ตอนที่260
อาจจะเพราะในสายตาเขาเธอก็ยังเป็นเด็กอยู่!
ปาณีใช้มือเกยคางไว้แล้วถอดหายใจ
ดึงความสนใจจากธามนิธิมาได้
ธามนิธิมองเธออายุน้อยๆแต่ทำหน้าเหมือนคนลำบากมีแค้นเยอะเลยถาม “เป็นอะไร?”
ปาณีชี้อาหารในถ้วย “ไม่อยากกินแล้ว”
“เมื่อกี้ยังบอกว่าหิวไม่ใช่หรือไง?” เธอชอบกินจะตายแต่ไม่อยากกินเนี่ยนะ
ปาณีก้มหัวไม่มองธามนิธิ “เห็นคุณอาไม่มีความสุข ฉันก็ไม่มีความสุขก็เลยไม่อยากกินแล้ว”
ธามนิธิมองเธอแบบนี้ก็หัวเราะ “มาๆกินข้าวกันเถอะ”
ไม่ว่าจะเศร้าขนาดไหนแต่พอได้คุยกับเธอก็จะลืมเรื่องพวกนั้นชั่วคราว
ปาณี “ฉันอยากกินกุ้ง”
“ของเธอหมดเลย” บนโต๊ะมีกุ้งจานหนึ่ง
ปาณีมองธามนิธิ “แกะกุ้งให้ฉันด้วย”
เธอคีบไปใส่ในถ้วยเขา
นี่หัดสั่งคนเป็นแล้ว?
ธามนิธิมองเธอ มือก็ยอมไปแกะให้กุ้งให้เธอ แกะเสร็จก็เอาไปให้เธอ
ไวยาตย์ไม่ไว้ใจธามนิธิ ไปพูดกับพ่อแม่ธามนิธิเสร็จก็กลับมาเลย
ทีแรกคิดว่าคุณธามนิธิคงเศร้ามากๆแต่พอเข้ามากลับเห็นคนเย็นชาอย่างธามนิธิกำลังแกะกุ้งให้ภรรยาตัวเองอยู่
โอ้โห่!
คุณธามนิธิเป็นคนเข้าใกล้ผู้คนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...