ตอนที่308
แต่ตอนนี้มีคุณอาอยู่ข้างๆก็พบว่าที่จริงแล้วฤดูหนาวก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น
ทั้งสองคนรอไปอีกสักพักก็ยังไม่เห็นนภันต์ตอบกลับมา ปาณีไม่ไว้ใจเลยลุกขึ้นมานั่ง “ฉันโทรหาเขาก่อน”
ปกตินภันต์ตอบข้อความเร็วมาก
ธามนิธิมองปาณีที่ลุกขึ้นมานั่งแล้วโทรหานภันต์
ระหว่างรอสายเธอก็ขมวดคิ้วดูเหมือนเป็นห่วงน้องชายมาก
“สวัสดีครับ” รอไปอีกสักพักโทรศัพท์ถึงรับสายแต่ว่ามันกลับไม่ใช่เสียงของนภันต์
ปาณีขมวดคิ้วแล้วถาม “นี่เป็นโทรศัพท์ของนภันต์ไม่ใช่หรอคะ?”
“ใช่ครับ ผมเป็นรูมเมทเขาครับเขาไข้ขึ้นหนักมากแล้วเป็นลมตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาลครับ”
“……” ปาณีฟังจบก็รู้สึกปวดหัวทันที
เมื่อคืนตอนนภันต์มาก็เหมือนจะไม่ค่อยสบายแต่เห็นไม่ได้หนักมากปาณีเลยไม่ได้ไปสนใจแต่ทำไมแค่วันเดียวก็ถึงกับเป็นลมเข้าโรงพยาบาลได้?
ปาณีถามที่อยู่เสร็จก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วพูดกับธามนิธิ “นภันต์ไม่สบายฉันไปหาเธอที่โรงพยาบาล พ่อแม่ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่มีแค่ฉันที่อยู่ใกล้หน่อย”
ธามนิธิ “ฉันเป็นเพื่อน”
“ไม่ต้อง” ปาณีมองคุณอา “คุณอารีบพักผ่อนเถอะ เดียวฉันให้คนขับรถไปส่งก็ได้แล้วตอนนี้มันยังไม่ดึกมาก”
“งั้น……ระหว่างทางก็ระวังหน่อยนะ”
“อือ” ปาณีรีบเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วพูดกับธามนิธิ “งั้นฉันไปแล้วนะ?”
“อือ” ธามริธินั่งอยู่บนเตียงมองปาณีที่เดินออกไปนัยน์ตาก็ยิ่งดำไปอีก
ถ้าตอนนี้เขาปกติดีไม่เหมือนกับตอนนี้ก็คงจะไปเป็นเพื่อนเธอได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...