ตอนที่325
ปาณีมองเห็นเขาอย่างนี้ ใจเธอหล่นลงตาตุ่มไปหนึ่งรอบ “คุณ…ยังไม่นอนหรือ”
เขาคงไม่ใช่ว่า…..ยังไม่พอใช่ไหม?
แต่ว่าตอนนี้มันเกินลิมิตเธอไปแล้วนะ!
“รอเธอ” นัยน์ตาของธามนิธิยังคงอบอุ่นอ่อนโยน ใบหน้าของเขามองดูคล้ายคนที่ช่างแสนซื่อ เมื่อเทียบกับคนที่เคี่ยวกรำเธอบนเตียงเมื่อครู่แล้วประหนึ่งเป็นคนละคน
อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงไม่กี่ชั่วโมงที่เพิ่งผ่านไป ปาณียังคงหวาดกลัวไม่หาย ตอนนี้เธอแค่อยากนอนหลับสบายๆ “หรือว่าฉันควรไปนอนที่โซฟาดี?”
นอนที่โซฟา?
ธามนิธิมองไปยังเธอที่กำลังหวาดระแวงเขาสุดฤทธิ์ จึงใช้เสียงที่เหมือนออกคำสั่งกลายๆ “เด็กดี มานี่”
น้ำเสียงของเขาดั่งมีเวทมนต์ เมื่อรวมกับใบหน้านั้น ก็ทำให้คนไร้การต้านทานได้อย่างง่ายดาย
ปาณีอยากร้องไห้อย่างไม่มีน้ำตา ปีนขึ้นไปบนเตียง ก่อนพูดอ้อนวอน “ฉันอยากนอนจริงๆนะ นี่มันเกือบจะตีสี่แล้ว”
เธอยังไม่ได้นอนเลยทั้งคืน!
ธามนิธิมองเธอที่ดูช่างน่าสงสารอย่างนั้น จึงช่วยเธอคลุมผ้าห่ม มือข้างนึงวางลงบนหน้าท้องของเธอ และกอดเธอไว้ ก่อนเอ่ย “นอนเถิด”
ปาณีนอนหยุกหยิกไปมาอยู่สักพัก ก่อนจะเห็นว่าเขาไม่มีความคิดที่จะเคลื่อนไหวอีกครั้ง ก็แอบชำเลืองมองเขาไปหนึ่งรอบ เธอพบว่าธามนิธิกำลังมองดูเธออยู่อย่างเงียบๆ
เมื่อสายตาของทั้งคู่ประสานกัน เธอรู้สึกจิตใจอันสงบเสมือนถูกกระแสไฟฟ้าช็อตขึ้นมาชั่วขณะ ยามเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้ เขาทำให้เธอรู้สึกอดไม่ไหวที่จะคว้าหัวใจของเธอออกมาวางตรงหน้าเขาอย่างไรอย่างนั้น
“นอนไม่หลับ?” เสียงอันนุ่มทุ่มของธามนิธิถามขึ้น
ปาณีกลัวว่าประโยคนี้ของเขามีความหมายเป็นอย่างอื่น จึงรีบปิดตาลงอย่างรวดเร็ว “ฉันกำลังจะนอนแล้ว”
ธามนิธิมองดูใบหน้าด้านข้างของเธอ ริมฝีปากหยิบยกขึ้นเล็กน้อย
เขา น่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...