ตอนที่ 166
ไวยาตย์ตอบว่า “ครับ”
เขากำลังจะเข้ามาเข็นธามนิธิ แต่มีเงาของคนหนึ่งมาตัดหน้าเขาสักก่อน
“หนูทำเองค่ะ” ปาณียืนอยู่ด้านหลังของธามนิธิ ช่วยธามนิธิเข็นรถเข็นอย่างกระตือรือร้น
ไวยาตย์ “......”
เขามองดูท่าทางของปาณีที่อยากจะเอาอกเอาใจธามนิธิ ไม่ได้เปิดโปงแต่อย่างใด แต่กลับมอบธามนิธิไว้กับปาณี ส่วนเข้าก็เดินไปกดลิฟต์
ทำไมธามนิธิไม่มีช่องว่างให้ปฏิเสธเลย
ตอนนี้เขารู้ถึงความสำคัญของปาณีแล้ว ดังนั้น กลัวมากที่ทั้งคู่จะทะเลาะกัน
ถึงเวลาถ้าปาณีหนีไป แล้วใครจะเป็นคนง้อธามนิธิล่ะ?
ปาณีเข็นธามนิธิเข้าไปในลิฟต์ พูดกับธามนิธิว่า “คุณอา คุณโกรธจริงๆหรอคะ? หนูกับชยรพไม่ได้มีอะไรกันจริงๆนะคะ! คุณต้องเชื่อหนูสิคะ!”
สายตาของธามนิธิดูเข้มขรึมมากยิ่งขึ้น
ไม่มีอะไรกันงั้นหรอ?
แต่กลับจำชื่อของคนอื่นได้แม่นขนาดนี้เนี่ยนะ?
ปาณีพูดไปตลอดทาง สุดท้ายไปจนถึงห้องทำงานแล้ว ธามนิธิก็ยังคงไม่ตอบเธอ
เธอมองไปหาไวยาตย์อย่างขอความช่วยเหลือ หวังว่าไวยาตย์จะเชื่อเขาพูดอะไรบ้าง
ไวยาตย์ทนดูอีกต่อไปไม่ได้ จึงพูดว่า “คุณธามนิธิครับ......”
ธามนิธิมองจุดประสงค์ของเขาออก จึงพูดขัดออกไปซึ่งๆหน้า “ฉันจะทำงานแล้ว”
ไวยาตย์หยุดพูดเรื่องนี้ เดินไปหยิบโน๊ตบุ๊คทำงานของธามนิธิมาวางไว้ตรงหน้าเขา
เวลาที่ธามนิธิทำงาน ปกติจะไม่ให้ใครเข้ามารับกวนทั้งนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...