นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 95

“เข้าไปกับฉันมั้ย ?” คุณเหนือหันมาถามแน่นอนว่สฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ พอฉันส่ายหน้าคุณเหนือก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ โดยที่ไม่ได้บังคับอะไรฉัน

เล่นมาแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้ ฉันทำใจไม่ทัน

คุณเหนือปล่อยมือออกจากเอวของฉัน จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน หัวใจดวงน้อยมันยังเต้นรัวไม่ยอมหยุดเลยตอนนี้

“ทำไมไม่เข้าไปเจอท่านล่ะริน” พอคุณเหนือเข้าไปในห้องทำงานแล้วพี่รุ้งก็รีบถามขึ้นมาด้วยสีหน้าที่แปลกใจ

“จะบอกนะ ตอนที่คุณเหนือยังเลี้ยงพวกอิหนูไว้เนี่ย หล่อนพวกนั้นเสนอหน้าอยากเจอท่านกันทั้งนั้น เพราะการจะได้เจอท่านต้องเป็นคนสำคัญของคุณเหนือมากๆ”

“…รินยังไม่พร้อมค่ะ”

“ไม่พร้อมอะไรกันริน ถ้าเป็นพี่นะคงยิ้มหน้าบานวิ่งแจ้นไปแนะนำตัวกับท่านแล้วว่าเป็นอะไรกับลูกชายเขาน่ะ”

“คือรินกลัว มันรู้สึกเหมือนรินยังไม่คู่ควรกับเขา…”

“คิดแบบนั้นได้ยังไง คุณเหนือเลือกรินเขายังมองข้ามเรื่องนี้ไปเลยนะ”

“……” นั่นสิ ทำไมต้องเป็นฉันที่เอาแต่กังวลด้วยนะ

“ท่านใจดีเชื่อพี่สิ ^_^”

ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ได้ฟังคำพูดของพี่รุ้งแล้วมันทำให้มีความรู้สึกหึกเหิมขึ้นมาเยอะเลย

“สู้ๆ ริน!” พี่รุ้งยกมือขึ้นมาเป็นกำลังใจให้ฉัน ในขณะที่ฉันเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องทำงานของคุณเหนือ

มือมันสั่นเทาเล็กน้อยตอนเอื้อมมาจับลูกบิดประตู ฉันยืนลังเลอยู่ครู่ใหญ่เลยก็ว่าได้

“เปิดเข้าไปสิริน” พี่รุ้งไม่พูดเปล่าเดินมาบิดลูกบิดประตูให้แฃ้วผลักฉันเข้ามาในห้องทำงานของคุณเหนือ

ทุกอย่างมันเร็วไปหมดจากที่ฉันมีแรงหึกเหิมตอนนี้กลับรู้สึกกลัวจนขาสั่น เพราะถูกพี่รุ้งดันเข้ามาแบบไม่ได้ตั้งตัว

พี่รุ้งนะพี่รุ้ง!

ตอนนี้ทั้งคุณเหนือและพ่อของเขาต่างหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว โดยเฉพาะพ่อของคุณเหนือที่ใช้สายตามองด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ฉันไม่อาจจะคาดเดาได้ว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่

“อะ เอ่อ คือ คะ คือว่า สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อวาริน อายุยี่สิบสามปี เรียนอยู่มหาวิทยาลัย….” ฉันหยุดชะงักแล้วก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ความตื่นเต้นทำให้ฉันเผลอพูดแนะนำตัวออกไปแบบนั้น

กรี๊ด! มันน่าอายมากที่สุด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอหน้าพ่อคุณเหนือ ฉันทำตัวขายหน้าไปแล้วด้วย มันบ้าที่สุดเลย

พ่อของคุณเหนือยังมองอย่างงุนงง มีแค่คุณเหนือที่หลุดคำออกมากับท่าทางของฉัน ทำให้ฉันถลึงตามองเขาถึงรีบหุบยิ้มแล้วทำตัวนั่งขรึมต่อ

ชิ!!

“เธอเป็นใครตาเหนือ ?”

“มานั่งนี่สิ” คุณเหนือไม่ได้ตอบคำถามของพ่อแต่กลับเรียกให้ฉันไปนั่ง ฉันค่อยๆ ก้าวขาอย่างช้าๆ รักษาความเป็นกุลสตรีเดินไปหาคุณเหนือ

พอฉันนั่งลงคุณเหนือก็เอามือของตัวเองมาจับมือของฉันไว้แน่น เขามองฉันแล้วยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันไปตอบพ่อของตัวเอง “ผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงที่ผมรักครับ เธอคือคู่ชีวิตของผม”

“คู่ชีวิต ?” พ่อของคุณเหนือถามย้ำ ทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวเพราะกลัวว่าท่านจะไม่ชอบหน้า ท่านละสายตาจากคุณเหนือมามองหน้าฉันแทน แล้วถาม “เธอชื่อวารินสินะ”

“ชะ ใช่ค่ะ” ถึงจะรู้สึกงุนงงแต่ก็ต้องรีบพยักหน้าตอบเร็วๆ โดยไม่ต้องคิดอะไร เพราะความตื่นเต้นทำให้มือไม้สั่นไปหมด

“ตาเหนือชอบเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังบ่อยๆ ได้เจอกันสักทีนะ”