My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 256

ตอนที่256

เธอกลัวตอนนี้คุณพ่อจะไปบอกเรื่องให้คุณตาคุณยายและคุณแม่ถ้าเกิดพวกเขารู้เรื่องนี้คงเสียใจน่าดู

นพรุจมองเวทัส “แล้วเธอกล้าที่จะยืนยันว่าเรื่องที่เขาพูดมันไม่เป็นจริง?”

เวทัสก้มหัวลงแล้วกำมือแน่น “ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับปาณีมันจบลงแล้ว และเธอตอนนี้เป็นน้าสะใภ้ผม……”

“เวทัสฉันผิดหวังมากที่มีลูกชายแบบนาย” นพรุจบ่นอีก “เธออยู่โรงเรียนไม่ตั้งใจเรียนแล้วไปมีแฟนอีกฉันขี้เกียจว่าเธอแล้วนะแต่เป็นลูกชายของฉันทั้งคนทำไมเรื่องแค่นี้ยังจัดการไม่ได้ ฉันรู้สึกละอายใจจริงๆที่มีนายเป็นลูกชาย”

ถ้าไม่ใช่เป็นห่วงภรรยาเรื่องคลอดลูกมันลำบาก จริงๆก็อยากได้ลูกสาวเพิ่มอีกคนเผื่อเห็นลูกชายแล้วมันอารมณ์เสีย

เวทัสมองพ่อตัวเอง “ตอนที่ผมคบกับปาณี เธอยังไม่ได้อยู่กับน้าชายแล้วผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขา……”

“ฉันหมายถึงติรยา!” นพรุจจ้องเธอ “เธอไปดูสิว่าเธอไปเดือดร้อนกับผู้หญิงอะไร? แค่ผู้หญิงคนหนึ่งยังจัดการไม่ได้ ใช้ไม่ได้จริงๆ!”

พูดจบนพรุจก็เดินไปเลย

สิบสองโมง พิธีงานแต่งงานจะเริ่มแล้วทุกคนนั่งลงกับที่มีแต่ที่ติรยามันยังว่างอยู่

เวทัสนั่งอยู่ข้างนพรุจเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณชัยพรคุณฐิติพรและคุณจันวิภา

วันนี้ธามนิธิแต่งงานทุกคนใรครอบครัวก็ต่างดีใจด้วย

เธออดที่จะมองคุณพ่อที่อยู่ข้างๆสีหน้าไม่แสดงท่าทีอะไรเลยไม่ได้ ไม่คิดว่าคุณพ่อ……จะขังติรยาไว้

ณ ตอนนี้ ทุกงานมาร่วมในพิธีงานแต่งงานยกเว้นติรยาที่โดนขังไว้ในห้องเมื่อกี้ ประตูเปิดไม่ได้ โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณนี่มันหาทางช่วยเหลือไม่ได้เลยอย่าว่าแต่จะไปดูความอับอายของปาณีเลย

ต้องยอมรับวว่าคุณพ่อมีคนความโหด นี่ไปหลอกให้ติรยาเข้าห้องได้หน้านิ่งแล้วขังเธอไว้

บนเวที พิธีกรก็ได้เริ่มงาน

ธามนิธิ ในเมืองชยุตนี้แค่พูดถึงชื่อก็มีคนรู้จักผู้ชายคนนี้มากมาย คนที่เคยได้ยินชื่อเขามีเยอะแต่คนที่เคยเจอเขากลับมีน้อย

เขาอยู่ในค่ายทหารตลอดน้อยมากที่กลับมาและก็ไม่ค่อยออกสื่ออีก

ก็เลยวันนี้ทุกคนก็ต่างตื่นเต้นอยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาเป็นยังไง

“ต่อไปขอต้อนรับเจ้าบ่าวนะครับ……”

ได้ยินเสียงพิธีกรทุกคนก็ยิ่งมีกะจิตกะใจแล้วมองไปทางเดียวกันไม่พอยังมีคนเอาโทรศัพท์ขึ้นมาอีก

ผ่านไปประมาณสองวิก็ธามนิธิที่นั่งบนเก้าอี้เข็นโดยมีไวยาตย์เข็นเข้ามา……

วันนี้ธามนิธิใส่เสื้อสูทสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว เนคไทสีดำเป็นเสื้อสูทแบบพื้นฐานในงานแต่ง

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้เข็น เซ็ตผมไว้ข้างหลังเผยหน้าผากให้เห็นบวกกับใบหน้าคมนี่มันหล่อเหลามากจริงๆ

แล้วบวกกับดางตาอันสวยสง่าดั่งดาวหนึ่งคู่……

ถ้า……ถ้าไม่นั่งในเก้าอี้เข็น นี่จะเป็นคนเพอร์เฟคขนาดไหนกัน!

ในผู้คนมากมายก็เนิ่มมีเสียงกระซิบความสงสัยขึ้นมา “ทำไมนั่งอยู่บนเก้าอี้เข็น?”

“ได้ข่าวเลยเคยเกิดอุบัติเหตุ”

“แต่ก็ผ่านมานานแล้วนะยังไม่หายดีอีกหรอ?”

“เหมือนว่าชาตินี้คงไม่หายแล้วแหละ! ไม่งั้นคุณมีสุวรรณ์จะทิ้งผู้ชายหล่อๆแบบนี้แล้วหนีทำไม?”

“เสียดายจริงๆ! หล่อขนาดนี้แต่ต้องนั่งเก้าอี้เข็นตลอดชีวิต”

“ไม่ใช่แค่นี้นะ! ฉันยังได้ยินมาอีกว่าเขาคลอดลูกไม่ได้ด้วย ถ้าใครแต่งงานกับเขาสงสัยชาตินี้คงต้องอยู่แบบเหงาๆแล้วดูแลเขาตลอดชีวิต”