moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 17

บท 17 ได้รับความไม่เป็นธรรม

“ขอโทษด้วย ลืมวันเกิดคุณไปเลย สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้า วันนี้ยังมีธุระคงไม่ไปแล้ว”

ขณะที่จักรชัยพูดก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา จัดเอกสารในมือตลอด พึงจะรู้ว่าอลินดายังยืนอยู่ข้างๆ

“ฉันรู้ว่าช่วงที่คบกัน คุณได้รับความไม่เป็นธรรมมาก ฉันจึงอยากขอโทษคุณ อย่างน้อยเราก็จะได้จากกันด้วยดี”

ยิ่งพูดมาถึงตอนท้าย เสียงของอลินดายิ่งเบาลง ดวงตาทั้งสองน้ำตาคลอเบ้า อาการน้อยใจนี้เหมือนกับว่าเขาได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างมากมาย สุดท้ายจักรชัยยังคงใจไม่แข็งพอ

จนกระทั่งอลินดาจากไปอย่างพึงพอใจ ด้านชลธิชาถูกอีกสองคนยุยงให้พูด

“จักรชัย คุณคิดดีแล้วเหรอ วันนี้เดินเข้ามาที่บริษัทก็รู้สึกผิดปกติ เธอก่อเรื่องขนาดนี้ คุณยังเชื่อเธอจริงๆเหรอ?”

ชลธิชายืนบ่นอยู่ข้างๆ จักรชัยแตะบุหรี่จากกระเป๋ากางเกงและฟังอย่างเงียบ ๆ แม้แต่ชลธิชาและคนอื่นๆก็มองออกว่าจะต้องเกิดเรื่องแน่ เขาทำไมจะมองไม่ออกนะ ก็แค่ใจไม่แข็งพอ ไม่สามารถหาเหตุผลที่เหมาะสมที่จะปฏิเสธ ยิ่งไปกว่านั้น - ผู้หญิงคนนี้คือรักแรกของเขา

เขาเป็นเพียงชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้น ๆ แม้ว่าวันนี้จะมีประสบการณ์มากมาย แต่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เมื่อครู่สภาพของอลินดาแบบนั้นเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน อาจจะอยากจากกันด้วยดีจริงๆมั้ง！

ถอนหายใจด้วยความจนใจ： “ไม่เป็นไร งานเลี้ยงเพื่อเชือดนี้ สามารถฆ่าฉันได้เหรอ ฉันก็แค่ไปดู ก็กลับมาแล้ว”

ถือเป็นจุดจบที่ไม่น่าเกลียดสำหรับรักแรกของเขา!

ชลธิชาได้ยินเขาพูดแบบนี้ก็ไม่ได้เกลี้ยกล่อมเขา ดีที่ซื้อรถแล้ว เมื่อชลธิชาบอกว่าจะไปส่งเขา เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เมื่ออีกสองคนบอกว่าจะไป จักรชัยก็ปฏิเสธ

นี้คือเรื่องวุ่นวายของเขาเอง ไม่ถึงขนาดกับจะลากคนทั้งหอพักไปอดหลับอดนอน ถึงยังไงพรุ่งนี้ก็ยังต้องทำงาน

และเขาก็รู้ด้วยว่าพวกเขากำลังคิดอะไร ไม่มีอะไรมากไปกว่าการกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งที่แล้ว แต่คราวนี้ต่อหน้าเพื่อนร่วมงานส่วนใหญ่ จำรัสว่าคิดจะหาเรื่องปลวกอะไร ก็ต้องหยุดไว้ก่อน มิฉะนั้นจะไม่เป็นปัญหาของเขาคนเดียวแล้ว

ชลธิชาจอดรถของเขาที่หน้าประตูเคลับเซิ่งเต๋อ ยังคงมองไปที่จักรชัยด้วยสายตาที่เป็นห่วง เกือบจะตามหลังเข้าไปด้วยแล้ว

“เอาล่ะ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันเข้าไปนั่งสักพักก็ออกมา รอสักครู่กลับไปสนุกกับเบียร์ที่ซื้อมาด้วยกัน

หลังจากพูดจบจักรชัยก็เดินเข้าไปโดยไม่หันกลับมามอง เกรงว่าชลธิชาจะทำเรื่องอื่นขึ้นมา งานเลี้ยงหรูที่ไม่เหมือนใคร พอเข้าไปภายในประดับด้วยผ้าสีดำ แกว่งไปมาต่อหน้า ถ้าจักรชัยไม่ได้เห็นน้ำทิพย์ เกรงว่าคงหลงใหลกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เรียกพนักงานคนหนึ่งไว้ ถามถึงห้องอาหารส่วนตัวแล้วเดินไปที่ลิฟต์ เขาอาจเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง ในขณะนี้ห้องอาหารส่วนตัวขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนแต่งตัวดูดีกันหมด กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อดังต่างๆพุ่งเข้าสู่โพรงจมูกของจักรชัยทันทีที่เปิดประตู

เกิดอารมณ์จนใจแล้วถูที่จมูก ยกเท้าเดินเข้าไป

“จักรชัย คุณมาสักที！”

เสียงของอลินดาดังมาจากด้านข้าง จักรชัยมองไป มองเห็นเธอนอนทาบบ่นตัวของจำรัส ทิ่มแทงสายตาของจักรชัย

“นี้คือ?” หญิงสาวผมสั้นในชุดสีดำข้างๆอลินดาเหลือบมองไปที่จักรชัย แล้วก็มองไปที่อลินดา

“แฟนเก่าเธอไง คุณไม่รู้เหรอ?”

อลินดายังไม่ทันได้พูดอะไร เพื่อนของจำรัสคนหนึ่งทนไม่ไหวเอ่ยปากออกมา

“สร้างสรรค์จริงๆ”