My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 316

ตอนที่316

นลิน มีสุวรรณ์เป็นคนที่เขาเกลียดมากที่สุด

แน่นอนว่าบ้านวิสิทธิ์เวชก็ไม่มีคนยินดีเธอเช่นกัน

แม้แต่จันวิภาที่เป็นคนแนะนำเธอให้กับธามนิธิยังโมโหแทนเลย

ปาณี “คุณอาตอบตกลงหรอคะ?”

ไวยาตย์ “ครับ”

ธามนิธิอาบน้ำเสร็จช่วยพยุงเขาขึ้นบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้

เธอนั่งที่ขอบเตียงแล้วมองธามนิธิที่อยู่ใต้แสงไฟและไปจับกุมมือเขาไว้

ธามนิธิที่พึ่งอาบน้ำเสร็จดูหล่อมาก ผมยังเปียกๆอยู่นิดนึงมันมีความเซ็กซี่ที่อธิบายไม่ได้

ปาณีมองเธอแต่ก็ไม่ได้รีบพูดอะไรราวกับอยากถามอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง

ธามนิธิมองเธอที่ราวกับมีความลับ “มีอะไร?”

“มีบางเรื่องที่อยากถามแต่ก็รู้สึกถามแล้วก็ไม่ค่อยดี” ปาณีสับสนอยู่

ธามนิธิยิ้ม “คุยกับสามีตัวเองแล้วมีอะไรให้น่ากังวลอีก? มีอะไรบอกสิ”

“ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้คุณอาจะไปนัดของคู่หมั้น?” ปาณีรวมความกล้าแล้วถามออกไป

ธามนิธิขมวดคิ้ว “ไวยาตย์บอกเธอ?”

ปาณีทำเป็นหลบสายตา “เออคือว่า.......”

ไม่รู้ว่าแบบนี้ถือว่าขายไวยาตย์หรือเปล่า?

ธามนิธิจับมือเธอแล้วพูด “เธอโง่หรือไง? ฉันแต่งงานแล้วจะไปเอาคู่หมั้นมาจากไหน?”

“เออ......” คำพูดของธามนิธิทำเอาใจของปาณีที่กำลังระแวงอยู่ก็สงบลงแถมยังรู้สึกถึงความหวานแหววอีก

นี่คุณอากำลังปฏิเสธความสัมพันธ์ของเขากับนลิน มีสุวรรณ์งั้นหรอ?

ธามนิธิยื่นมือไปจับที่หัวเธอแล้วกดลงมาวางบนหน้าอกเขา น้ำเสียงอ่อนโยน “อย่าไปคิดอะไรเรื่อยเปื่อยล่ะ ฉันไปเจอเขาพรุ่งนี้เพราะเรื่องงานต่างหากฉันกำลังอยากถามเธอพอดีเลยว่าว่างหรือเปล่าถ้าว่างเธอจะไปกับฉันไหม?”

ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ได้หรอ?”

“เธอมีเวลาก็พอ” เขาอยากให้เธออยู่เขียงข้างทุกวันแต่เพราะปาณีต้องไปเรียนแล้วทำงานพาร์ทไทม์บนเวยป๋อก็เลยปกติไม่ค่อยได้เรียกเธอไปไหนด้วย

ปาณี “ได้สิเดียวพรุ่งนี้ฉันอัพเดทเวยป๋อล่วงหน้าแล้วกลางคืนออกไปกินข้าวกับคุณอา”

ธามนิธิ “นอนได้แล้ว! ดึกขนาดนี้แล้งเธอไม่ง่วงหรือไง”

“ที่จริงง่วงนะ” ปาณีขึ้นไปบนเตียงแล้วอิงหมอน “ตอนรอคุณอากลับมาเกือบจะนอนหลับไปแล้ว”

แต่เธอเป็นห่วงเขาอยากรอให้เขากลับมาก่อนได้เห็นเขาปลอดภัยดีก่อน

ธามนิธิไปขยี้หัวเธอ “นอนได้แล้ว!”

ที่นัดหมายไปกินข้าวกับนลิน มีสุวรรณ์เป็นร้านอาหารในโรงแรมห้าดาว

ไวยาตย์เข็นธามนิธิเข้าไปปาณีเดินตามหลังพวกเขา นลิน มีสุรววณ์มาถึงก่อนแล้ววันนี้เขาใส่เดรสสีครีมและจัดทรงผมนิดหน่อยทั้งสวยและสง่า......

ยังดีที่รู้ว่าเขาเป็นใครก่อนตอนนี้ปาณีมองเขาเลยไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่และในใจก็มีความเอาเขาเป็นศัตรูอีกด้วย

นลิน มีสุวรรณ์นั่งอยู่กับที่พอเห็นธามนิธิก็ยิ้ม “ธามนิธิไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่หวานแหววและน้ำเสียงราวกับสนิท

ได้ยินที่เขาเรียกคุณอาแบบนี้ปาณีก็ขมวดคิ้ว

เธอพบว่าตัวเองเกลียดที่ผู้หญิงคนอื่นเรียกธามนิธิแบบนี้!

ธามนิธิไม่ได้ตอบแต่ให้ไวยาตย์เข็นตัวเองไปถึงที่โต๊ะและปาณีก็นั่งลงไปตาม

ระหว่างทางที่มาปาณีก็เคยคิดว่าถ้านลิน มีสุวรรณ์เห็นตัวเองมันจะเป็นยังไงกัน

อาจจะโกรธ?