ตอนที่307
ปาณี “ใช่ค่ะ”
ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าเวทัสจะเอานภันต์เข้าทีมแข่งของเขาไปทำไม
“งั้นก็ดีแล้วนะ ให้เวทัสดูแลเขาหน่อย”
เวทัสที่ก้มหัวกินน้ำซุปอยู่ก็ยกหัวขึ้นตอบแทรก “มีแต่เขาที่ดูแลผมทั้งนั้น”
“งั้นเธอก็คงอวดดีสินะ” จันวิภามองบนใส่เขา “น้องชายของปาณีน่าจะอายุน้อยกว่าเธอ”
“อือแต่ว่าสกิลการเล่นของเขาใช้ได้”
“งั้นพวกเธอก็สนิทกันก็พาเขามาเล่นที่บ้านหน่อยสิ ฉันเคยเจอเขามาก่อนรู้สึกเขาก็ดีนะ”
เวทัส “อือ”
ตอนที่พวกเธอกำลังคุยเรื่องของนภันต์ก็มีแค่ธามนิธิที่อยู่เงียบๆแล้วกินข้าว
ความสัมพันธ์ของเขาและนภันต์ยังไม่สนิทกันมีแค่เมื่อวานนภันต์มาทานข้าวที่บ้านก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยหลายประโยคเลย
นิสัยธามนิธิเย็นชาแถมอายุมากกว่าอีกก็เลยไม่มีเรื่องอะไรให้คุยกับนภันต์
อยู่ๆก็รู้สึกในใต้โต๊ะมีมือหนึ่งยื่นเข้ามาจับกุมมือเขาไว้
ธามนิธิยกหัวขึ้นมองปาณีเพราะว่าอยู่ในบ้านฝามือเธอเลยร้อนนิดนึง
เขามองเธอที่ไม่กินข้าวดีๆแล้วยังมาหยอกเขาอีก?
ปาณีพูดอย่างขอ “คุณอาคะถ้าว่างๆเดียวฉันให้นภันต์มากินด้วยกันเองดีไหมคะ?”
ธามนิธิค่อยพบว่านี่ปาณีอยากให้ความสัมพันธ์ของเขาและนภันต์สนิทขึ้นนี่เอง
เขาตอบ “อือ”
“งั้นคุณอาว่างตอนไหนคะ?”
“เธอตัดสินใจเลย” เธอนัดเวลามาถึงแม้เขาไม่ว่างก็จะหาเวลามาให้ได้
ปาณี “งั้นไว้ฉันไปคุยกับนภันต์อีกทีนะคะ”
เวทัสที่นั่งอยู่ข้างๆมองการกระทำของทั้งสองคนนัยน์ตาก็ยิ่งดำไปอีก
พรุ่งนี้ช่วงเช้าไม่มีเรียนพอกินข้าวเสร็จเวทัสก็กลับบ้านไปพร้อมจันวิภา
ไม่มีเวทัสมายุ่งในบ้านก็เงียบสงบ หลังอาบน้ำเสร็จปาณีก็ไปนอนในอ้อมกอดของธามนิธิยกมือถือขึ้นส่งข้อความให้นภันต์ก็ได้ยินเสียงธามนิธิ “สุขภาพดีขึ้นหรือยัง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...