ตอนที่2
ปาณีรู้ว่าเรื่องการยืมเงินแบบนี้ไม่สามารถบังคับใครได้ถ้าคนอื่นไม่ยอมยืมให้เราก็ทำอะไรไม่ได้
“ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณคุณน้ามากนะคะ”
เมื่อไม่สามารถขอยืมเงินได้ปาณีจึงรู้สึกเกรงใจที่ต้องอยู่ต่อจึงเตรียมตัวจะออกไป
ติรยาจับมือของเพื่อนอย่างสนิทสนมแล้วพูดว่า“ปาณีอย่ากังวลไปเลยนะเดี๋ยวฉันจะไปคุยกับแม่อีกทีไม่แน่แม่อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”
ปาณีรู้สึกหนักใจจึงเล่าเรื่องที่เธอได้ยินวันนี้ให้ติรยาฟัง
“อะไรนะ!!แม่เธอจะได้เธอแต่งงาน?เธอเพิ่งจะอายุ18เองนะ!”
ติรยาตกใจ
ปาณียิ้มอย่างขมขื่น“เพราะแบบนี้ฉันเลยมายืมเงินกับเธอยังไงล่ะ”
“ปาณีอย่ากังวลนะทุกอย่างต้องมีทางออก......”
“ยังไงก็ขอบใจเธอมากๆนะติรยา”แม้จะยืมเงินไม่ได้แต่ความเป็นห่วงของเพื่อนสาวก็ทำให้ปาณีรู้สึกอุ่นใจ
ทั้งสองเดินพูดคุยจนถึงประตูหน้าบ้านเห็นมีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเดินตรงมาหาพวกเธอ
ปาณีเงยหน้าขึ้นมองนี่คือเวทัสแฟนของเธอไม่ใช่หรอ?
เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
แม้ยังคงมีความสงสัยแต่ปาณีก็ดีใจมากที่ได้เจอเขาเพราะช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาทั้งสองคนต่างคนต่างทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาติดต่อกันเลย
“เวทัส”
เธอกวักมือให้กับเวทัสจึงไม่ได้สังเกตความรังเกียจในสายตาของเขา
เวทัสเดินเข้ามาใกล้และหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ“ปาณีโผล่หน้ามาได้สักทีนะ”
“อะไรนะ?”ปาณีไม่เข้าใจในสิ่งที่เวนัสพูดช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาทั้งสองคนไม่ได้เจอกันเลยปาณีคิดว่าเวทัสจะดีใจมากเมื่อเจอเธอสักอีกแต่เขากลับแสดงสีหน้าเบื่อหน่าย
“อย่าเสแสร้งอีกทีจะเลิกกันก็ควรพูดมาตรงๆไม่ใช่มาหลบหน้ากันแบบนี้”
“ฉันไม่ได้หลบหน้านายเลยนะ......”สองเดือนที่ผ่านมาเธอทำงานยุ่งมากหลายครั้งจึงปฏิเสธที่จะไปเดทกับเวนัสเพราะกลัวจะเสียหน้าเธอจึงไม่ได้บอกเหตุผลว่ากำลังทำอะไรอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...