moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 16

บทที่ 16 ใบเสร็จ

“คุณค่าทางใจของรถคันนี้คือการติดตั้งเครื่องยนต์ W12 ที่หายากของโลก เป็นเทคโนโลยีที่หาได้ยากที่สุดในโลก”

“แม้ว่าจะเป็นของ Volkswagen ก็ตาม แต่มันเป็นหนึ่งในรถหรูอันดับต้น ๆ สำหรับตอนนี้ รถคันนี้เลิกผลิตแล้ว รถในตลาดก็มีไม่มากแล้ว ดังนั้นหากคุณพลาดคันนี้ เป็นเรื่องยากที่จะหาคันที่สองในเวลาอันสั้น”

พนักงานขายยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น ผู้หญิงคนนั้นก็นับวันยิ่งพอใจมาก เธอเห็นรถคันนี้มานานก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ แม้ว่าจะมีราคาแพง แต่สำหรับเธอแล้ว ยังคงรับได้

พนักงานขายพูดจนพอแล้ว พูดจบเรื่องที่หยุดผลิตรถคันนี้แล้วก็ไม่เปิดปากพูดอีก ปรับฐานความต้องการของลูกค้า

เธอคิดว่าวันนี้รถคันนี้ขายได้แน่นอน เมื่อนึกถึงค่าคอมมิชชั่นหนึ่งแสนก็รู้สึกตื่นเต้น แต่บนใบหน้าไม่ได้แสดงออกอะไร “งั้นก็คันนี้แหละ เต็มจำนวน ช่วยฉันออกใบเสร็จด้วย！”

ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ลดค้อนลง นั่งลงอย่างพอใจ พนักงานขายเตรียมออกใบเสร็จด้วยความตื่นเต้น

แต่พอหันหน้ากลับเห็นผู้จัดการพาวัยรุ่นที่เธอไล่ให้ไปเมื่อกี้มาด้วยตัวเอง ทันใดนั้นก็มีความคิดแย่ ๆ ในใจ”

“ผู้จัดการนี้คุณจะ?”

“อ่อ สุชัย จัดคนมาเช็ดรถและติดฟิล์มรถยนต์ ยิ่งเร็วยิ่งดี ใช่แล้วต้องเป็นฟีล์มมืด เดี๋ยวลูกค้าจะขับรถออกไป”

เมื่อได้ยิน คนที่ถูกเรียกว่าสุชัยก็ยืนงงๆ มองไปที่ผู้หญิงที่ลงมาจากรถ อดไม่ได้จึงถามไปประโยคหนึ่ง

“คุณผู้หญิง คุณจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยหรือยังคะ?”

ผู้หญิงนั้นส่ายหน้า จำเรื่องเมื่อกี้ได้แล้ว มองไปที่จักรชัยที่อยู่ข้างหลังผู้จัดการ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ผู้จัดการร้านที่ยืนอยู่ข้างมองไปที่ สุชัยยังคงยืนงงอยู่ที่นั่น เร่งให้รีบอีกครั้ง

“ยังยืนอยู่ทำไมล่ะ รีบไปเช็ดรถ ลูกค้ารอที่จะขับรถออกไปอยู่!”

หลังจากพูดเสร็จผู้จัดการก็เดินไปหาผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง เพิ่งมาที่นี่และไม่ได้สังเกตเห็น แต่เมื่อมองไปที่ผู้หญิงใบหน้าเป็นที่พอใจก็เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการซื้อรถคันนี้ แต่รถคันนี้จักรชัยซื้อไปแล้ว เขาได้แค่ไปตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น “คุณผู้หญิงท่านนี้ รถคันนี้คุณผู้ชายคนนี้ซื้อแล้ว ถ้างั้นคุณลองไปดูที่โซนอื่นไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไร จ้องมองไปที่จักรชัยตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็ไม่ขยับ ตัวเองฟังคำแนะนำมานานขนาดนี้เพื่อมาเป็นตัวประกอบให้เขางั้นเหรอ?

ผู้หญิงจึงถามไปอย่างไม่พอใจประโยคหนึ่ง： “คุณขับรถเป็นเหรอ?”

“ไม่เป็น！”

“ยังงั้นเหรอ！ ช่างน่าเสียดายที่รถดีๆแบบนี้มาเก็บไว้ในโกดัง ทำไมเราไม่ทำข้อตกลง!” พูดจบ ก็แสดงรอยยิ้มที่ตนคิดว่าทำให้ผู้คนหลงใหล

ฉันต้องบอกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากจริงๆ แต่ยังมีเสน่ห์ของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ เพียงแวบเดียวและรอยยิ้มทำให้ชลธิชาและคนอื่นๆไม่สามารถควบคุมได้เล็กน้อย

เธอเข้ามาใกล้ข้างหูจักรชัย ริมฝีปากสีแดง ผู้หญิงคนนั้นหายใจตามหูของจักรชัยไปจนถึงคอเสื้อ

“เอารถขายให้ฉัน เย็นวันนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ก็เพื่อแสดงความขอบคุณ ดีไหม！”

จักรชัยคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาใกล้มาก ให้เขามองเห็นความนุ่มนวลของเธอภายนอก