นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 48

ยามนี้ต้าโจวระส่ำระส่ายยิ่งนัก ราษฎรต้องจ่าส่วยหนักมากขึ้นกว่าเดิมหลังจากที่ เซียวจิ้งสิ้นพระชนม์ไป เพราะอวี้ฮองเฮาเป็นคนวางพิษ เซียวจิ้งเองกับมือ ส่วนไท่ชางหวงถูกจองจำในคุกใต้ดิน อย่างไม่มีทางหนีรอด

"เสด็จปู่" หนานอ๋องนั่งมองไท่ชางหวงถูกล่ามโซ่ อีกทั้งมีเหล็กร้อน ๆ กำลังจะทาบไปที่หลังมือของไท่ชางหวง

"หลานเนรคุณ"

"ตราพยัคฆ์ทหารอยู่ที่ใด ส่งมันมาให้ข้าบัดเดี๋ยวนี้"

"คนที่มันสังหารบิดาตัวเอง จะต้องเลวสักเพียงใด ถึงทำเยี่ยงนี้ ต่อให้เราตายไป เราไม่บอกเจ้าหรอก" ไท่ชางหวงไม่คิดว่าเวลาเพียงเดือนกว่า เวยอ๋องไม่อยู่ หนานอ๋องกับอวี้ฮองเฮาจะลุกขึ้นมาก่อกบฏ

"ได้ ทรมานเขาจนกว่าเขาจะบอก" หนานอ๋องเดินจากไปพร้อมเสียหัวเราะ ส่วนไท่ชางหวงเจ็บปวด จนจะตายอยู่เเล้ว เหล็กร้อน ๆ แทงเข้าเนื้อที่มืออย่างเจ็บปวด

หนานอ๋องตอนนี้ กำจัดขุนนางไปได้หลายคน อีกทั้งอยู่ในฉลองพระองค์สีเหลืองทอง

มองฮองเฮารักอย่างหยวนเหมยที่บีบนวดให้เขา

"ฮองเฮาของข้า เจ้าช่างงามนัก"

"จริงรึเพคะ"

"จริงสิ เรารักเจ้า ถึงแม้จะร้ายกับเจ้าไปบ้าง วันนี้ เรารู้สึกง่วงเสียจริง"

"ท่านก็"

หยวนเหมยจุมพิตอย่างหวานล้ำ นางนั่งตำแหน่งฮองเฮาได้เพราะเขา ตัวนางเองก็มีความสุขเเล้ว

หน้าประตูเมืองต้าโจวยามนี้ เหล่าทหารม้านำทับโดยเวยอ๋องกับท่านแม่ทัพเสิ่นอู่ ตีประตูเมืองสีแดงเข้าไป โดยไม่สนใจเหล่าทหารด้านนายจะเป็นจะตาย

เหล่าราษฎรทราบความว่าเวยอ๋องกลับมาเเล้ว ต่างต่อสู้กับเหล่าทหารที่คิดกบฏ

ประตูเมืองเปิดออก ทหารม้านับหมื่นนายบุกเข้าไป

หนานอ๋องในยามนี้ ในยามออกว่าราชการ นั่งบนบัลลังก์มังกรในชุดมังกรสีทอง มองขุนนางรายงานเงินส่วยที่เก็บจากประชาชน

"เหตุใดถึงเก็บมิได้เล่า" หนานอ๋องพลันกริ้วหนักโยนฎีกาใส่ขุนนาง

"ทูลฝ่าบาท ประชาชนเก็บเกี่ยวข้าวมิได้ ยามนี้เลยไม่มีเบี้ยจ่ายส่วย ปกติเดือนหกเราเก็บส่วน เรามาเก็บเดือนสี่ไวเกินไปพ่ะย่ะค่ะ"

"ทหารสังหารขุนนางคนนี้" ทหารแทงเข้าไปที่ขุนนางเฒ่า จนกระอักเลือดท่ามกลางสายตาทุกคน

"จะเก็บไปได้รึยัง" ขุนนางทุกคนต่างหวาดกลัว มิกล้าปริปากขึ้นเเม้แต่น้อย

"แย่เเล้วพ่ะย่ะค่ะ เวยอ๋องนำทัพบุกเข้ามาแล้ว" นายทหารเข้ามารายงาน