ตอนที่ 48
โดยปกติมักจะปวดแค่วันแรก แม้วันนี้จะยังรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย แต่ก็ไม่ถึงขั้นเดินไม่ได้
ธามนิธิพูดว่า “งั้นก็ดีแล้ว! ข้าวก็ทานเสร็จแล้ว ผลไม้ก็ทานแล้ว จะไปนอนพักในห้องหน่อยไหม?”
“แล้วคุณล่ะ?” ปาณีมองดูธามนิธิ ความตั้งใจจริงของเธอคืออยากถามว่าคุณอาจะทำอะไรต่อคะ แต่ผลที่ได้หลังจากถามคำถามนี้ไปกลับรู้สึกตงิดๆ
ธามนิธิจ้องมองปาณี มีความไม่คาดคิดเล็กน้อย “ทำไม อยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนหรอ?”
“.......” พูดตามความจริง ปาณีในเวลานี้ แทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาด
เธอพูดว่า “เปล่านิคะ! หนูก็แค่จะถามว่าบ่ายนี้คุณอยากอะไร?”
“ไม่ทำอะไร อยู่เป็นเพื่อนเธอไง”
“......”
ปาณีปิดประตูลงหลังจากที่เข็นธามนิธิกลับไปในห้อง จู่ๆก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
เธอมองไปยังธามนิธิ “นอนกลางวันแสกๆแบบนี้จะดีหรอคะ?”
“หมอบอกว่า อาการของเธอต้องพักผ่อนเยอะๆ”
“หนูไม่ได้ป่วยสักหน่อย” ปาณีก้มหน้าลง รู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่รู้ว่าจะเอามือวางไว้ไหนดี
เธอไม่มีความคิดเห็นใดๆที่ตัวเองนอนกลางวัน แต่การที่มีคุณอาอยู่ข้างๆแบบนี้รู้สึกทำตัวไม่ถูก
ธามนิธิมองไปยังเธอ“ไม่นอนหรอ? หรือว่า อยากให้ฉันอุ้มเธอไปนอนบนเตียง?”
“...... ไม่ ไม่ต้องค่ะ” เธอมีมือมีเท้าเดินไปเองได้ ธามนิธิเคลื่อนตัวไม่สะดวก ถ้าขอความช่วยเหลือจากเขามันเข้าท่าที่ไหนกัน
ปาณีไปเปลี่ยนเป็น ‘ชุดนอน’ โดยเร็ว และนอนอยู่บนเตียง
ธามนิธิยื่นมือออกไปห่มผ้าให้เธอ ระยะห่างระหว่างเขาและเธอใกล้มาก แค่เพียงเข้าก้มหัวลงก็แทบจะจูบเธอได้แล้ว
ปาณีมองเขาแวบหนึ่ง พูดอย่างขาดความมั่นใจว่า “หนู...... หนูนอนก่อนนะคะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...