My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 307

ตอนที่307

ปาณี “ใช่ค่ะ”

ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าเวทัสจะเอานภันต์เข้าทีมแข่งของเขาไปทำไม

“งั้นก็ดีแล้วนะ ให้เวทัสดูแลเขาหน่อย”

เวทัสที่ก้มหัวกินน้ำซุปอยู่ก็ยกหัวขึ้นตอบแทรก “มีแต่เขาที่ดูแลผมทั้งนั้น”

“งั้นเธอก็คงอวดดีสินะ” จันวิภามองบนใส่เขา “น้องชายของปาณีน่าจะอายุน้อยกว่าเธอ”

“อือแต่ว่าสกิลการเล่นของเขาใช้ได้”

“งั้นพวกเธอก็สนิทกันก็พาเขามาเล่นที่บ้านหน่อยสิ ฉันเคยเจอเขามาก่อนรู้สึกเขาก็ดีนะ”

เวทัส “อือ”

ตอนที่พวกเธอกำลังคุยเรื่องของนภันต์ก็มีแค่ธามนิธิที่อยู่เงียบๆแล้วกินข้าว

ความสัมพันธ์ของเขาและนภันต์ยังไม่สนิทกันมีแค่เมื่อวานนภันต์มาทานข้าวที่บ้านก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยหลายประโยคเลย

นิสัยธามนิธิเย็นชาแถมอายุมากกว่าอีกก็เลยไม่มีเรื่องอะไรให้คุยกับนภันต์

อยู่ๆก็รู้สึกในใต้โต๊ะมีมือหนึ่งยื่นเข้ามาจับกุมมือเขาไว้

ธามนิธิยกหัวขึ้นมองปาณีเพราะว่าอยู่ในบ้านฝามือเธอเลยร้อนนิดนึง

เขามองเธอที่ไม่กินข้าวดีๆแล้วยังมาหยอกเขาอีก?

ปาณีพูดอย่างขอ “คุณอาคะถ้าว่างๆเดียวฉันให้นภันต์มากินด้วยกันเองดีไหมคะ?”

ธามนิธิค่อยพบว่านี่ปาณีอยากให้ความสัมพันธ์ของเขาและนภันต์สนิทขึ้นนี่เอง

เขาตอบ “อือ”

“งั้นคุณอาว่างตอนไหนคะ?”

“เธอตัดสินใจเลย” เธอนัดเวลามาถึงแม้เขาไม่ว่างก็จะหาเวลามาให้ได้

ปาณี “งั้นไว้ฉันไปคุยกับนภันต์อีกทีนะคะ”

เวทัสที่นั่งอยู่ข้างๆมองการกระทำของทั้งสองคนนัยน์ตาก็ยิ่งดำไปอีก

พรุ่งนี้ช่วงเช้าไม่มีเรียนพอกินข้าวเสร็จเวทัสก็กลับบ้านไปพร้อมจันวิภา

ไม่มีเวทัสมายุ่งในบ้านก็เงียบสงบ หลังอาบน้ำเสร็จปาณีก็ไปนอนในอ้อมกอดของธามนิธิยกมือถือขึ้นส่งข้อความให้นภันต์ก็ได้ยินเสียงธามนิธิ “สุขภาพดีขึ้นหรือยัง?”

“……”

“ยัง……เลยคะ” ปาณีพูดอย่างหมดความมั่นใจ

อยู่ๆมาเป็นห่วงสุขภาพของเธอ เธอก็ไม่ใสซื่อจนคิดแค่ว่าเขามาถามเรื่องเป็นหวัดของเธออย่างเดียวหรอก

มีแปดส่วนที่เขาคิดเรื่องนั้นอีกแล้ว……

ธามริธิขมวดคิ้ว ช่วงนี้เธอพูดแบบนี้ทุกคืนก็เริ่มทำให้เขาเกิดความสงสัยขึ้นมา “ทำไมยังไม่หายดีอีก? จะให้ฉันตรวจดูหน่อยไหม?”

ตรวจ?

จะตรวจยังไง?

ในสมองของปาณีก็มีภาพที่ไม่สามารถบรรยายได้ปรากฏขึ้นมา เธอรีบตอบกลับไปอย่างตกใจ “ไม่ใช่……ฉัน……ประจำเดือนฉันมา!”

“……” ธามนิธิมองเธอ “อ่อ”

ดูเหมือนไม่ดีใน!

แน่นอนสิให้ดีใจกับผีอ่ะสิ

ปาณีเห็นหน้าผิดหวังของเขาก็รีบอ้อน “ฉันก็ไม่มีวิธีแก้ไขสักหน่อยไม่งั้นให้ฉันจุ๊บคุณอามาชดเชยสักหน่อย?”

ธามนิธิมองเธอที่อยู่ในอ้อมกอด กินเนื้อไม่ได้แต่โดนเธอจุ๊บสักที……ก็ได้อยู่!

ปาณีเห็นเขาไม่ปฏิเสธก็ยกหัวขึ้นหอมแก้มเขาหนึ่งที

ธามนิธิทำเสียงต่ำ “หอมแก้ม?”

ราวกับมีความคิดเห็นมากกับเรื่องนี้

“งั้นคุณอาอยากทำอะไร?” ปาณี “ถ้าคุณอาทนไหวฉันก็ไม่ว่าอะไรนะคะ”

ก็ถ้าทำให้ไฟลุกมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอสักหน่อย

ธามนิธิ “……”

ช่างเถอะๆ!

“นอนได้แล้ว”

ปาณีถือโทรศัพท์ไว้ “รออีกแป๊บนึง นภันต์ยังไม่ตอบข้อความของฉันเลย”

ธามนิธิกอดเธอไว้หัวของเธอชนกับคางของเขาทั้งสองคนดูสนิทสนมกันมาก

ช่วงนี้อากาศหนาวตอนกลางคืนกอดกันนอนแบบนี้มันก็รู้สึกอบอุ่นไปอีกแบบ

ปาณีร่างกายเย็นง่ายและกลัวหนาว ฤดูหนาวที่ผ่านมาแค่พึ่งเข้าฤดูแล้วก็นึกไปถึงฤดูหนาวอีกหลายเดือนข้างหน้าก็รู้สึกไม่สบายแล้ว