My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 282

ตอนที่ 282

ในรถเงียบมาก ไวยาตย์เห็นปาณีเป็นแบบนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไร นั่งเป็นฉากหลังอย่างเงียบๆ

ธามนิธิมองไปยังปาณีที่ซบอกเขาอยู่ แขนของเธอกอดเอวเขาไว้แน่น

เหมือนเธอจะเดินมาไกลมาก เหนื่อยจนเกือบจะเป็นลม ซบอยู่กลางอกเขา ทำให้เขาด่าไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว แต่กลับมีความรู้สึกอยากปกป้องเธอ

ไวยาตย์เปิดประตูอย่างเบามือ ลงจากรถ ให้พวกเขาสองคนคุยกันเป็นการส่วนตัว

ธามนิธิมองไปยังปาณีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ไม่ได้รีบร้อนพูดอะไร

ปาณีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เงียบจนเหมือนคนที่นอนหลับ

ผ่านไปสักพัก ธามนิธิก็ได้ยินปาณีไอสองครั้ง เขาก้มหัวลง และแนบลงบนหน้าฝากเธอ พบว่าเธอตัวร้อนมาก

“เธอเป็นไข้?” เขามองเธออย่างเข้มขรึม

ปาณีพูดว่า “เปล่าค่ะ แค่เจ็บคอนิดหน่อย หนูง่วงมาก อยากนอนสักพัก”

พูดจบ เธอก็ซบเข้าไปในอ้อมแขนของเขา หาท่าทางที่หลับสบายมากที่สุด เธอหลับในอ้อมแขนของเขา

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ชลิตก็เปิดประตูรถ มองไปยังปาณีที่อยู่ในอ้อมแขนของธามนิธิ “ทำไมเรียกฉันมาที่นี่ล่ะ?”

เขายอมใจจริงๆ!

หลังเลิกงาน คนยังไม่ทันถึงบ้าน ก็ถูกธามนิธิเรียกมาที่นี่สักก่อน

ธามนิธิไม่ได้รู้สึกผิดที่จู่ๆก็เรียกชลิตมาที่นี่ ในสายตาเขามีเพียงปาณีเท่านั้น “เธอเป็นไข้”

ชลิตยื่นปรอทมาให้ “วัดไข้ให้เธอก่อน”

ในโลกใบนี้ ก็มีเพียงธามนิธิเท่านั้นที่จะเรียกใช้เขาได้

หลังจากวัดไข้เสร็จ ปรอทก็หยิบยาออกมา พูดกับธามนิธิว่า “ยังดีที่ไข้ไม่สูงมาก ให้เธอพักผ่อนเยอะๆก็จะดีขึ้น”

ปรอทลงจากรถไป ปาณีที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของธามนิธิก็ลืมตาขึ้น ธามนิธิเห็นเธอตื่นแล้ว พูดอย่างอ่อนโยนว่า “กินยานี่ก่อน”