My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 320

ตอนที่320

เขารู้สึกเป็นห่วงปาณีโดนธามนิธิหลอกจนต้องมาช่วยธามนิธิตรงนี้

ปาณีได้ยินที่เขาพูดเกือบอ้วกเป็นเลือด

เธอมองนลิน “ถึงแม้ฉันยังไม่ได้เข้าสังคมแต่ก็รู้ว่าขอบเขตของคนคือยังไง อย่างน้อยก็ไม่ใช่พวกที่ไม่สนใจคู่หมั้นตัวเองตอนเกิดอุบัติเหตุและปล่อยให้ครอบครัวตัวเองไปทำร้ายคนอื่น”

พูดถึงตรงนี้ปาณีก็หัวเราะ “ฉันนี่สงสัยจริงๆว่าคุณนลิน มีสุวรรณ์เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงรู้สึกว่าที่คุณธามนิธิทำทั้งหมดนี้คือเพื่อที่อยากให้คุณกลับไปหา? เขาอยากให้คุณกลับไปเพื่อที่ตอนเกิดอุบัติเหตุอีกครั้งแล้วให้คุณทิ้งเขาอีกงั้นหรอ? คนแต่งงานกันก็เพื่อที่อยากหาคนที่อยู่ด้วยจนแก่ได้แต่ฉันว่าถึงแม้เป็นผู้ชายคนอื่นก็คงไม่อยากแต่งกับคุณนลิน มีสุวรรณ์แบบนี้......เพราะไม่รู้ว่าตอนไหนภรรยาตัวเองจะทิ้งตัวเองไป?”

คำพูดที่พูดออกมาปาณีไม่คิดว่าตัวเองมีความกล้าขนาดนี้

ทำเพื่อคุณอาเธอนี่ก็ถือว่าหลุยส์จริงๆ

นลิน มีสุวรรณ์ดูเหมือนคนที่อ่อนแอไม่สู้เลยดูเหมือนว่าท่าทีของปาณีโหดมากกว่า

เลขาที่อยู่ข้างๆตอบแทน “คุณปาณีพูดแบบนี้มันมากเกินไปไหมครับ!”

“มากเกินไป?” ปาณีมองเลขาคนนั้นอย่างเย็นชา “งั้นหมายความว่าที่เขาทำเมื่อกี้มันถูกต้องงั้นหรอ? งั้นฉันก็ขอให้เธอวันไหนเกิดอุบัติเหตุขาหักแล้วมีแฟนแบบนี้นะทิ้งเธอไว้คนเดียวแล้วหนีไปเอง”

“เธอ......” เลขาโมโหรู้สึกคำพูดของปาณีมันโหดร้ายเกินไป

นี่เขาอยู่ดีๆก็โดนเธอสาปแช่งให้ขาหักงั้นหรอ?

“ทำไม? โกรธหรอ?” ปาณียิ้ม “ถ้าเธอก็รู้สึกโกรธงั้นก็เชิญหุบปาก”

เลขาคนนี้ไม่คิดว่าแค่สองสามประโยคของปาณีก็ทำเอาเขาอึ้งได้ เขามองปาณีและพูดประชด “คุณธามนิธินี่ตาต่ำจริงๆถึงได้แต่งงานกับเด็กๆที่ไม่มีมารยาทแบบนี้”

ปาณีแค่อายุสิบแปดปีในสายตาพวกเขาก็แค่เด็กๆเท่านั้น

เธอไม่มีมารยาท?

ปาณีก็ไม่ได้ถือสาอะไรก็ใช้คำของอีกฝ่ายตอบกลับไป “ก็คนอ่ะนะก็ต้องรู้จักดูสถานการณ์ จะคุยกับคนแบบไหนก็ต้องใช้ท่าทีแบบนั้น”

ก็หมายความว่าเธอมีหรือไม่มีมารยาทตัดสินจากท่าทีของสองคนนั้น

ปาณีอทยุยังน้อยก็ไม่ได้ถือหน้าอะไรอยู่แล้วเลยไม่ได้สนใจพวกนั้น

แต่ทั้งสองคนนี้เป็นคนเอาหน้าไว้ก่อน

พอแบบนี่ก็รู้ได้ชัดว่าพวกเขาเสียเปรียบมากกว่า

เลขาพูดอย่างโมโห “สงสัยคงต้องให้คุณธามนิธิสั่งสอนดีๆสักหน่อย เป็นแค่เด็กคนหนึ่งแต่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยสักนิด อย่าคิดว่าตัวเองเป็นสะใภ้ของบ้านวิสิทธิ์เวชก็น่าอัศจรรย์นะถ้าไม่ใช่เพราะคุณหนูมีสุวรรณ์ของพวกเราไม่ยอมแต่งแล้วคิดว่าเธอจะมีสิทธิ์หรอ?”

“พูดเหมือนว่าคุณหนูมีสุวรรณ์ของพวกเธออยากแต่งก็ได้แต่งงั้นหรอ!” คนที่พูดต่อไม่ใช่ปาณีแต่เป็นไวยาตย์

ปาณีหันกลับไปก็พบว่าธามนิธิและไวยาตย์ออกมาแล้ว

ไวยาตย์มองเลขาที่ยืนข้างๆนลิน “ไม่รู้ว่าตอนนั้นที่คุณธามนิธิยังดีอยู่เป็นใครกันแน่ที่ขอแต่ง! คุณเลขาอย่างน้อยก็ถือว่าเป็นหน้าเป็นตาของคุณชลธีแต่มากลับมาเถียงกับผู้หญิงแบบนี้มันดูเหมือนไม่ค่อยสุภาพนะครับ?”

บ้าจริง! ไวยาตย์ทนไม่ไหวตั้งนานละ

เธอบอกตัวเองว่ายังไงตัวเองก็เป็นเลขของธามนิธิไม่ควรทิ้งหน้าของคุณธามนิธิก็เลยทนไว้ไม่ได้ไปเถียงกับผู้หญิงอย่างนลิน มีสุวรรณ์