ตอนที่ 288
ตอนนั้นยังเด็กทั้งคู่ ทั้งสองคนจึงไร้เดียงสามาก
พออยู่ต่อหน้าเพื่อนๆแล้ว ไม่มีความกล้าที่จะมองหน้าฝ่ายตรงข้ามด้วยซ้ำ
ธามนิธิมองไปยังปาณี แววตาเป็นประกายเล็กน้อย
แววตายิ้มนั้นทำให้ปาณีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “สิ่งที่หนูพูดเป็นความจริงนะคะ ทำไมคุณถึงไม่เชื่อหนูล่ะ”
“ฉันเชื่อ” ธามนิธิยิ้ม
ชอบการเอาตัวรอดของเธอจริงๆเลย!
เขาไม่ใช่คนที่จะจู้จี้จุกจิกกับเรื่องในอดีต แต่พอได้ยินเธออธิบายแบบนี้ ก็ทำให้เขาดีใจมาก
ปาณีถูกสายตาของเขาจ้องมองจนหน้าแดงขึ้นมา “คุณไปเคลียร์ธุระของคุณเลย หนูกินเองได้ค่ะ”
ธามนิธิพูดว่า “ไม่เป็นไร ให้เขารอไปก่อน”
เวทัสจะสำคัญกว่าสุดที่รักของเขาได้ยังไง?
“......” ปาณีหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “มีอย่างคุณที่ไหนกัน? นั่นเป็นหลานแท้ๆของคุณนะ! รอดูได้เลยว่าพี่จะจัดการคุณยังไง”
แค่กๆ แม้ในใจของพี่จะเห็นธามนิธิสำคัญกว่าเวทัส แต่ว่า นั่นเป็นลูกชายแท้ของเธอนะ!
“รอฉันกลับมานะ” ธามนิธิจับมือของเธอไว้แน่น ก่อนจะออกไปจากห้องอาหาร
ไวยาตย์เข็นธามนิธิเข้าไปในห้องทำงาน เห็นเวทัสยืนอยู่ข้างๆโต๊ะ กำลังจ้องมองรูปถ่ายของปาณีที่วางอยู่บนโต๊ะ
แม้เขาจะเขาจะแค่ดูรูปถ่าย แต่ว่า จากสายตาของเขา ยังสามารถมองเห็นความรู้สึกที่เขามีต่อปาณีได้เหมือนเดิม
ภาพเบื้องหน้านี้ ทำให้ไวยาตย์ปาดเหงื่ออย่างห้ามไม่ได้
จึงพูดเตือนว่า “คุณชายเวทัสครับ”
เวรกรรมจริงๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...