My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 150

ตอนที่ 150

ยังดีที่ในช่วงนี้ ความโด่งดังของโมรีลดลงไปแล้ว บวกกับที่จะได้กลับบ้านในวันนี้ อารมณ์ของเธอจึงดีขึ้นนิดหน่อย

.......

ในตอนบ่าย ปาณีแบกเป้ออกมาจากหอ เตรียมตัวจะนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน ปรากฏว่าไวยาตย์มารับเธอแล้ว

รถของไวยาตย์จอดอยู่ตรงนั้น เธอเดินเข้าไป เปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่ง

“คุณไวยาตย์ ทำไมถึงมารับหนูคะ? หนูไม่มีกระเป๋าเดินทาง กลับบ้านเองได้ค่ะ”

ปาณีเป็นคนที่พึ่งตัวเองมาโดยตลอด ครั้งก่อนที่ให้ไวยาตย์มาส่งนั่นเป็นเพราะว่าเธอมีกระเป๋าเดินทางจึงไม่สะดวก แต่ว่าในตอนนี้ สิ่งของที่เธอเอากลับบ้านก็ไม่เยอะ ไวยาตย์อุตส่าห์มารับเธอ ทำให้เธอรู้สึกได้รับความโปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจ

ท่าทีของไวยาตย์เป็นมิตรอย่างมาก พอเห็นปาณีก็ทำตัวอย่างกับเห็นผู้มีพระคุณ “คุณผู้ชายให้ผมมารับครับ”

อย่าว่าแต่ธามนิธิเลย แม้แต่เขาที่ตื่นมาในตอนเช้า แล้วคิดได้ว่าวันนี้ปาณีจะกลับมา ก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“ช่วงนี้คุณอาเป็นยังไงบ้างคะ? ร่างกายดีขึ้นไหมคะ?” ปาณีถามอย่างเป็นห่วง

แค่คิดว่าจะได้เจอคุณอาแล้ว ก็ตื่นเต้นมากกว่าจะได้กินของดีอีก

ไวยาตย์กลับเงียบไปสักพัก ไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

ปาณีดูออกว่ามีพิรุธ “เขาไม่สบายหรอคะ?”

ไวยาตย์ตอบว่า “เขาทำงานจนดึกทุกวันเลยครับ ตอนเช้าก็ตื่นเช้ามาก ไม่ค่อยได้พักผ่อนสักเท่าไหร่”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็จัดตารางทำงานของเขาให้น้อยหน่อยสิคะ” คิดถึงคุณอาลำบากขนาดนั้น ปาณีรู้สึกปวดใจเล็กน้อย

ไวยาตย์มองปาณีผ่านกระจกหลัง พูดว่า “อย่างนั้นต้องให้คุณธามนิธิฟังผมถึงจะได้นี่ครับ”

ก็มีแต่ตอนอยู่ต่อหน้าปาณีเท่านั้นที่ธามนิธิจะว่านอนสอนง่าย

.......