ตอนที่239
เธอรู้ว่าเขาใจอ่อนที่สุดถึงจะโกรธเธออยู่แต่ก็ไม่เคยไม่สนใจเธอจริงๆ
ปาณีใส่เสื้ออันใหญ่ของธามนิธิ คนขับรถก็มาพอดี
ในรถธามนิธิก็ไม่คุยกับปาณีพอถึงบ้าน ปาณีก็เข็นเก้าอี้ธามนิธิเข้าไปในห้องนอน
เธอวางกระเป๋าลงแล้วก็ถอดเสื้อคลุมออกมองธามนิธิที่ไม่ยอมคุยกับตัวเอง “ระหว่างทางก็ไม่คุยกับฉันสักคำจะเป็นใบ้หรือไง?”
กล้าบอกว่าเขาเป็นใบ้งั้นหรอ?
ธามนิธิจ้องปาณีสายตาที่เย็นชาไปอีก
เขาเห็นภาพของเวทัสในโทรศัพท์เธอกับตาโดยเฉพาะตอนรู้ว่าเขาเห็น เธอก็ซ่อนโทรศัพท์อีก!
แค่คิดแค่นี้ก็โมโหจะตายอยู่แล้ว
ปาณีเดินไปนั่งอยู่หน้าเขา “ไม่โกรธแล้วนะคะ? โกรธบ่อยนี่ตีนกาขึ้นนะถ้าเธอยังทำแบบนี้อีก อีกไม่นานคงต้องเรียกว่าคุณลุงแล้ว!”
“เธอกล้าเรียกดูสิ?”
เธอเรียกเขาว่าคุณอาเขาก็ทนเพราะว่าเขาก็โตกว่าเธอตั้งเจ็ดแปดปี
แต่นี่เรียกคุณลุงมันทนไม่ได้จริงๆ
ถ้าเธอกล้าเรียกเขาจะโยนเธออกไปเลย
ปาณียิ้มเหมือนดอกไม้แล้วอ้อน “ไม่เรียกคุณลุงแล้ว คุณสามีคะหายโกรธได้แล้วนะคะ?”
ถึงแม้ปาณีจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอยู่บ่อยๆแต่ในใจก็รู้หมดถึงปากคุณอาไม่ยอมรับแต่ในใจเขาก็อยากฟังเธอเรียกเขาแบบนี้
พอได้ยินเธอเรียกเขาแบบนี้สายตาของธามนิธิก็อ่อนโยนลง
เขามองปาณี “งั้นเธอกับเวทัสมันเกิดอะไรขึ้น?”
“อะไรเกิดอะไรขึ้น?”
“อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่อง” ธามนิธิเตือน “รูปนั้นไง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...