moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 30

บทที่ 30 มีจุดเริ่มต้นและจุดจบ

“ซี๊ด...........” จักรชัยสูดหายใจเข้าก่อน ยังไม่ทันคิดว่าจะทำยังไงก็ ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินลงมาจากบันได เดินมาตามทางที่เขาวิ่งออกมา

“นั่นใคร?” น้ำเสียงของน้ำทิพย์เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อสายตาของทั้งสองคนสบกัน คนหนึ่งรู้สึกอาย อีกคนรู้สึกประหลาดใจและทั้งสองก็มองออกไปทางอื่น

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวข้างนอกเป็นเวลานานก็รีบเดินออกมาอย่างเร่งรีบ เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเงียบไปเธอก็สงสัยเล็กน้อย

“เขาเป็นใคร?”

“สวัสดีคุณป้า ผมเป็นเพื่อนของน้ำทิพย์และก็เป็นคนไข้ของเธอด้วย” จักรชัยมีสติกลับมาก่อน กลัวว่าน้ำทิพย์จะแนะนำตัวเองเหมือนเดิม ความสัมพันธ์ระหว่างคนไข้นั้นง่ายที่จะทำให้คนเข้าใจผิด

น้ำทิพย์ทำได้เพียงแค่ยิ้มพยักหน้าและยอมรับคำพูดของจักรชัย

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่จักรชัยที่สวมชุดธรรมดา ใบหน้าก็ดูไม่ค่อยดีนักแถมยังมีร่องรอยของความรังเกียจ

น้ำทิพย์รู้สึกอายเล็กน้อยและดึงเสื้อของผู้หญิงคนนั้นแต่ก็ถูกปัดออกไป

“เพื่อน? คนไข้?”

หญิงสาวส่งเสียงอย่างเย็นชาและจ้องมองไปที่จักรชัยตั้งแต่หัวจรดเท้า

“คนไข้คือคนไข้ยังมาพูดว่าเป็นเพื่อนนายมีจิตใจแบบไหนกัน? หรือว่านายชอบน้ำทิพย์ของพวกเราและแอบตามมาห้ะ?”

จักรชัยฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสลิณา ทำไมเขาถึงเจอคนแบบนี้ภายในหนึ่งวันกัน เขาเหลือบมองน้ำทิพย์เล็กน้อยโดยไม่พูดและเห็นใบหน้าที่อายของเธอ อยากที่จะพูดอะไรก็ไม่กล้าพูด

เมื่อต้องเผชิญกับคนประเภทนี้ จักรชัยทำเพียงแค่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ในใจอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำว่าเขาควรที่จะเปลี่ยนเป็นชุดสูทหรูหราหรือไม่ถึงจะยืนพูดคุยกับเทพธิดาอย่างน้ำทิพย์ได้

แต่ยังไงนี่ก็เป็นแม่ของน้ำทิพย์ คำพูดของจักรชัยสามารถพูดกับใครก็ได้ยกเว้นผู้หญิงคนนี้

“คุณป้าคุณคิดมากไปแล้ว น้ำทิพย์เป็นพยาบาลส่วนตัวที่ผมจ้างมาเธอควรจะอยู่กับผมตลอด 24 ชั่วโมง แต่เธอบอกว่ามีธุระต้องทำจึงขอให้ผมรอเธอที่ชั้นล่างสักพักพรุ่งนี้เช้าผมยังต้องมีตรวจร่างกายดังนั้นจึงทำได้เพียงขึ้นมาเรียกเธอ!”

จักรชัยพูดเล่าเรื่องอย่างมีจุดเริ่มต้นและจุดจบ น้ำทิพย์ถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เธอได้ยินแต่เธอก็รีบตอบสนองอย่างรวดเร็วจับแขนของผู้หญิงคนนั้นไว้

“แม่ เรื่องที่เมื่อกี้ฉันคุยกับแม่ลืมมันไปเถอะนะ ฉันยังต้องไปส่งเขากลับโรงพยาบาลถ้าแม่มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉัน พวกเราไปก่อนนะ!”

เธอพูดจบก็ส่งแม่ของเธอกลับไปที่บ้าน แต่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เต็มใจและลากน้ำทิพย์กลับไป

“น้ำทิพย์เธอไม่ได้บอกว่าเธออยู่ในโรงพยาบาลเอกชนระดับสูงหรือไง? เธอดูแลคนไข้แบบไหนกัน?” คำพูดของหญิงสาวเต็มไปด้วยความโกรธ

น้ำทิพย์ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเธอถึงถามเรื่องนี้ แต่เมื่อคิดได้ว่าไม่ควรเปิดเผยความเป็นส่วนตัวของคนไข้ น้ำทิพย์ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูด

“เขาเป็นคนไข้ของฉันจริงๆ เรื่องอื่นแม่ไม่สนใจ ถ้ามีอะไรอีกรอจนกว่าฉันจะบ้านมาครั้งต่อไปค่อยพูด”

“รอแกกลับมาอีกครั้งรอแกกลับมาครั้งหน้าก็คงตอนเก็บศพพวกเรา นี่คนไข้แบบไหนกันเขาจ่ายเงินให้แกได้เดือนละเท่าไรกัน แม่เพิ่งพูดอะไรกับแก แกลืมไปแล้วหรือไง?”

“นายมีมือมีเท้า เดินกลับไปเองไม่ได้หรือไง?”

“ไม่ใช่แบบนั้น เพียงแต่ก่อนที่น้ำทิพย์จะเข้ามาในโรงพยาบาลได้เซ็นสัญญาไว้ชัดเจน ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นคนไข้ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด หากมีอะไรเกิดขึ้นกับผมในช่วงเวลานี้ ความรับผิดชอบทั้งหมดจะตกอยู่ที่น้ำทิพย์ ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องดูว่าผมมีหรือไม่มีความสุข”

เมื่อได้ยินเช่นนี้สีหน้าของคุณแม่น้ำทิพย์ก็เปลี่ยนไป โกรธจนตีน้ำทิพย์อย่างแรงอีกครั้ง “ดูสิว่าแกหางานประเภทไหนมาได้? คนที่ดูแลอยู่นี้เป็นใคร ดูน่ากลัวกว่าอันธพาลพวกนั้นอีก!”

จักรชัยไม่สนใจสิ่งพวกนั้นที่คุณแม่น้ำทิพย์พูด เขาไม่เคยได้ยินคำพูดที่ไม่น่าฟังแบบนั้น จุดประสงค์เดียวในวันนี้คือพาน้ำทิพย์ไป

คุณแม่น้ำทิพย์เห็นว่าใบหน้าของจักรชัยไม่เปลี่ยนไปสักนิดตอนที่เธอพูด เธอก็หัวเราะเยาะเย้ยด้วยความโกรธ

“นายอย่าใช้สิ่งพวกนี้มาขู่พวกเรา หากว่าวันพรุ่งนี้ลูกสาวของฉันและคุณชายตระกูลสุนทรวรรณคบกันแล้ว อย่าพูดถึงสัญญาของพวก แม่จะย้ายสถานีตำรวจมาที่นี่ก็ไร้ประโยชน์!”

นี่น้ำทิพย์ยังไม่ได้อยู่กับภาสกร คุณแม่น้ำทิพย์ก็เรียนรู้วิธีการเบ่งอำนาจแล้ว หากว่าวันหนึ่งเธออยู่ด้วยกันจริงๆ เธอจะไม่คิดว่าโลกครึ่งหนึ่งเป็นของตระกูลพวกเขาหรือไงกัน?

“คุณชายตระกูลสุนทรวรรณ คิดจะทำอะไรผมไม่รู้จริงๆ เพียงแต่คนที่ผิดสัญญาคือน้ำทิพย์ ตามสัญญาหากน้ำทิพย์ผิดสัญญา เธอต้องชดใช้เป็นสามเท่าของเงินเดือนของเธอ”

เมื่อคุณแม่น้ำทิพย์ได้ยินเรื่องแบบนั้น ก็ไม่พ้นเรื่องเงิน ทันใดนั้นก็รู้สึกกังวล รีบหันไปมองน้ำทิพย์อย่างเร็ว “เงินเดือนของแกมันเท่าไรกัน?”

“ไม่เท่าไร ประมาณแสนหนึ่งได้! ผมให้เวลาพวกคุณห้านาที เกินห้านาทีก็ถือว่าผิดสัญญา”

หลังจากพูดจบจักรชัยก็เดินลงไปที่ชั้นล่างโดยไม่สนใจพวกเขาทั้งสอง ยังไม่ถึงสองนาที น้ำทิพย์ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา