My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 324

ตอนที่324

โดยเฉพาะทัศนคติของนลินที่เพิ่งเจอในวันนี้ ทำให้คิดได้ ว่าเธออยากอยู่ข้างกายเขามากเหลือเกิน คอยปกป้องเขา ดูแลเขา

คุณอาของเธอแสนดีขนาดนี้

มีเหตุผลอะไรกันให้ผู้หญิงเลวคนนั้นมารังเกียจ?

ธามนิธิมองไปยังยัยเด็กซื่อบื้อคนนี้ ความอบอุ่นของเธอทำให้นึกถึงดวงอาทิตย์ดวงน้อย “บนโลกใบนี้ คงมีแต่เธอเท่านั้นที่ซื่อบื่อขนาดนี้ ”

ปาณีแย้ง “คุณพูดว่าฉันซื่อบื้ออีกแล้ว วันนี้ฉันซื่อบื้อมากหรือ ”

“ซื่อบื้อสุดๆ” เขาพลิกตัวกลับ กดเธอลงใต้ร่าง ก้มลงจูบปากเล็กๆของเธอ ผ่านไปเนิ่นนานก่อนจะส่งเสียงอย่างคลุมเคลือ “ปาณี”

“อือ?”

“….อย่าไปจากผมนะ”

เสียงของเขาแหบแห้ง แค่ประโยคเดียว กลับทำให้เบ้าตาของปาณีเปียกชื้น “ค่ะ”

เธอไม่ไป ที่ไหนก็ไม่ไปทั้งนั้น ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เธอจะยังคงอยู่เคียงข้างเขา

ต่อให้เขาลุกขึ้นมาไม่ได้อีกทั้งชีวิตก็ไม่เป็นไร เธอจะอยู่เป็นเพื่อนเขาเอง เป็นหนูน้อยของเขา เป็นภรรยาให้กับเขาไปทั้งชีวิต

คำตอบของเธอ เปลี่ยนจูบของเขาให้ลึกซึ้งขึ้น จากริมฝีปาก ไปยังคาง ไหปลาร้า ก่อนเลื่อนลงไปด้านล่าง

ริมฝีปากของเขาคล้ายกับมีเวทมนต์ เพียงไม่นานนักกลับทำให้ร่างกายเธออ่อนปวกเปียก เธอกระซิบเสียงเบา”ไม่เอาแล้ว…”

“เด็กดี” ธามนิธิในคืนนี้ค่อนข้างรุนแรง ไม่เหมือนกับปกติที่ค่อยๆเป็นไปอย่างละมุนละม่อม

“ถ้าเป็นอย่างนี้อาจจะมีน้องได้นะคะ ฉันยังไม่อยากท้อง” ปาณีในตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะมีลูก เธอค่อนข้างแน่ชัดในความคิด

คำพูดของเธอทำให้ธามนิธิคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน ขยับพลิกด้าน และเปิดลิ้นชักที่ข้างหัวเตียง ก่อนหยิบสิ่งป้องกันที่เตรียมเอาไว้เมื่อก่อนหน้าขึ้นมา

เมื่อเห็นสิ่งที่เขาหยิบขึ้นมา ปาณีถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเหมือนถูกเขาวางแผนไว้ล่วงหน้ามาก่อนอย่างใดอย่างนั้น

ไม่น่าหล่ะ เขาถึงส่งดอกไม้ให้เธอ ที่แท้เป็นแผนขั้นแรกของเขา…

ผู้ชายคนนี้ สมปีศาจร้ายเสียจริง ทุกๆก้าวล้วนถูกวางแผนไว้แล้ว!

ธามนิธิยกของที่มียัดใส่ในมือของเธอ “แบบนี้โอเคไหม”

ยามเมื่อถามถาม ดวงตาของเขาสะท้อนประกายอบอุ่น ใบหน้าที่สะท้อนแสงมาทำเอาดวงตาของเธอพร่าไปชั่วขณะ

ลองคิดดูเล่นๆถ้าหากมีผู้ชายที่หล่อกว่าเผิงอวี่เยี่ยนกดคุณลงใต้ร่างและแผดเผาคุณไปพร้อมๆกันมันจะรู้สึกยังไง

เมื่อปาณีตอบสนองกลับ เธอค้นพบว่าตัวเองพยักหน้าประหนึ่งถูกเข้าสิง

“งั้นเรามาเริ่มกันเถอะนะ” ธามนิธิพูดจบประโยค ปราณีก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่าเสื้อผ้าของตัวเองถูกถอดทิ้งออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

“…………” ใครก็ได้บอกทีว่าเมื่อกี้เธอพูดอะไรออกไป!

ในตอนแรก เมื่อมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ปาณีคิด โดนหลอกก็หลอกเถอะ นี่คือสามีของเธอ เธออยากนอนก็ได้นอน ไม่มีอะไรเสียหาย

แต่ผ่านไปไม่นานนัก เธอกลับนึกเสียใจขึ้นมา!

ไม่รู้เป็นเพราะคืนนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีหรือเปล่า ธามนิธิที่ปกติมักควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี คืนนี้กลับเร้าร้อนเป็นพิเศษ

เขาหยุดเมื่อผ่านไปได้ครึ่งทาง ในตอนนั้นปาณีเกือบม่อยหลับไปแล้ว แต่ไม่นานนัก เธอกลับถูกเขาปลุกให้ตาสว่างขึ้นอีกครั้ง

ยามเกือบจะตีสาม เธออยากไปเข้าห้องน้ำ เธอต้องอ้อนวอนเขาอยู่นานก่อนจะปล่อยให้เธอไป

เธอหาเสื้อผ้าของตัวเองไม่เจอจึงสวมเสื้อเชิ้ตของเขาไปห้องน้ำแทน เธอรู้สึกขาของเธอสั่นไปหมด

ปาณีง่วงนอนมาก แต่เมื่อเธอต้องลุกไปเข้าห้องน้ำ เธอกลับหายง่วงขึ้นมา จึงถือโอกาสอาบน้ำในทีเดียว

เธอยืนใต้ฝักบัวที่ไหลรดลงศีรษะ ด้านนึงอาบน้ำ ด้านนึงคิดคำนึง ใครบางคนบนเตียง แท้จริงแล้วคือปีศาจ

เธอไม่อยากได้ดอกไม้ และก็ไม่อยากสามีคนนี้แล้ว

ใครอยากได้ก็เอาไปเลย!

เป็นแบบนี้แล้ว เธอคงต้องเหนื่อยตายสักวันใดวันหนึ่ง

เมื่อปาณีอาบน้ำเสร็จและออกจากห้องน้ำ ปาณีเห็นว่าธามนิธิกำลังนอนพิงหัวเตียง ยังคงไม่นอน….