นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 16

สายตาของคุณเหนือมันแสดงถึงความไม่พอใจที่ฉันถามอะไรแบบนั้นออกไป

คุณเหนือเดินเข้ามาใกล้ จากนั้นก็โอบเอวของฉันแล้วดึงตัวฉันให้แนบชิดติดกับตัวเอง

“ทำไมถึงตั้งคำถามโง่ๆ แบบนั้นกับฉัน ?” สายตาคมกลิบของคนตรงหน้ากำลังมองฉันอย่างคาดคั้น

“ระ รินมีสิทธิ์ที่จะรู้เรื่องนี้ไม่ใช่หรอคะ”

“เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน” คุณเหนือย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“หน้าที่ของเธอมีแค่นอนแก้ผ้าให้ฉัน…” คุณเหนือเว้นคำพูด แต่ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาหมายจะพูดอะไร “อย่าอยากรู้ในสิ่งที่ฉันไม่ต้องการจะพูด เข้าใจที่ฉันบอกใช่มั้ย ?”

“ขะ เข้าใจแล้วค่ะ”

“หวังว่าเธอจะไม่ตั้งคำถามโง่ๆ มากวนใจฉันอีกนะวาริน”

“…ค่ะ”

มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น เพราะฉันเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมองเขา จู่ๆ คุณเหนือก็กดริมฝีปากลงมาบดขยี้จูบอย่างหนักหน่วง

ฉันที่ตกใจทำอะไรไม่ถูกจึงรีบดันตัวเขาออก เพราะตรงนี้มันคือลานจอดรถ ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง

แต่ยิ่งฉันพยายามผลักเท่าไหร่คุณเหนือก็ยิ่งจูบหนักขึ้น ฉันจึงค่อยๆ หยุดนิ่งปล่อยให้คุณเหนือทำตามใจตัวเอง เมื่อฉันเลิกที่จะขัดขืน คุณเหนือก็ค่อยๆ ปล่อยริมฝีปากของฉันให้เป็นอิสระ

“นี่คือบทลงโทษของเธอ”

ฉันค่อยๆ เม้มริมฝีปากแน่นแล้วรีบผลักตัวออกจากเขา ก่อนจะเดินหนีไปที่รถ

เมื่อเข้ามานั่งด้านในรถฉันก็เอาเอกสารวางไว้ที่หน้าตักแล้วปรับแอร์ให้ไม่โดนตัว เพราะไม่ค่อยชอบอากาศเย็นสักเท่าไหร่

จู่ๆ คุณเหนือก็เอี่ยวตัวหยิบสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดไว้ให้ฉัน ในตอนที่ใบหน้าของเรามันใกล้กันแค่คืบ ทำเอาหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นรัวไม่เป็นท่า

ในตอนนี้บรรยากาศภายในรถเงียบสนิท พอคุณเหนือจัดการคาดเข็มขัดให้ฉันแล้ว เขาก็ขับรถออกไปจากบริษัท

ฉันพยายามดึงสติของตัวเองกลับมา ไม่รู้ทำไมถึงเอาแต่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่ได้ก็ไม่รู้

“กินข้าวมาหรือยัง ?” คุณเหนือถาม

“กะ กินแล้วค่ะ”

“อื้ม”

สิ้นสุดคำถามบรรยากาศภายในรถก็เงียบสงัดขึ้นมาอีกครั้ง จนกระทั้งมาถึงโรงแรมที่คุณเหนือมีนัดคุยงานกับหุ้นส่วน

บรรยากาศการคุยงานไม่ได้ตรึงเครียดแบบที่ฉันคิดเอาไว้ เป็นการคุยที่สบายๆ

ในตอนนี้ฉันไม่อาจละสายตาออกจากใบหน้าของคุณเหนือได้เลย เขาดูมีเสน่ห์ในตอนที่ทำใบหน้าเรียบขึม ผู้ชายคนนี้ดูน่าค้นหาในเวลางานเขาตั้งใจมากๆ แต่กลับกันกับที่ฉันเจอ ต่อหน้าคนอื่นกับต่อหน้าฉัน ราวกับว่าเป็นคนละคนกัน

“ทำไมวันนี้ถึงให้นักศึกษาฝึกงานมาด้วยละครับ ปกติจะเป็นเลขาที่มากับคุณ” หุ้นส่วนของคุณเหนือมองหน้าฉัน เขายิ้มให้ ฉันจึงยิ้มตอบ

“หน้าตาสระสวย ดูท่าคุณเหนือน่าจะถูกใจเธอ ผมเดาไม่ผิดใช่มั้ยครับ ?” เขาถามคุณเหนืออย่างรู้ทัน

แต่มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คุณเหนือจะถูกหุ้นส่วนท้วงแบบนี้ เขาคงจะรู้จักคุณเหนือดีในระดับหนึ่งถึงได้กล้าถาม

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ มีธุระต้องไปจัดการต่อ”

“ครับ ตามสบาย ^_^”

คุณเหนือลุกขึ้นแล้วเดินไปไม่ได้รอฉัน ทำให้ฉันต้องรีบก้มเก็บเอกสารบนโต๊ะอย่างเร่งรีบ และด้วยความรนทำให้ฉันซุ่มซ่ามทำปากกาตกลงพื้น จึงรีบก้มเก็บ แต่ไม่ทันเพราะหุ้นส่วนของคุณเหนือเขาได้เก็บมันขึ้นมาซะก่อน

“…ปากกาแท่งนี้ผมขอได้มั้ยครับ”

“…คะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมอย่างไม่เข้าใจ ปากกาแท่งละห้าบาทแบบนี้ เขาจะเอาไปทำไมกัน

“ถือว่าให้ผมเป็นสิ่งของไว้ดูต่างหน้าคนสวยๆ แบบวาริน”