ตอนที่264
ก่อนหน้านี้ที่ปาณีอยู่ในห้องแต่งตัว ทั้งส้มโอและทีนาร์ก็อยู่
ทีนาร์ถาม “โมรีไปไหนแล้วเนี่ย?”
ตอนกินข้าวพวกเขายังอยู่ด้วยกันสามคนแต่พอกินเสร็จก็ไม่เจอโมรีเลย
“ไม่รู้สิ” ส้มโอไม่ได้สนใจเรื่องนี้แต่แค่เอาโทรศัพท์ออกมาเล่น
“แล้วปาณีจะมาตอนไหนเนี่ย?” ทีนาร์นั่งลงไป “หรือว่าพวกเรากลับไปก่อน?”
“รอเธอหมดงานแล้วคงมาแหละ พวกเราก็รอเธออีกแป๊บนึงอย่างน้อยก็ควรทักทายก่อนกลับ” ไม่งั้นถ้าไม่กล่าวไม่ลาสักคำแล้วไปมันดูไม่มีมารยาท
ทีนาร์เลยนั่งลงไปต่อ
ปาณีเดินออกจากตรงธามนิธิเดินไปถึงหน้าห้องกำลังจะเข้าไปก็ได้ยินเสียงทีนาร์ “เธอว่าปาณีคิดอะไรกันถึงแต่งงานกับคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เข็นแบบนั้น”
“เธอพูดมั่วอะไรเนี่ย?” ส้มโอยกหัวขึ้นมองทีนาร์
“ฉันไม่ได้พูดมั่วสักหน่อย” ทีนาน์ตอบอย่างไม่ยอม “ตอนกินข้าวเธอก็ไม่ใช่ไม่ได้ยิน คนพวกนั้นเล่ากันว่าปาณีแต่งงานเพราะเงินก็ว่าทำไมปกติปาณี้หมือนรวย ซื้อแค่โทรศัพท์ก็เกือบหนึ่งหมื่นหยวนแล้วครั้งที่แล้วที่เขาเลี้ยงฉันกับโมรีกินข้าวก็ตั้งหลายร้อยหยวน นั่นเป็นค่าขนมฉันหนึ่งอาทิตย์เลยนะ”
ทีแรกเธอคิดว่าปาณีที่บ้านคงรวยเหมือนติรยาแต่ไม่คิดว่าเงินของเธอได้มาแบบนี้
ทันใดนั้นก็รู้สึกดูถูกปาณีขึ้นมา
ทั้งๆที่บ้านปาณีจนกว่าบ้านเธอก็แค่พึ่งผู้ชายที่รวยเลยพีคกลับมาได้
แต่เสียดายเขาเป็นคนพิการเลยยอมแต่งงานกับปาณี
ปาณียืนอยู่นอกห้องได้ยินที่ทีนาร์พูดก็กำหมัดแน่น
ครั้งที่แล้วที่เธอเลี้ยงทีนาร์และโมรีนั่นเป็นเวยป๋อของเธอสร้างรายได้ให้เธอ เธอดีใจเลยอยากเลี้ยงรูมเมทตัวเอง
ถึงแม้ธามนิธิจะให้ตังเธอไว้แต่นอกจากจะมีเหตุจำเป็นจริงๆค่อยใช้นอกนั้นเธอก็เก็บออมไว้หมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...