นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 30

พะแพงกระชับกระเป๋าสะพายในที่คล้องไหล่เอาไว้แน่น ขณะจ้ำอ้าวเดินออกไปนอกบริษัท มุ่งหน้าตรงไปยังวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างด้วยความเร็วสูง

“ไปไหนครับลูกค้า”

หล่อนรีบบอกจุดหมายของตัวเองกับคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง และกำลังจะก้าวขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย แต่เสียงล้อรถครูดกับพื้นถนนก็ดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นใกล้ๆ เสียก่อน หล่อนหันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตื่นตกใจ

“นายน้อย...”

เดมอนก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้า และคว้าแขนเรียวของพะแพงเอาไว้แน่น

“กล้าขัดคำสั่งฉันหรือ แพตตี้”

แม้จะตกใจ แต่ก็รีบรวบรวมสติอย่างรวดเร็ว “นี่ปล่อยฉันนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับฉัน”

กรามแกร่งกระด้างขบกันแน่น โทสะเดือดพล่านอยู่ภายในกายหนุ่มมหาศาล เมื่อนึกถึงตอนที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโทรขึ้นไปรายงานว่าเจ้าหล่อนเดินหายออกไปนอกบริษัท

หล่อนดื้อมาก ดื้อจนเขาอยากจะปราบพยศบนเตียงทั้งวันทั้งคืนให้เชื่อง

“ไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้”

“ฉันไม่ไป ช่วยด้วยค่ะ อุ๊บบบบ”

หล่อนพยายามจะร้องให้คนช่วย แต่ปากก็ถูกคนใจร้ายประกบทาบลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย หล่อนพยายามต่อต้าน ผลักไส แต่พอปากร้อนอบอุ่นขยับสองสามครั้ง จิตวิญญาณของหล่อนก็ถูกครอบงำเหมือนเคย ตอบสนองเขาอย่างน่าอับอาย

“อ๊า...”

เดมอนตัดใจถอนปากออก และกระซิบชิดกลีบปากอิ่มแสนหวานที่ตัวเองลุ่มหลงจนโง่หัวไม่ขึ้น

“ฉันจอดรถในที่ห้ามจอดก็เพราะเธอ ดังนั้นเธอควรจะให้ความร่วมมือกับฉัน ก่อนที่ตำรวจจะมาล็อกล้อ เข้าใจไหม”

“แต่...”

“หรือว่าต้องให้ฉันร่วมรักกับเธอโชว์คนพวกนี้ก่อน เธอถึงจะยอมเชื่อฟังฉัน”

หล่อนเบิกตากว้างตกใจ และก็ยอมให้เขาหิ้วปีกตัวเองไปโยนใส่รถสปอร์ตหรูในที่สุด ท่ามกลางสายตาสนอกสนใจของคนที่อยู่ในละแวกนั้น

รถคันงามแล่นออกจากจุดห้ามจอด ทะยานกลับขึ้นไปบนท้องถนน พร้อมๆ กับสติของหล่อนที่ค่อยๆ บินกลับมาเช่นกัน หญิงสาวหน้าตาตื่น และพยายามวิงวอนให้เขาจอดรถ

“ฉัน...ต้องกลับไปเอารถค่ะ ฉันไปกับคุณไม่ได้”

“ทิ้งมันไปเถอะ เพราะต่อไปเธอไม่จำเป็นต้องขับรถเองอีกแล้ว แพตตี้”

หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง มองคนจอมเผด็จการอย่างโมโห “คุณไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของฉันนะคะ ฉันไม่ใช่เมียของคุณ” เมื่อพูดถึงภรรยาของเขา หล่อนก็อดที่จะประชดประชันถึงวิคตอเรียไม่ได้

“ภรรยาของคุณ...ไปไหนซะล่ะคะ”

“คนไหนล่ะ”

คำถามยียวนที่คมกริบราวกับใบมีดโกนพุ่งออกมาจากปากกว้างหยักสวยของเดมอน พร้อมๆ กับไฟร้อนๆ ในดวงตาสีฟ้าเข้มที่ตวัดมองมา แม้จะชั่วพริบตาแต่ร่างของหล่อนก็เหมือนถูกแผดเผาจนไหม้เกรียมอย่างง่ายดาย

“คุณวิคกี้ไงค่ะ”

“เราหย่ากันแล้ว”

น้ำเสียงของเขาราบเรียบยามตอบออกมา ไม่มีความรู้สึกใดๆ เลยบนเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของเขา

พะแพงอึ้งไปเล็กน้อย เพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “คุณรักเธอมาก ทำไมถึงยอมหย่าล่ะคะ”