My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 275

ตอนที่275

ถ้าเป็นคนอื่นในงานแต่งโดนหัวเราะเยาะขนาดนั้น เธอก็คงรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เลือกอยู่มั้ง?

ปาณี “ฉันไม่เสียใจ”

ถ้าไม่ใช่เพราะธามนิธิเธออาจจะไม่มีโอกาสมาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้จะเสียใจทำไม?

เธอจะไม่มีวันลืมว่าตอนที่ตัวเองหมดหวังที่สุดเป็นธามนิธิที่ยื่นมือมาช่วยเธอไว้

ในตอนที่เธอเสียใจมากที่สุดมีแต่ธามนิธิที่ห่วงเธอ

เธอตอบอย่างไม่ลังเลทำให้เวทัสยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก เธอไม่เสียใจแต่เขา……เสียใจ!

เวทัสไปแล้ว ชยรพเข้ามาต่อแล้วมองปาณี “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร”

“งั้นพวกเราไปก่อนนะ” เธอรู้ว่าปาณีไม่ยอมให้พวกเขาส่งเธอกลับบ้านหรอกเลยไม่ได้เรียกเธอด้วย

และถ้าให้คุณลุงธามนิธิรู้ว่าตัวเองกับปาณีสนิทกันเดียวก็ได้ตายอย่างไม่รู้ตัวพอดี

ปาณี “อือ”

เธอเห็นเวทัสกับชยรพไปแล้วค่อยเดินไปที่สถานีรถไฟฟ้าคนเดียว

ตอนธามนิธิเข้ามา ปาณีกำลังถือโทรศัพท์แล้วนอนบนโซฟาในโทรศัพท์ยังมีเสียงละครดังออกมาแต่เธอหลับไปแล้ว

ธามนิธิเอาเก้าอี้เข็นไปหยุดอยู่ที่หน้าเธอแล้วมองเธอสภาพนี้แล้วเขย่าหัวอย่างหมดอารมณ์

ดูแค่ละครยังหลับได้ ยอมเธอแล้วจริงๆ

เขายื่นมือมาเก็บโทรศัพท์จากมือเธอ

โทรศัพท์พึ่งห่างจากมือปาณีก็ตื่นทันที เธอเปิดตาขึ้นมมองธามนิธิที่อยู่หน้าตัวเอง “……คุณอา”

ธามนิธิ “ง่วงแล้วทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนเตียง? นอนที่โซฟาไม่กลัวเป็นไข้หรือไง?”