My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 254

ตอนที่254

ผู้หญิงคนนี้ดูก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดี ฐานะของนพรุจวางไว้ตรงนั้นปกติก็มีผู้หญิงมากมายมาเข้าใกล้เขาก็เลยมองผู้หญิงแค่แวบเดียวก็รู้เลยว่าเป็นผู้หญิงยังไง

ผู้หญิงแบบติรยาทุกการกระทำก็แสดงความแรดออกมาอยากอ่อยคนอื่น แค่ดูก็น่าเกลียดแล้ว

ติรยา “วันนี้เป็นงานแต่งของคุณลุงธามนิธิหนูก็มาร่วมงานด้วยพอเห็นท่านก็มาทักทายหน่อยค่ะ”

“อยากมาทักทายฉันหรืออยากมาเข้าใกล้ลูกชายฉัน?” นพรุจก็พูดไปตรงๆ

ติรยาหน้าชาไปอีก ครั้งที่แล้วที่กินข้าวด้วยกันก็โดนนพรุจว่าใส่จนเธอสงสัยชีวิตตัวเอง

ทีแรกก็คิดว่าวันนี้น่าจะยังดีหน่อยแต่ทำไมเขาต้องมาพูดแบบนี้ด้วย?

ไม่เห็นแก่ที่เธอเป็นผู้หญิงแล้วไว้หน้าให้เธอหน่อยเลย

เวทัสที่ยืนอยู่ข้างๆก็ไม่มองติรยาราวกับตัวเองไม่มีความสัมพันธ์อะไบกับเธอ

ครั้งที่แล้วที่ติรยามายุ่งเขาก็โดนพ่อเขาสั่งสอนจะตายอยู่ละ วันนี้ไม่อยากเสี่ยงตายอีก

ติรยามองเวทัสในใจก็เศร้าขึ้นมา เคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและยังเคยเป็นแฟนระยะสั้นไม่กี่วันแต่……เขาทำตัวเย็นชากับเธอมากเลย

เธอกำมือแน่นแล้วยิ้มตอบนพรุจ “ถึงหนูจะคิดไม่ซื่อกับเวทัสแต่เขาก็ไม่มองหนูสักหน่อยจริงๆแล้วคนที่เขาชอบเป็น……”

ติรยามองไปที่เวทัสพอเวทัสได้ยินที่ติรยาพูดก็รู้ตัวทันทีว่าเธออยากพูดอะไรก็จ้องเธอ แต่ติรยาไม่เหมือนปกติที่โดนเขาคุกคามแถมยังตั้งใจพูดอย่างกับจะหาเรื่อง “ปาณี”

“ติรยา” เวทัสออกเสียงสักที

วันนี้เป็นงานแต่งของน้าชายเพราะตอนนั้นนลิน มีสุวรรณ์หนีไปบ้านวิสิทธิ์เวลเลยโดนทุกคนหัวเราะ

ทุกคนอาจจะไม่กล้าพูดต่อหน้าบ้านวิสิทธิ์เวชแต่ลับหลังก็นินทาหัวเราะกันทั้งนั้น

ถ้าวันนี้เรื่องนี้ถูกเปิดเผยอีกมันจะเป็นยังไงกัน?

ในใจของน้าชายก็คงไม่สบาย ศักดิ์ศรีของบ้านวิสิทธิ์เวชก็ไม่มีอีก

ติรยาเห็นเขาโกรธแต่ก็ไม่คิดจะหยุด โกรธหรอดีแล้ว! เมื่อกี้เขาทำยังไงกับเธอก็อย่าหาว่าเธอทำมากเกินไปแล้วกัน เธอไม่ใช่พวกที่ยอมเสียเปรียบ

เธอพูดกับนพรุจ “คุณลุงไม่รู้นะคะ เมื่อก่อนตอนเวทัสเรียนมัธยมปลายเป็นเพื่อนห้องเดียวกับปาณี ทั้งสองคนคบกันนานมากจนถึงตอนนี้ขนาดปาณีจะแต่งงานกับคุณลูงธามนิธิ เวทัสยังลืมเธอไม่ได้เลยสักที”

ครั้งก่อนนพรุจบอกว่าเธออายุยังน้อยไม่ใช่หรอ เธอก็อยากลองดูสิว่าถ้าเกิดบ้านเขารู้ว่าเมื่อก่อนตอนอยู่โรงเรียนคนที่คบกับเวทัสไม่ใช่ติรยาแต่เป็นปาณีแล้วเรื่องมันจะเป็นยังไงกัน

เวทัสมองติรยา “เธอบ้าไปแล้วหรือไง?”

ถึงเธอจะว่งปาณีไม่ลง ถึงเธอจะเคยคิดว่างานแต่งงานของน้าชายและปาณีไม่ต้องจัดขึ้นก็คงจะดี

แต่ตอนติรยาตั้งใจจะทำร้ายเรื่องพวกนี้เธอพบว่าตัวเองนั้นโกรธมากจริงๆ

น้าชายหวงเธอตั้งแต่เด็กในใจของเธอมันเหมือนเป็นฮีโร่คนหนึ่ง……

ธามนิธิอุตส่าห์ดีขึ้นมาแล้วจะยอมให้คนอื่นมาหัวเราะเขาได้ไง?

นพรุจมองเวทัสด้วยหน้าขรึม “ที่เขาพูดมันเป็นเรื่องจริง?”

เวทัสไม่ได้ตอบแต่กลับจ้องติรยาด้วยความโกรธ

ติรยายังทำตัวอ่อนโยนแล้วตอบ “คุณลุงนพรุจคะที่หนูพูดมันเป็นความจริงค่ะ”

นพรุจก็เอาหน้าไม่อยู่แล้วจ้องไปที่เวทัสและพูดกับติรยา “เธอมากับฉัน”