ตอนที่151
ผู้หญิงรักสวยทุกคน ปาณีก็เหมือนกันแต่ดีที่ปาณีไม่ใช่คนที่ผิวโดดแดดแล้วคล้ำง่าย ระยะทางห่างจากค่ายทหารไม่มาก
ธามนิธิมองไปที่เธอ ไม่ได้รีบพูดอะไรสักอย่าง
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแค่เธอมาอยู่ตรงหน้าให้เขาเห็น เขาก็รู้สึกเหมือนทั้งบ้านนี้เต็มไปด้วยสีสัน
เห็นธามนิธิไม่พูดอะไรสักคำ ปาณีขมวดคิ้ว “ไม่ได้เจอกันตั้งยี่สิบวัน คุณอาไม่คิดถึงฉันบ้างไง”
“ทำไมต้องคิดถึงเธอ?”
สำหรับคำตอบตรงซื่อแบบนี้ของคุณอา ปาณีอ้วกเป็นเลือดได้เลย
ก็ไม่ได้หวังให้เขาตอบแบบหวานๆอยู่ล่ะ!
เธอทำหน้าตาใสซื่อ “งั้นก็ได้ ฉันไปหาข้าวกินที่น้าลำมุงแล้วกันเพราะยังไงคุณอาก็ไม่ได้อยากเจอหน้าฉัน……”
เธอพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปข้างนอก
ธามนิธิมองไปที่เธอ รู้ทั้งรู้ว่าเป็นแผนของเธอแต่ช่วงนี้แต่ช่วงนี้มันรู้สึกคิดถึงเธอจริงๆสุดท้ายก็ทนไม่ไหวแล้วพูดไปว่า “กลับมา”
ได้ยินที่ธามนิธิพูด ปาณีที่เตรียมจะก้าวออกไปก็รีบวิ่งเข้ามาแต่ครั้งนี้เธอไม่ได้นั่งตรงข้ามเขาแต่เธอกลับเดินไปกอดเขาจากข้างหลังแล้วใช้คางไปถูที่ไหล่เขาเบาๆ “ว่าแล้วว่าคุณอายังไงก็คิดถึงฉัน ใช่ไหม?”
ธามนิธิ “……”
เขารู้สึกผู้หญิงสมัยนี้ไม่มีความรักงวนสงวนตัวเลยสักนิดแต่เขากลับชอบที่เธอเป็นแบบนี้
ปาณีก็ไม่สนว่าเขาจะตอบอะไร พูดเองเออเองว่า “ไม่ได้เจอเกือบเดือนคิดถึงคุณอามาก!มักจะฝันถึงเธอบ่อยๆแต่พอนึกได้ว่าวันนี้ก็กลับมาเจอหน้าแล้ว เมื่อวานนอนไม่หลับทั้งคืนเลย”
ธามนิธิยิ้มแล้วบอกว่า “ฉันว่าเธอน่าจะนอนไม่หลับเพราะมัวแค่คิดเรื่องของกินมากกว่า!”
โดนฉีกหน้าแบบนี้ปาณีก็ไม่ยอมรับ “เปล่าสักหน่อย คิดถึงคุณอาจริงๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...