My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 226

ตอนที่226

เพราะว่าถึงเดือนสอบแล้ว อากาศก็ไม่ได้ร้อนอีกแล้วข้างนอกก็มีลมเย็นๆพัดมาบ้าง……

ธามนิธินั่งอยู่บนเก้าอี้เข็นมองปาณีที่จัดเสื้อจัดทรงผมตัวเองแล้วหัวเราะ

ทุกการกระทำของเธอก็แสดงออกมาว่าเธอกำลังตื่นเต้นอยู่แล้วดีใจด้วย แต่งงานกับเขาทำให้เธอดีใจขนาดนั้นเลย?

ทั้งๆที่เขาเป็นคนที่คนอื่นอยากหลบก็หลบไม่ทันกลัวโดนลากให้เหนื่อย

“เสร็จหรือยัง?” ทนรอมานานมากแล้วถึงถามคำนี้ออกไป

เพราะตอนจดทะเบียนสมรสต้องถ่ายรูปก็เลยค้องใส่เสื้อเชิ้ต ปาณีมองตัวเองในกระจก “เสร็จแล้วค่ะ”

รู้ว่าทำให้คุณอารอนาน

เธอเดินไปเข็นเก้าอี้แล้วออกไป

ไวยาตย์จัดการเรื่องรถให้เรียบร้อย

ระหว่างทาง ปาณีมองนอกหน้าต่างไม่พูดอะสักคำ

ธามนิธิมองเธอ “ทำไม ไม่อยากแต่งกับฉันหรือไง?”

ประโยคนี้ของเขามำให้ไวยาตย์ที่กำลังขับรถอยู่ถึงกับชะงักและเสียวสันหลังขึ้นมา

คุณธามนิธิทำไมอยู่ๆมาถามแบบนี้?

ถึงแม้ปกติปาณีจะเชื่อฟังแต่ถ้าเกิดอยู่ๆมาบอกว่าไม่แต่ง! งั้นเรื่องราวทั้งหมดจะเป็นยังไงต่อ?

แต่ว่าธามนิธิก็ถามออกมาแล้วไวยาตย์ก็ห้ามไม่ได้

ลองคิดดูวันนี้ปาณีก็ดูแปลกๆ นี่ผู้หญิงคนนี้คิดจะกลับคำตอนนี้หรือไง!

ถ้าเป็นอย่างนี้……เขาจะไม่ยอมให้อภัยเธอแน่ๆ!

ปาณีมองวิวนอกหน้าต่างแล้วปรับความรู้สึกตื่นเต้นของตัวเอง ได้ยินที่ธามนิธิพูดเธอเลยหันไปบอกเหตุผล “เปล่า นี่เป็นครั้งแรกที่จดทะเบียนสมรสเลยตื่นเต้น”

ไม่ใช่แค่ตื่นเต้นนิดหน่อยแต่คือตื่นเต้นมากๆ

นี่ยังไม่ถึงสำนักงานอำเภอใจเธอก็เหมือนจะเต้นออกมาแล้ว

ธามนิธิฟังเหตุผลแบบเด็กๆของเธอก็หัวเราะ “ฉันก็จดทะเบียนสมรสครั้งแรก”

มันก็จริง!

ปาณีค่อยมารู้สึกตัวแล้วมองธามนิธิ “งั้นคุณตื่นเต้นไหม?”

เธอมองธามนิธิอย่างคาดหวัง ธามนิธิก็มองเธอแต่กลับไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

ตลกหรือไง ถึงแม้เขาจะตื่นเต้นจริงๆเขาเนี่ยนะจะพูดออกมา?

ปาณีเห็นเขาไม่ตอบกลับเลยมองนอกหน้าต่างต่อ “ก็ใช่สิ คุณอาเคยเจอมาทุกสถานการณ์แล้วจะตื่นเต้นได้ไง”

ก็แค่จดทะเบียนสมรสเขาก็คงไม่ตื่นเต้นหรอก!

แต่พอธามนิธิฟังที่ปาณีพูดเสร็จก็รู้สึกหัวใจตัวเองเต้นเร็วกว่าปกติ

ตอนจดทะเบียนสมรสมีพิธีที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือให้คำสัญญา ปาณีอุตส่าห์ใช้เวลากรอกเอกสารมาทำให้ตัวเองไม่ตื่นเต้น แต่พอเข้าไปข้างในพนักถามรอบที่สามแล้ว “คุณยินยอมที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันหรือเปล่าครับ?”

ถามจนปาณีรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

จนทำให้ตื่นเต้นจนเหงื่ออกเต็มมือตอนอ่านคำสัญญาที่ทางอำเภอแนะนำให้อ่าน “พวกเราทั้งสองคนยินยอมที่จะเป็นสามีภรรยา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเราจะร่วมกันรับผิดชอบและทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุด : ดูแลพ่อแม่ สอนลูกหลาน ช่วยเหลือกันและรักกันตลอดไป! จากนี้ไม่ว่าจะราบรื่นหรือลำบาก ไม่ว่าจะร่ำรวยหรือยากจน ไม่ว่าจะแข็งแรงหรือมีโรคภัย ไม่ว่าจะวัยรุ่นหรือจะแก่ พวกเราจะอยู่ด้วย ผ่านความยากลำบากไปด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันและจะเป็นคู่กันตลอกไป! พวกเราจะทำตามและรักษาคำสัญญาที่อ่านในวันนี้!”

เพราะว่าคนนอกเข้ามาไม่ได้ ไวยาตย์ที่ยืนอยู่ข้างนอกก็ตื่นเต้นเพราะกลัวเกิดอุบัติเหตุ