ตอนที่ 163
“รองเท้า”
“น้าลำมุงเป็นคนซื้อ เธอไปขอบคุณเขาสิ” ธามนิธิขมวดคิ้วและให้ไวยาตย์เข็นเขาเข้าไปในลิฟต์
ปาณีเดินตามเข้าไปในลิฟต์ มองดูเท้าของตัวเอง ยิ่งใส่ยิ่งรู้สึกชอบ
ใส่สบายมากจริงๆ
ธามนิธิแอบมองท่าทางที่มีความสุขของเธอแวบหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
เขาชอบปาณีที่รู้สึกพอใจและมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆแบบนี้มาก แค่รองเท้าคู่เดียว ก็ทำให้เธอมีความสุขมากขนาดนี้!
โง่จริงๆเลยนะ!
......
ในบ้านวิสิทธิ์เวช ชั้น 2 ห้องของเวทัส ชยรพนั่งอยู่บนโซฟา กำลังเล่นเกมมือถืออยู่กับเวทัส
เกือบจะได้ MVP แล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายกลับโดนคนของฝ่ายตรงข้ามรุมฆ่า 5 ต่อ 1 เขามองเวทัสอย่างโมโห “พวกนายหักหลังฉัน!”
เวทัสขมวดคิ้วอย่างใจเย็น “กาก!”
ชยรพมองคนที่หักหลังเขาอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร “.....นาย ไม่สนใจนายละ ฉันจะไปดื่มน้ำ”
เขาเดินออกไปจากห้อง เตรียมตัวจะไปดื่มน้ำข้างล่าง ก็เจอกับปาณีที่แบกเป้เดินขึ้นบันไดมาพอดี
ปาณีกับธามนิธิเพิ่งมาถึง เธอกำลังจะเอาของไปเก็บที่ห้อง
“ปาณี”
แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนชุดแล้ว แต่ชยรพก็จำเธอได้ตั้งแต่แวบแรก
ปาณีได้ยินคนเรียกชื่อเธอจึงหยุดเกิน ก็เห็นชยรพ เขาเปลี่ยนชุดแล้วเหมือนจะดูหล่อกว่าครั้งก่อนนิดหน่อยนะ
แต่เดิมอยากถามว่านายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่ก็นึกได้ว่าเขาเป็นเพื่อนของเวทัส ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ก็เหมือนจะไม่แปลกอะไร ปาณีจึงไม่ได้ถาม
เพียงแต่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “มีธุระหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...