ตอนที่196
นี่เป็นครั้งแรกที่ปาณีได้เจอพ่อของเวทัส พูดง่ายๆก็คือเป็นพี่เขยของธามนิธิ เธอก็ควรเรียกว่าพี่เขย
ดูเหมือนเขาไม่หนุ่มแล้วแถมมีตีนกาเล็กน้อยแต่ว่าดูมีออร่า
ดูออกเลยว่าตอนหนุ่มรูปร่างหน้าตาคงหล่อ ให้ความรู้สึกเป็นคนที่อบอุ่นและสงา
เธอนั่งอยู่ข้างจันวิภาและเวทัส มองไปที่เวทัสแล้วทำเสียงขรึม“ได้ยินมาว่าตอนอยู่บ้านไม่เชื่อฟังแม่งั้นหรอ?”
“เปล่าครับ”เวทัสรู้สึกตัวเองเชื่อฟังดี
นพรุจบอก“ได้ข่าวว่ามีเรื่องกับน้าสะใภ้เธอ? ปกติฉันก็งานยุ่งเลยไม่ได้แลเธอดีๆเธอก็ลืมคำพูดฉันไปแล้วหรือไง? ผู้ชายที่ไม่รู้จักเคารพผู้หญิงเหมือนอะไร?”
เวทัสโดนสั่งสอนจนไม่กล้าออกเสียง
เรื่องของปาณีเธอก็เสียเปรียบแต่โอกาสที่จะอธิบายก็ไม่มี
ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนธามนิธิยังอยู่เฉยๆเธอก็ไม่มีออะไรต้องกังวลแต่ตอนนี้เป็นครอบครัวเดียวกันเธอก็ต้องเห็นแก่ธามนิธิ
จันวิภามองที่ลูกชายกูหวงขึ้นมา พูดกับสามีว่า“ไม่ต้องว่าเธอแล้ว”
ปาณีและธามนิธิเดินเข้ามา นพรุจก็ลุกขึ้นทักทายกับธามนิธิ“ธามนิธิไม่ได้เจอนานเลยนะ”
ธามนิธิ“สวัสดีครับพี่เขย”
สายตาของนพรุจก็ไปมองที่ปาณี“นี่น้องสะใภ้สินะ!”
ธามนิธิอยู่ข้างๆเตือนปาณี“เรียกพี่เขย”
ปาณี“สวัสดีค่ะพี่เขย”
ทั้งครอบครัวก็ทักทายกันและนั่งลง
นพรุจมองเวทัสที่ไม่พูดสักอะไรคำแถมปาณีเดินเข้ามาก็เมินใส่อีก“ฉันว่าเธอสองสามคำก็ไม่สบาย? น้ากับน้าสะใภ้เธอมาก็ไม่รู้จักทักทาย?”
เวทัสยืนขึ้น“สวัสดีครับคุณน้ากับคุณน้าสะใภ้”
พอทักทายเสร็จก็กลับไปนั่งต่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...