ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 267

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ ในขณะที่มู่ซินเย่ว์ได้ยินว่าซือถูชิงซานสวมใส่ชุดราตรีที่มู่ซย่าน่าจะได้ใส่แต่แรก ก็เกิดความเคียดแค้นจนฟันสั่นระริก

“ไม่ต้องรอให้หมดหนทางหรอก” น้ำเสียงของมู่ซินเย่ว์เปี่ยมไปด้วยความหนาวเหน็บสั่นสะท้าน ขบฟันกรามพร้อมกับเอ่ยขึ้น “ฉันรอไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการหานักฆ่ามาฆ่ามู่ซย่าประเดี๋ยวนี้!”

เจี่ยงฟู่หมิงอึ้งไป ถึงแม้เขาจะเคยทำเรื่องต่ำช้าแทนมู่ซินเย่ว์มานักต่อนัก ทว่าเรื่องจ้างวานมาฆ่าคนแบบนี้ยังไม่เคยทำมาก่อน

มู่ซินเย่ว์เห็นว่าเจี่ยงฟู่หมิงไม่พูดไม่จา จึงเผยสีหน้าน่าสงสารออกมาพร้อมถามขึ้น “เป็นไรไป? คุณไม่ยินยอมเหรอ? คุณไม่รักฉันแล้วเหรอ? คุณเคยพูดนี่ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามจะยอมช่วยฉันเสมอ”

เจี่ยงฟู่หมิงพูดคำว่า “ผมรักคุณ” ไม่ออกจริงๆกับใบหน้าแก่หงำเหงือกของมู่ซินเย่ว์

ทว่าความรักนานนับหลายปียังหลงเหลืออยู่ เขาหายใจเข้าโดยลึก เอ่ยขึ้น “ได้”

มู่ซินเย่ว์กลับมายิ้มได้อีกครั้ง แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ สภาพในตอนนี้ของเธอพอยิ้มปุ๊บก็ปรากฏตีนกาหลายเส้นขึ้นบนหางตา แลดูน่าเกลียดเป็นอย่างยิ่ง

เจี่ยงฟู่หมิงเห็นมู่ซินเย่ว์สภาพเช่นนี้ ก็เกิดความสับสนขึ้นในจิตใจ

ทว่าความรักที่ยาวนานมาหลายปีคงไม่สูญสิ้นไปอย่างง่ายดายเพียงเพราะเรื่องแค่นี้ หลังจากที่เจี่ยงฟู่หมิงทำใจยอมรับ เขาก็พูดขึ้นอย่างเจ็บปวด “ช่วงเวลานี้ คุณลำบากแล้วนะ ผมเอายาที่คุณต้องการมาให้ อีกไม่นานคุณก็จะออกไปได้แล้ว”

เขาพูดๆอยู่ ก็ได้หยิบถุงยาจีนจากในกระเป๋าที่ตุ๋นไว้เสร็จเรียบร้อยแล้วออกมา ยื่นให้มู่ซินเย่ว์พร้อมทั้งพูดว่า “นี่เป็นยาที่คุณต้องการ แต่ไม่ใช่ว่ายานี้กินครั้งเดียวแล้วจะเห็นผลเลยนะ ต้องต้มมาดื่มติดต่อกันในทุกๆวัน ถึงจะเห็นผลตามที่คุณต้องการ คุณอยู่ที่นี่สภาพไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ ต้มยาไม่ได้ เดี๋ยวผมจะส่งยาที่ต้มเสร็จมาให้คุณทุกวัน”

มู่ซินเย่ว์ดวงตาลุกวาว รีบร้อนรับยาจีนที่ปิดไว้อย่างมิดชิดมา จากนั้นอ้าปากถุงเงยหน้าดื่มจนหมดในคำเดียว

รสชาติของยาขมมาก แต่มู่ซินเย่ว์ดื่มตาไม่กระพริบเลย

เธอต้องการไปจากวัด จะต้องไปจากที่อันน่าสะพรึงกลัวแห่งนี้เร็วได้เท่าไหร่ยิ่งดี!

ไม่ต้องพูดถึงยาจีนเลย ต่อให้เป็นขี้หมา ขอเพียงแค่ไปจากที่นี่ได้ เธอจะกินมันอย่างไม่ลังเลใจแม่แต่นิดเดียว!