นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 46

ผู้ชายคนนั้นเขามองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะตวัดสายตามองคุณเหนือแล้วพูด “เธอไม่ได้บอกมึง ?”

“เธอมีอะไรปิดบังฉัน ?” คุณเหนือหันมาถามกับฉันเสียงแข็ง ในตอนนี้ฉันได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ไม่เข้าใจว่าผู้ชายตรงหน้าต้องการอะไร ทำไมเขาถึงได้พูดแบบนั้นออกมา

“อ่า! วารินอย่าลืมข้อเสนอของฉันแล้วกัน”

ขะ เขารู้จักชื่อฉันด้วย ผู้ชายคนนี้อันตรายมากกว่าที่คิดเอาไว้

“ไอ้ติณ!!” คุณเหนือกัดฟันพูด ฉันถึงได้รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าชื่อ ‘ติณ’

หมับ!! ฝ่ามือใหญ่คว้ามาจับแขนของฉันแล้วออกแรงกระชากอย่างแรง ทำให้ร่างของฉันเซจนเกือบจะล้ม

“คุณเหนือรินเจ็บ โอ้ย~”

ในตอนนี้คุณเหนือไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาลากตัวฉันออกมาจากตรงนั้น แถมไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าในตอนนี้จะมีใครมองเราบ้าง เขากำลังโกรธจนควบคุมสติตัวเองไม่ได้

“คุณเหนือใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” ฉันพยายามบอกเผื่อคุณเหนือจะรับฟังบ้าง แต่เสียงของฉันมันไร้ประโยชน์

คุณเหนือลากตัวฉันมาที่ลานจอดรถ เขาเปิดประตูทางเบาะโดยสารด้านหลังแล้วเหวี่ยงร่างของฉันเข้าไปด้านใน ก่อนจะเอาตัวเองเข้ามาในรถแล้วปิดประตู

ยังไม่ทันที่จะหายเจ็บตรงข้อแขนที่ถูกกระชาก คุณเหนือก็กระชากอีกครั้ง

“เธอปิดบังอะไรฉันอยู่วาริน ข้อเสนอที่มันหมายถึงคืออะไร!!”

“ระ รินไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น”

“เธอโกหก!!” คุณเหนือเอามือมาบีบปลายคางของฉันอย่างแรง

“อื้อ~ รินเจ็บนะคะ”

“รู้มั้ยว่าถ้าโกหก จุดจบของเธอจะเป็นยังไง” ในตอนนี้สายตาของคุณเหนือมันน่ากลัวกว่าอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เขาโกรธก็ไม่น่ากลัวเท่าครั้งนี้

“รินโกหกอะไร…”

“โทรศัพท์ของเธอไปอยู่กับมันได้ยังไง!!” คุณเหนือตวาดถามเสียงดังลั่น

“……” ฉันเงียบ ที่ไม่กล้าบอกก็เพราะว่าเขาน่ากลัวแบบนี้ไง หากว่าเขาพูดดีๆ ฉันก็คงจะไม่ลังเลอะไร

“วาริน!!”

“ยะ อย่าตวาดเสียงดังแบบนั้นได้มั้ยคะ ระ รินกลัว”

คุณเหนือพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาค่อยๆ ปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน แล้วถามเสียงเย็น

“โทรศัพท์ของเธอไปอยู่กับมันได้ยังไง” ครั้งนี้คุณเหนือไม่ได้ตวาด แต่สายตาของเขายังคงจ้องฉันเขม็งอยู่เหมือนเดิม

ฉันค่อยๆ ขยับหนีเขามาจนสุดประตู ทำใจสักพักก่อนจะตอบตามความจริง

“ระ รินไม่รู้”

“เธอไม่รู้ ?”

“รินไม่รู้จริงๆ รินเคยเจอกับเขาที่คอนโด เขามาช่วยรินเก็บของที่หล่นจากกระเป๋า วันนั้นรินหาโทรศัพท์ไม่เจอ แล้วคุณเหนือก็มาโวยวายหาว่ารินมีผู้ชายคนอื่น”

คุณเหนือพ่นลืมหายใจออกมาหนักๆ อีกเขา ฉันสังเกตเห็นว่าในตอนนี้เขากำหมัดแน่น แถมยังขบกรามแน่นอีกด้วย

“เธอเจอกับมันแล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกฉัน ?”

“ระ รินกลัว”

“มันพูดอะไรกับเธอ ข้อเสนออะไร ?”

“ขะ เขาบอกว่ายินดีจ่ายให้รินมากกว่าที่คุณเหนือให้ เพื่อแลกกับการที่ให้รินไปอยู่กับเขา”

“……” พอฉันพูดจบสีหน้าของคุณเหนือมันก็บ่งบอกว่าเขาไม่พอใจมากขนาดไหน ถึงจะไม่พูดอะไรออกมาก็ตาม เพราะเขาได้แสดงออกทางสีหน้าไปหมดแล้ว

และในตอนนี้ฉันก็กำลังกลัวเขาจนสั่นไปทั้งตัว

“แล้วเธอตอบมันว่าอะไร ?”

“ระ รินไม่ได้ตกลงกับเขา รินไม่อยากอยู่กับเขา รินไม่ได้ขายตัว รินจะอยู่กับคุณเหนือแค่คนเดียว…จะไม่ไปอยู่กับใครทั้งนั้น”