นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 46

หนิงเยียนกับเวยอ๋องนั่งที่ประทับนางกำนัลจัดไว้ให้เรียบร้อย เสียงเพลงพิณบรรเลงขึ้นมาพร้อมกับสาวงามออกมาร่ายรำ

เหล่าขุนนางน้อยใหญ่ในแคว้นหนาน ต้องมาร่วมงานเลี้ยงอำลาหมอเทวดาเยียน พอนางจะกลับแคว้นพวกเขาต่างมิอยากให้คนมีฝีมือไปแคว้นต้าโจว แต่นางเป็นชายาเวยอ๋อง ยังไงก็ต้องจากไปอยู่ดี

ฮ่องเต้เซียวจิ้งกับเหนียงฮองเฮาพลันเสด็จมาเเล้ว ทุกคนต่างถวายพระพร จากนั้นนั่งแท่นประทับ ทุกคนต่างมองที่เหนียงฮองเฮา ยามนี้นางงดงามนัก หลังจากที่ปกปิดใบหน้ามาตลอดยี่สิบห้าปี คนชั่วได้รับการลงโทษเป็นที่เรียบร้อย

เซียวหยางเดินเคียงคู่มาพร้อมกับคู่หมายของเขาคทอเหรินเหมี่ยว ขุนนางน้อยใหญ่ ต่างคำนับรัชทายาท เสิ่นฮัวนั่งฝั่งหนึ่งปรายตามองเซียวหยางเเล้วเบ้ปาก

งานเลี้ยงได้ดำเนินต่อไป สาวงามได้ออกมาร่ายรำ หนิงเยียนนั่งซบอกเวยอ๋อง อย่างไม่สนใจสายตาของผู้ใด เวยอ๋องทั้งแกะเมล็ดแตงโมให้นางกิน ช่างเป็นภาพทำให้ใครหลายคนพลันอิจฉานัก

เหรินเหมี่ยวมองคู่หมั้นของนาง ที่นางเเย่งชิงมาจากพี่สาวสมองสุนัขของนางได้ ในงานเลี้ยงครั้งนั้น นางแอบติดสินบนนางกำนัล จึงให้นางกำนัลใส่ยาพิษลงไปในสุรา พบว่าพี่สาวสมองสุนัขหลงกลเข้า จึงต้องรับโทษไปอยู่วัดนางชี

เหรินซิงเป็นลูกของอดีตฮูหยิน แต่เหรินเหมี่ยวเป็นลูกของฮูหยินคนปัจจุบันจวนเหริน บิดารักแต่เหรินซิง ทำให้เหรินเหมี่ยวอิจฉา จึงกำจัดพี่สาวด้วยวิธีนี้ ทำให้นางเป็นคู่หมายรัชทายาทแทน

รัชทายาทมองนังสารเลวไม่วางตา ทำให้เหรินเหมี่ยวนึกอิจฉา ยังไงคืนนี้รัชทายาทต้องเป็นของนาง นางจะทำข้าวสารให้เป็นข้าวสุข รอให้รัชทายาทมาแต่ง คงอีกหลายเดือน เหรินเหมี่ยวมีความคิดชั่วร้ายขึ้นมา

นางรินสุราให้รัชทายาท เซียวหยางกระดกสุราเข้าปาก ในใจยังรักหนิงเยียน ยิ่งมองยิ่งปวดใจ เสิ่นฮัวแอบสมน้ำหน้าเซียวหยาง

เพียงไม่นานนักเซียวหยางพลันปวดศีรษะ เขาจึงขอตัวฝ่าบาทและฮองเฮาไปที่ตำหนัก โดยมีเหรินเหมี่ยวประคองไปไม่ห่าง อัครเสนาบดีเหรินสบตากับบุตรธิดา นางช่างทำดีนัก ภายภาคหน้าเกิดเรื่องไม่ดีกับเขา อย่างน้อยรัชทายาทก็เห็นแก่หน้าพ่อตาอย่างเขาไม่ลงโทษอันใดมากมาย

เซียวหยางรู้สึกว่าเขาต้องโดนเหรินเหมี่ยวว่าวางยาปลุกกำหนัดแน่นอน

นางประคองเขาเข้าไปในตำหนักตงกง เซียวหยางมีสติ

"ออกไปนะ เจ้าคิดว่าข้ามิรู้รึ ว่าเจ้าวางยาปลุกกำหนัดข้า"

"ท่าน"

"เสี่ยวหมินนำตัวนางไปขังไว้คุกหลวง ยามเช้าบิดาของเจ้าจะตามเจ้าไป"

เหรินเหมี่ยวใบหน้าซีดเซียว นี่มันอะไรกัน

"ไม่นะ ปล่อยข้า" เหรินเหมี่ยวโดนองครักษ์เงาลากออกไปอย่างไม่ไยดี

เซียวหยางต้องการน้ำเย็นจัด

"ข้าจะไปตำหนักเย็น ด้านหลังตำหนักเย็น มีบ่อน้ำ" เซียวหยางไม่รอช้ารีบใช้วิชาตัวเบากระโดดไปทางตำหนักเย็นพอดี