“นี่คุณเหนือไม่รู้อะไรเลยหรอคะ ?”
ผมพุ่งปรี่เข้ามาประชิดตัวเธอแล้วใช้มือบีบปลายคางของเธอไว้แน่น พร้อมกับจ้องเขม็ง
“อื้อ คะ คุณเหนือ”
“ใครคือคนรักของริน ถ้าเธอคิดจะโกหกฉัน ฉันไม่เอาเธอไว้แน่”
“…….”
“ฉันไม่ได้ขู่ ไม่เชื่อเธอก็โกหกฉันดูสิ ชีวิตของเธอจะได้พังเพราะปาก ฉันช่วยเธอได้ ฉันก็ทำลายเธอได้เหมือนกัน ถ้าเธอไม่ใช่น้องสาวของวารินเมียของฉัน คิดหรือไงว่าฉันจะปล่อยเธอให้มายืนหายใจอยู่แบบนี้!!”
“มะ ไม่มีค่ะ พะ พี่รินไม่มีใครทั้งนั้นค่ะ” นาลินเธอบอกผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา ตัวของเธอสั่นระริกๆ เหมือนว่ากำลังกลัวที่ผมพูดเอามากๆ
“แล้วทำไมเธอถึงบอกแบบนั้น ?”
“……”
“ฉันถาม!!”
“หนูอยากให้คุณเหนือหันมาสนใจหนูบ้างนี่คะ”
“ฉันไม่เคยสนใจเธอ ไม่คิดจะสนใจ เธอไม่มีอะไรที่เทียบกับรินได้สักอย่าง หยุดความคิดของเธอแล้วไปบอกรินซะว่าคืนนั้นเธอตั้งใจทำให้รินเข้าใจผิด”
“……”
“เธอไม่ควรทำร้ายพี่สาวมากขนาดนั้น ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ารินพยายามช่วยเธอทุกอย่าง แต่กลับเนรคุณ”
“…….”
เธอไม่ได้ตอบอะไร ผมจึงค่อยๆ ปล่อยมีออกจากปลายคาง จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินไปขึ้นลิฟต์ลงมาที่ลานจอดรถ
ผมขับรถมาที่บ้านของพราวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของวาริน คิดว่าเธออาจจะอยู่ที่นั่น เพราะคือที่สุดท้ายที่ผมคิดว่าเธอจะมา
ก่อนที่ผมจะลงรถผมได้โทรสั่งให้ลูกน้องคนสนิทไปเช็คกล้องวงจรปิดทุกตัวในบริษัท เพื่อดูว่ารินเธอออกไปไหน
“คุณเหนือ คุณเหนือมาหาใครคะ” นี่คือคำถามแรกที่เพื่อนสนิทของรินถามขึ้นมา หน้าตาเธอดูไม่ได้ตกใจสักเท่าไหร่ที่เห็นผม
“รินอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
“ไม่นะคะ รินไม่ได้อยู่ที่นี่ ทำไมคุณเหนือถึงได้มาถามหารินกับพราวหรอคะ ระ หรือว่ารินหายตัวไป”
“ขอฉันเข้าไปดูในบ้านหน่อย” เพราะผมไม่เชื่อที่เธอพูด จึงเดินไปทางประตูบ้านอย่างถือวิสาสะ
แต่! ยังไม่ทันที่จะได้เดินเข้าไปในบ้าน ก็มีมารมายืนกันเอาไว้ ไอ้เวรนี่คือพี่ชายเพื่อนสนิทของริน ซึ่งผมโคตรเกลียดขี้หน้ามันฉิบ!!
“หลบไป!!”
“มึงไม่มีสิทธิ์เข้ามาในบ้านกู”
“กูมาเอาเมียกูกลับ!!”
“เมียมึง ? ถ้ามึงหมายถึงรินเธอไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ถ้าไม่อยู่มึงก็หลบให้กูเข้าไป!!”
ผมกับมันจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง เพื่อนสนิทของรินวิ่งมากันหน้ามันเอาไว้ คงกลัวว่าจะมีเรื่องกัน
“คุณเหนือเชื่อพราวนะคะ รินไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ”
“ถ้าไม่อยู่ที่นี่จะไปไหนได้!!”
“หึ!! ก็คงหนีคนเหี้ยๆ อย่างมึงไง”
“ไอ้สัส!!” ผมปรี่เข้าไปหาตัวมันแต่พราวเธอดันเอาไว้
“อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ พราวขอ รินไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ”
ผมมองพี่น้องสองคนนี้อย่างไม่เชื่อ มันจะเป็นไปได้ยังไงถ้ารินไม่อยู่ที่นี่ แล้วเธอจะไปไหน
กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมจึงรีบกดรับสายเพราะลูกน้องคนสนิทที่ให้มันไปเช็คดูกล้องโทรเข้ามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางบำเรอ BAD GUY 20+
มาต่อเร็วๆนะค่ะ คนรออ่านไม่ท้อ คนเขียนสู้ๆค่ะ กำลังดี รอวารินท้องอยู่นะค่ะ 55...
เหมือนยังไม่จบ สนุกคะ แต่มีบ้างช่วงเหมือนยังไม่สมบูรณ์ ขอบคุณที่แต่งมาให่อ่านนะคะ...