จะปล่อยเธอไปงั้นเหรอ? ไม่มีวัน! เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ และจะเป็นไปจนกว่าจะตายจากกัน ไม่มีทางที่ผู้ชายคนไหนจะได้เชยชมต่อจากเขาอีกเด็ดขาด!

ต่อไปนี้เขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง จะใจเย็นและดีกับเธอให้มากกว่าเดิมอีกสิบๆ เท่า จะทำให้เธอลืมผู้ชายคนนั้นให้ได้ เธอจะต้องจำแต่เขา รักแต่เขา และขาดเขาไม่ได้! เหมือนที่เธอทำให้เขาขาดเธอไม่ได้เช่นกัน’

ออร์แลนโด้คิดหาทางผูกมัดใจของสาวเจ้าไว้กับตัว เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปสั่งอันโตนีโอ้ให้เตรียมบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ให้

สินาทีต่อมา...

“บอสแน่ใจนะครับ!” คนที่ได้ฟังแล้วถึงกับอึ้งไม่ยอมขยับไปไหน

“เออ! กูมั่นใจ! ทีนี้ก็ช่วยไสหัวไปไกลๆ เท้าของกูได้แล้ว!” ออร์แลนโด้ไล่คนสนิทให้ไปทำตามที่สั่ง

“ครับๆ” อันโตนีโอ้พยักหน้ารับตื่นๆ รีบไปให้ห่างไกลจากเท้าของผู้เป็นนายอย่างรวดเร็ว

“มันอะไรกันนักหนาวะ ไม่ได้สั่งให้ไปตายสักหน่อย! ยืนบื้ออยู่ได้” ชายหนุ่มมองตามอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้อง แล้วขยับตัวขึ้นไปนอนเบียดกับคนไข้ที่บนเตียง และดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้ พร้อมกับคิดหาทางง้อสาวเจ้าต่างๆ นานา จนกระทั่งหลับไปในที่สุด

อันโตนีโอ้หยิบมือถือมากดระบายความในใจที่เก็บไว้ไม่ไหว แล้วส่งเข้าไปในไลน์กลุ่มมือขวาอย่างไม่รอช้า

อันโตนีโอ้ : “เจ้านายกูนี่เจ๋งที่สุดว่ะ” (จากนั้นก็กดสติ๊กเกอร์รูปคนหัวเราะชักดิ้นชักงอ ส่งตามไปติดๆ)

จิมมี่เจมส์ : “มึงเมายาเหรอพีเค ตีสองจะตีสามเนี่ยนะ” (จิมมี่เจมส์ถ่ายรูปนิ้วกลางที่เป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพส่งเข้าไลน์กลุ่ม)

ไทเลอร์ : “คุณอลันเป็นอะไรวะ พีเค”

อันโตนีโอ้ : “ไม่บอกโว้ย...เก็บไว้เซอร์ไพรส์ว่ะ hahaha”

ไทเลอร์ : “เชี่ย!! กวนนะมึง เดี๋ยวกูเอานี่ไปฝาก” (ไม่ถึงสองวินาทีรูปผลไม้มีหนามของไทยที่มีกลิ่นแรง แต่รสชาติทั้งหวานมันอย่าง...ทุเรียน ก็ถูกส่งเข้ามาในไลน์กลุ่ม)

จิมมี่เจมส์ : “ไอ้เจมส์มึงอยู่ไทยเหรอ?”

อันโตนีโอ้ : “มึงไปทำอะไรที่ไทยวะ”

ไทเลอร์ : “ไม่บอกว่ะ เก็บไว้เซอร์ไพรส์เหมือนกันโว้ย”

มาร์ค : “พวกมึงเป็นเชี่ยอะไรวะ ไม่หลับไม่นอน”

โดโนเวล : (ส่งรูปนิ้วกลางสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพของแก๊งลงในห้องแชต)

โดโนเวล : “เอาไปอมกันนะ แล้วก็ไปนอนซะหนูๆ ทั้งหลาย hahaha” (จากนั้นดอมก็ส่งคลิปเสียงเข้ามาในห้องสนทนา)

‘โอ้เยส... นั่นแหละที่รัก แบบนั้นแหละ โอ้พระเจ้า โอ้เยสๆๆ’

มาร์ค : “โอ้พระเจ้า...มีเหลือสักคนไหมวะ”

จิมมี่เจมส์ : “Animal...ขอให้ถุงยางแตกทีเถอะว่ะ”

อันโตนีโอ้ : “ไอ้เลว! แน่จริงส่งภาพมาให้กูดูสิวะ Animals! ตาม เจเจ”