ตอนที่ 287
“หนูก็ไม่ได้อยากซักสักหน่อย” ปาณีพูด “แค่ไม่อยากให้น้ามาเห็น พูดไปแล้วก็โทษคุณนี่แหละ!”
เธอบริสุทธิ์ผุดผ่องมาตั้งหลายปี พังเพราะมือคุณนี่แหละ
ซักผ้าปูอย่างยากลำบาก แล้วยังจะมารังเกียจที่เธอซักจนพังอีก!
ธามนิธิมองไปยังท่าทางที่โมโหของเธอ พูดว่า “โอเค โทษฉันๆ กินข้าวหน่อยไหม?”
เธอยังไม่ได้กินข้าวเช้า ตอนนี้คงหิวมากแน่ๆ
ปาณีจ้องเขาแวบหนึ่ง ถึงจะลุกออกมาจากห้องน้ำ
......
ชั้นล่าง ในห้องอาหาร ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆ มองดูท่าทางการทานข้าวของเธอ ยิ้มอย่างอบอุ่น
วันนี้อาการของเธอดูดีกว่าเมื่อวานเยอะเลย
เมื่อวานยังทำเหมือนกับจะโดนความจริงถล่มจนพังพินาศ วันนี้กลับกระปรี้กระเปร่าซะงั้น
ธามนิธิถามว่า “อร่อยไหม?”
“ค่ะ” ปาณีพยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่าย ยกน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่มไปคำใหญ่
ในเวลาที่ทั้งสองคนทานข้าว บรรยากาศรอบๆอบอุ่นมาก
ปาณีไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร แม้ว่าจะเถียงกับเขาตอนอยู่บนห้องเมื่อครู่ แต่กลับไม่ได้เอาเรื่องพวกนั้นมาใส่ใจ
น้าลำมุงเดินเข้ามาจากข้างนอก พูดว่า “คุณธามนิธิคะ คุณหนูเวทัสมาค่ะ”
“.....” ปาณีได้ยินเสียงนั้น มือที่ยกแก้วก็หยุดอยู่กลางอากาศ
เวทัส?
เขามาทำอะไร?
เธอมองไปยังธามนิธิที่นั่งข้างๆอย่างรู้ทัน พบว่าสีหน้าของธามนิธินิ่งสงบมาก “ให้เขาเข้ามาเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...