moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 59

บทที่ 59 ไม่พอใจ

ไม่ใช่ นี่ ...

คนขับรู้สึกตะลึง

แค่ดูจักรชัยและคนอื่น ๆ เดินจากไกลๆ เขาก็รู้สึกไม่พอใจ!

“ คุณชายน้อย คุณชายน้อย ... ”

“เอ๊ะ คุณลุงขับรถ ทำไมยังอยู่ที่นี่”

เมื่อได้ยินใครบางคนเรียกตัวเองอยู่ข้างหลัง จักรชัยก็หันหน้าไปมองเห็นลุงที่กำลังทำหน้าเอ๋อ

เหตุผลที่ทำให้พวกเขาสองคนรู้สึกอึ้งทึ้ง คือท่าทางที่คุณลุงแสดงออกมาแปลกเกินไป

นี่ควรพูดยังไงดี

จักรชัยจับคางของเขาไว้และคิดสักพักแล้วพูดกับลุงคนขับ

“ ลุงใครมาทำให้ลุงไม่พอใจหรือเปล่า”

คุณไม่ใช่คนที่ยั่วโมโหฉันหรือไง

เขาเบะปากแล้วพึมพำในใจ แต่ก็ยังต้องยิ้ม

"ไม่มีใครมาทำอะไรกับลุงหรอก ไม่มีใครมาทำอะไรกับลุง"

เขาทำมือสั่น แต่สีหน้ากำลังทำเหมือนเด็กที่กินไม่ได้กินลูกอม

จักรชัย บ่นในหัว แล้วจึงรู้สึกเข้าใจขึ้นมาทันที

"ลุงคนขับ เป็นเพราะผมไม่ได้ทักทายคุณหรือเปล่า"

ด้วยคำพูดไม่กี่คำ มือของคนขับก็สั่นและออกเหงื่อเย็น

"ไม่ๆ……"

จบกัน

ที่สถานีนี้ คนเดียวที่ทำให้ลุงคนขับโกรธและไม่กล้าพูดได้ก็คงมีแค่ตัวเขาเองเท่านั้น

จักรชัยเข้าใจอย่างชัดเจน แต่เนื่องจากคุณลุงคนขับไม่พูดอะไร งั้นตัวเองก็อย่าทำให้ความแตกดีกว่า

"อ้าว ลุงคนขับ ไม่มีใครมาหาเรื่องกับลุง ทำไมยังไม่กลับอีก"

"เอ่อ."

ขณะนี้คนขับพูดไม่ออก

“ ไม่ครับ คุณชายเล็ก ผมบอกว่าจะรอคุณ”

เขาดูน่าสงสารและดูตลก

“ มีแล้วเหรอ”

"หา?"

สายตาของเขาสัมผัสได้ถึงใบหน้าที่ไม่ยิ้มของจักรชัย และคนขับก็โน้มน้าวขึ้น

"อืม ผมอาจจะได้ยินผิดไป"

หลังจากพูดถึงแบบ คนขับก็พูดขึ้นต่อ

“เอ่อ คุณชายน้อยครับ ยังไงผมก็ยังไม่ไป งั้นผมไปส่งพวกคุณไหมครับ?"

ด้วยท่าทางที่ระมัดระวังของคนขับ จักรชัยไม่สามารถปฏิเสธเขาได้

"ได้"

ท่าทางไม่สนใจอะไร จักรชัยวางตัวเป็นคุณชายน้อย แล้วพูดอย่างไร้ความเกรงใจ

เมื่อเทียบกับจักรชัย คนขับรถจนใจมากกว่า

อย่างแรกเขาเปิดประตูและให้จักรชัยขึ้นไป คาดไม่ถึง คนเขากลับไม่ได้รู้สึกขอบคุณ

“ พ่อกับแม่ยังอยู่ที่นั่น ก็ปล่อยให้พวกเขาไปก่อนเถอะ”

เนื่องจากคู่สามีภรรยาทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดจักรชัย ฐานะจึงไม่ดีเท่าจักรชัย

นี่คือจุดที่คนขับไม่ได้ดูแลอย่างทั่วถึง

ตอนนี้จักรชัยกลายเป็นคนฉลาดขึ้นเล็กน้อยเพราะด้วยเรื่องนี้ เขาก็ได้ตอบสนองกลับทันที

"ดีๆ"

หลังจากที่พูดคุยเสร็จ คนขับก็หันกลับมาและรีบไปถามคู่สามีภรรยาที่เป็นคนเฒ่าทั้งสองคน

ทั้งคู่อยู่ห่างออกไปจากที่นี่ จึงได้มองการสนทนากันของจักรชัยและคนขับอยู่ที่ไกลๆ

"รถอะไรใหญ่จัง"

พ่อใหญ่ดูเฉยเมย ส่วนแม่ใหญ่ดูตื่นเต้น

นี่ไม่ใช่จะทำให้รู้สึกผิดปกติ หากเอารถคันนี้มารับพวกเขางั้นหรอ?

พ่อใหญ่ดูมีความสุขมาก แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจนเท่าแม่ใหญ่คนนั้น

ในขณะเดียวกัน จึงได้เตือนแม่ใหญ่

“ ใจเย็น ๆ อย่าทำให้จักรชัยต้องอับอาย”

หลังจากที่พ่อเฒ่าเตือนสติแม่ใหญ่ก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน

หลังจากที่เธอละสายตาออกไป เธอก็จับจ้องคนที่วิ่งมาจากที่ไกลๆด้วยสายตาที่เฉียบคม

"พ่อของลูก ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนเป็นคนขับรถของพ่อหรือเปล่า"

พ่อใหญ่รู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง จึงเอามือถูใบหน้าของตัวเอง